Lahat ng Kabanata ng The Disguised Billionaire : Kabanata 11 - Kabanata 20

Iyak ako ng iyak nang makapasok ako ng kwarto ko. Hindi ako makapaniwala na inaway ako ng mga babae dito dahil lang sa isang lalaki. Balewala rin na naglaba ako kay Darius. Kinailangan ko ulit labhan kasi hindi na makilala ang mga damit ko. Nilagyan ko lang ng benda ang sugat ko at naglaba ulit ako. Pumapatak ang luha habang kinukusot ang mga damit. Gabi na ng matapos ako. Sa bahay ko na din sinampay ang mga yon. Baka kung ano pa ang gawin nila kung ilalabas ko pa. Sa sobrang pagod ko at sa sobrang sama ng loob, paghiga ko ng kama ay agad akong nakatulog. I had a peaceful night. Kinaumagahan, nanatili ako sa loob. Mabuti ay may nabili ako dati na biscuit at mga cookies kaya iyon na ang kinain ko sa buong araw. I refuse to go out. Ganon din ang ginawa ko sa sumunod na araw. The third day, I decided to go out. Medyo magaling na ang sugat ko. Nawala na rin ang puffy ng mata ko kakaiyak. Nang dumaan ako sa karinderya, tinawag ako ni Aling Merna pero nagkunwari akong hindi siya narinig

Matapos naming lumangoy ay pinasout niya sa akin ang extra niyang damit at ipinalupot niya sa akin ang towel niya. Saka lang siya tumuloy sa pag-ahon sa lambat. Marami kaming nahuli. Tuwang-tuwa ako nang makita ko ang maraming isda sa lambat. “Paano ba yan? Mamimili ako ng mga damit!” tumatawa kong sinabi. He smirked at me. Mabilis niyang nilagay sa dala naming balde ang mga huli namin at saka kami bumalik na. Pinalupot ko ng mabuti sa katawan ko ang towel niya dahil sa hangin na tumatama sa katawan ko. Twenty minutes nang dumating kami sa dalampasigan. Tinulungan ko siyang ibaba ang balde na huli namin pero who am I kidding, wala akong naitulong. Sumasabay lang ako sa kanya habang dala dala niya ang balde. “You should change first. I'll wait for you here,” biglang sinabi niya. Ibinaba niya ang dala niyang balde at saka humarap sa akin. “You'll catch a cold.” Natatanaw namin ang carinderia ni Aling Merna. Kahit ayaw kong magpalit ay ayaw ko namang magkasakit. Mahirap na at m

We spend our time admiring the view below. Naglatag ako ng maliit na banig at saka ako umupo roon. Si Darius ay may ginagawa sa may gilid. Gumagawa siya ng apoy dahil may iluluto daw. Hindi ko alam kung bakit niya pa pinapahirapan ang sarili niya sa ganyang bagay. May dala naman siyang mga pagkain na pwede ng kainin pero gusto daw niyang magluto. Kinuha ko ang cellphone ko at saka tinignan ang marami kong kuhang litrato. Gusto kong mag post pero pinigilan ko ang sarili ko. Baka malaman pa ni mama kung nasaan ako. The last time I know ay galit na galit siya at gusto niya akong pabalikin.Nakatalikod sa gawi ko si Darius, seryosong seryoso sa ginagawa niya. Ngumiti ako at saka siya kinuhanan ng picture. I bit my lower lips when I saw the photo looks good. Goodness! Kahit nakatalikod ay maganda ang kuha sa kanya! Samantalang nakaharap na ako sa camera pero kailangan pang maraming shot para makapili! Nagawa ngang magluto ni Darius. Akala ko ay imposible yon kasi nasa gubat kami. Masara

Kanina pa ako gising ng mga alas otso pero hindi ako bumabangon. My mind is busy playing the memory of how Darius kissed me. Umuulan ng malakas at basang basa kami pareho. Nanginginig ako sa lamig pero ng hapitin niya ako palapit sa kanya at patakan ng halik ang labi ko, nakalimutan kong nilalamig ako. I was so stunned that I forgot the cold. Feel ko, kahit umuulan noon ay pinamulhan ang pisngi ko! Tanggap ko naman na attracted ako kay Darius. Who wouldn't? Pero dahil sa halik niya, hindi ko maiwasang mag-expect na baka attracted din siya? Not that it's true! Pero bakit niya ako hinalikan? Nang bumaling ako sa orasan sa gilid ko ay agad akong mahinang sumigaw. “Jessica! Isang oras mo ng iniisip ang halik na yan!” Umupo ako dahil sa frustration. Wala akong matatapos ngayon kung uulit ulitin kong iisipin ang nangyari kahapon! Kumuha ako ng isang notebook at ballpen. Writing was one of my ways to let out something in my head. Hindi kasi ako open kay mama at sinasarili ko palagi ang

I was too disappointed when I went inside my room. Hindi ako makapaniwala na hinayaan ko ang sarili ko na mag-antay sa labas. Na bantayan ang pintuan ni Darius kung kailan sila lalabas. Jessica, hinayaan mo pang gumabi bago ka umuwi? That's too much! Pero kasi, wala akong nakitang pagka-ayaw sa mukha niya nang malaman niya ang tungkol sa sulat ko. Nahiya lang ako dahil nanunukso ang mukha niya. Kung sinabi lang niya na may girlfriend siya, sana hindi ako umasa! Sana hindi ko hinayaan ang sarili kong magdamag na nakaupo sa rock formation habang binabantayan ang pintuan niya! Hindi ko rin matanggap na nalaman niya ang tungkol sa nararamdaman ko. Kung hindi sana niya nalaman, hindi ganito kalala ang disappointment na nararamdaman ko. At least if he didn't know about my feelings, pwede ko pang e deny na wala naman akong gusto sa kanya. Na pwede ko pang kumbinsihin ang sarili ko na tigilan siya dahil hinding hindi rin naman siya magugustuhan ni mama. Pero ngayon na alam niya, kahit e d