Semua Bab ขย่มรักร้ายนายรูมเมทสุดหล่อ: Bab 101 - Bab 110

“นั้นคือขณิฐาคุณแม่ของหนูขวัญเอย…”คุณอาณรงค์เล่าเสียงสั่นเเววตาสั่นไหว ฉันรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดและความรู้สึกผิดเต็มในอกของคุณอา แววตาคู่คมสวยของท่านบ่งบอกฉันได้เป็นอย่างดี“ขณิฐานะ…ชื่นชอบชาติชายมากจนถึงขั้นหลงรักเพราะคุณพ่อของเราเป็นคนปากหวานเอาใจเก่งและสุภาพบุรุษมาก…ไม่แปลกเลยที่ผู้หญิงที่อยู่ด้วยจะหลงรัก….”คุณอาเล่ามาถึงตอนนี้พร้อมกับผุดรอยยิ้มขึ้นมาบนสีหน้าของท่านเป็นรอยยิ้มแห่งการชื่นชม ฉันก็พยักหน้าเห็นด้วยเพราะนิสัยของคุณพ่อฉันดีเลิศอย่างที่คุณอาว่าจริงๆ“จนทั้งสองเปลี่ยนจากคนสนิทขึ้นมาเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย…ทั้งสองแต่งงานกัน..”“วันนั้นอาก็ไปด้วยนะ…”“แล้วคุณอาทำยังไงต่อคะ?”ฉันเอ่ยถามคุณอาไปอย่างอยากรู้เพราะท่านหยุดชะงักในการเล่าเรื่องไป ท่านก็ยิ้มบางๆให้ฉัน“ทั้งสองแต่งงานกัน…แต่ทั้งคู่ก็ต่างคนต่างไม่มีความสุขเพราะคุณพ่อของหนู…ไม่เคยล่วงเกินคุณแม่ของหนูเลยสักครั้ง…”“จนกระทั่งขณิฐาเริ่มสงสัยเรื่องของอากับคุณพ่อของหนู…จนเธอรู้ความจริงว่าเราสองคนรักกัน…”“แม่ของหนูก็แสนดี…เลิศเลอประเสริฐที่สุด…อานับถือใจของผู้หญิงคนนี้จริงๆ…”“คุณแม่…รับได้เหรอคะ?”ฉันเอ่ยถามคุณอาไ

คฤหาสน์ ณรงค์เดช…ภาพเบื้องหน้าของฉันในตอนนี้ ช่างเป็นภาพที่บีบหัวใจของฉันซะเหลือเกิน ฉันเห็นผู้ชายในชุดเสื้อยืดสีขาวผ้าสบายกำลังนั่งเหม่อลอยสายตาทอดมองไปยังสวนเบื้องหน้า“ผมเข้าใจพี่เอยนะครับ…”เคนโซบีบมือฉันที่เขากุมไว้และเอ่ยบอกฉันเสียงนุ่มพร้อมกับยิ้มบางๆอย่างให้กำลังใจฉัน ฉันก็ยิ้มให้เขาและพยักหน้ารับรู้เคนโซคงจะรู้ว่าฉันรู้สึกผิดกับคุณติณห์พี่ชายของเขากับคุณแม่ของฉันมากแค่ไหนทั้งๆที่ฉันพร่ำบอกกับเคนโซมาตลอดว่าฉันไม่ชอบเด็กงี่เง่าไร้เหตุผลไร้สาระและเด็กไม่รู้จักโตแต่กลับเป็นฉันเองที่ทำตัวงี่เง่าและไม่มีเหตุผลเหมือนที่ฉันเคยพูดว่าเคนโซไปทุกอย่างฉันทำมันหมดเลยที่ทำร้ายคนสองคนที่รักกันได้ถึงเพียงนี้ ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ฟังความจริงจากปากของคุณพ่อณรงค์ฉันก็ยังคงเป็นเด็กที่ไม่รู้จักโตอยู่เหมือนเดิมและฉันก็ทำบาปมหันต์มาก มากจนไม่รู้ว่าจะชำระล้างบาปยังไงให้หมดภายในชาตินี้…พรึบ“คุณติณห์คะ…”ฉันกับเคนโซเดินมาหยุดด้านหลังของคุณติณห์ ผู้ชายที่ฉันเคยเห็นผ่านๆตามาบ้างแต่ไม่เคยเห็นในระยะประชิดขนาดนี้ แต่ฉันรับรู้ได้ว่าเขาเป็นคนที่หล่อและดูดีมากๆเลย รูปร่างสูงโปร่งดวงตากลมโตจมูกโด่งเป็นสันริมฝ

วันแต่งงานพิธีมงคลสมรส….ช่วงค่ำ….20:20น.ขวัญเอย กมลวรรณ…“ช่วงต่อไปนี้เป็นช่วงที่สาวๆทุกคนรอคอยกันแล้วนะครับ^_^”เสียงสดใสของพิธีกรเอ่ยขึ้นพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสฉันก็ยืนมองคุณแม่ที่อยู่ในชุดราตรีสีขาวทรงบอลกาวน์ที่พออยู่ในร่างของคุณแม่ดูสวยสง่าราวกับเจ้าหญิงในปราสาทและข้างกายก็มีเจ้าชายรูปงามในชุดทักซิโด้สีขาวสะอาดตา ภาพนี้ทำให้ฉันยิ้มแก้มปริออกมาเลยล่ะ “ทั้งคู่ดูเหมาะสมกันมากเลยนะ^_^”เสียงทุ้มเข้มอย่างดีใจเอ่ยขึ้นดังมาจากทางด้านข้างของฉันทำให้ฉันละสายตาจากคุณแม่มามองยังคนที่มายืนขนาบข้างฉันพรึบ“ใช่ค่ะคุณพ่อ….^_^”ฉันตอบพร้อมยิ้มหวานให้คุณพ่อณรงค์ไปและยื่นมือไปคล้องแขนท่านด้วยความรัก ท่านก็ยิ้มให้ฉันอย่างอบอุ่น“พ่อดีใจนะ…ที่เห็นแม่ของลูก..มีความสุขสักที^_^”“ค่ะ…หนูก็ดีใจ^_^”ฉันว่าพร้อมกับเอนศีรษะลงไปซบไหล่ของคุณพ่อณรงค์อย่างออดอ้อน ท่านมาร่วมงานแต่งงานของคุณแม่ฉัน ที่จัดสองเวลาด้วยกันนั่นคือพิธีหมั้นและแต่งงานตอนเช้า ตอนเย็นเป็นงานฉลองวิวาห์น่ะ ซึ่งฉันก็เป็นคนจัดงานเองทุกอย่าง“งานเป็นยังไงบ้างคะ^_^”“โอเคเลยลูก…ดูเลิศหรูออกมาดีไม่มีที่ติ^_^”“มันแน่อยู่แล้วล่ะค่ะ…เอยลง

บ้านเช่าAห้องนั่งเล่นขวัญเอย กมลวรรณ…“น้ำจ้ะ…พี่ไม่ได้อยู่ที่นี่หลายวัน…เลยไม่มีน้ำเย็นนะจ๊ะ…”ฉันเอ่ยบอกมีนาไปพร้อมกับวางแก้วน้ำเปล่าธรรมดาให้เธอ และเดินไปนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับเธอ“ไม่เป็นไรค่ะ…มีนาดื่มได้…ขอบคุณนะคะ..”เธอเอ่ยบอกฉัน ฉันก็พยักหน้าให้เธอและแอบมองร่างกายของเธอที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำตามเนื้อตัวเธอมีรอยแดงช้ำม่วงเหมือนโดนทุบตีมาอยู่หลายรอยที่มุมปากของเธอก็มีรอยแตกด้วยนะ เหมือนเธอจะโดนของแข็งทุบตีมาเลย“พี่เอยอย่ามองมีนาด้วยสายตาแบบนี้เลยค่ะ…”“พี่ขอโทษจ้ะ…”ฉันเอ่ยขอโทษมีนาไปอย่างรู้สึกผิดที่เผลอจ้องมองเธอนานไป แต่ฉันมองเธอด้วยสายตาสงสารนะไม่ใช่สมเพช“เพราะความสงสารของพี่เคนโซทำให้ต้องทะเลาะกับพี่ขวัญเอย…”“มีนาขอโทษนะคะ…มีนาไม่ได้อยากทำ…”“มีนาโดนบังคับ..”มีนาว่าเสียงสะอื้นเนื้อตัวของเธอสั่นเทา เธอยกมือจะไหว้ขอโทษฉันแต่ฉันด้วยความตกใจจึงรีบยื่นมือไปกุมมือเธอไว้“ไม่ต้องไหว้พี่ก็ได้จ้ะ…”ฉันบอกมีนาไปพลางทำหน้าจริงจังและตกใจขึ้นมา มีนาก็มองหน้าฉันด้วยแววตารู้สึกผิด“มีนาโง่เอง…ที่เป็นคนทิ้งพี่เคนโซไปเลือกผู้ชายเลวทรามแบบคราม…เขาไม่ได้รักมีนาค่ะ..

พรึบ“อ๊าาาาห์….”คิณภพจ้องกมลววรณที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าของเขาตาไม่กระพริบพร้อมกับร้องครางกระเส่าออกมาเมื่อเธอถอดกางเกงสแล็คของเขาออกไปจากท่อนล่างของเขาเรียบร้อยแล้วเหลือไว้เพียงกางเกงชั้นในสำหรับผู้ชายและเธอกำลังใช้ปลายจมูกโด่งสูดดมกลิ่นของลำกายใหญ่ที่ตั้งตระหง่านแข็งตัวจนมองเป็นลำกายได้อย่างชัดเจนอยู่ภายใต้กางเกงชั้นในสีขาวของเขา“กลิ่นหอมจัง….”คำพูดสื่อลามกของกมลวรรณทำให้คิณภพถึงกับหน้าแดงขึ้นมา เขามองการกระทำของเธอพร้อมกับความเสียวซ่านที่ร่างบางมอบให้เขาพรึบ“เดี๋ยวเอยจะทำความสะอาดให้นะคะ…”กมลวรรณว่าเสียงกระเส่าหลังจากที่เธอถอดกางเกงชั้นในออกมาจากท่อนล่างของคิณภพเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยมือเล็กของเธอกำลังกอบกุมลำกายใหญ่โตของเขาอยู่ในขณะนี้“ครับ…”คิณภพตอบเสียงแหบพร่า พลางแอ่นลำกายใหญ่สู้กับริมฝีปากนุ่มของกมลวรรณ เธอยิ้มกริ่มและค่อยๆยื่นปลายลิ้นเล็กร้อนของเธอตวัดเลียไปรอบๆบริเวณส่วนหัวสีชมพูที่เบ่งบานน้ำสีใสไหลซึมออกมาจากรอยแยกพอให้เธอได้ดื่มชิม“อ๊าาาาาาาห์…."คิณภพครางกระเส่าพร้อมกับเอื้อมมือไปจับศีรษะของกมลวรรณที่ตอนนี้เธอได้ดูดดื่มลูกบอลสองลูกน้อยของเขาอยู่เต็มโพรงปากของเธอ รส