All Chapters of ภรรยารักคุณหมอร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

เขมมิกาออกมาคุยกับปริญได้สักพักใหญ่โดยไม่ได้สนใจธามไทอีกเลย ซึ่งแม้จะอึดอัดอยู่บ้าง แต่หญิงสาวก็พยายามบอกตัวเองว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ผู้ชายน่ากลัวแต่อย่างใด และถึงแม้เป้าหมายที่เขาเข้าหาเธอเพราะอยากจะจีบ แต่ก็ไม่เคยบังคับหรือแสดงกิริยาไม่ดีแต่อย่างใด“เค้กว่า เดี๋ยวเค้กอาจจะขอตัวไปดูหมอธามหน่อยดีกว่าค่ะ” เขมมิกาคิดขึ้นได้ว่า ถึงอย่างไร ตนเองก็คือเลขาฯ ของธามไท และเธอก็มีหน้าที่ดูแลเขา“อิจฉาหมอธามจริงๆ นะครับที่มีเลขาดีๆ อย่างเค้ก” ปริญพูดด้วยความรู้สึกจริง เขาอิจฉาที่หมอธามไทมีหญิงสาวที่สวย เพียบพร้อมอย่างเขมมิกาอยู่ข้างกาย“เลขาฯ ของพี่ปริญก็ดีค่ะ เค้กเคยสังเกตเห็นเธอตั้งใจจดข้อมูลมากเลยนะคะ” เขมมิกาพูดออกไปอย่างใจคิด เพราะเลขาฯ ของปริญเรียกได้ว่าตามติดเจ้านายไปแทบทุกแห่งไม่ต่างกัน แถมดูจะจดข้อมูลและรายละเอียดครั้งที่คุยงานกับธามไทอย่างตั้งใจอีกด้วย“ครับ แต่หากเป็นไปได้ ถ้าเค้กอยากเปลี่ยนใจมาเป็นเลขาฯ ของพี่ พี่ก็ยินดีนะครับ” CEO หนุ่มลองเอ่ยถามดู แม้จะรู้ว่า ตอนนี้ เขมมิกาคงไม่สนใจอยากทำงานกับเขา“แต่ว่าเค้กเพิ่งเริ่มงานกับหมอธามได้ไม่นานเองนะคะ อีกอย่าง เค้กไม่อยากแย่งงานเลขาฯ พี่ปริญด

“ก็หยุดดื้อได้แล้ว”คนร่างสูงปลดปล่อยริมฝีปากบางให้เป็นอิสระ ก่อนจะเริ่มจัดการกับกางเกงของตนเองปลดปล่อยความเป็นชายที่แข็งตัวจนอึดอัดออกมา“เค้กไม่ได้ดื้อนะคะ”เขมมิกาหันหน้าหนีไปทางอื่น แม้จะเคยเห็นของเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่เธอเองก็ยังไม่ชิน ที่สำคัญการร่วมรักในสถานที่แบบนี้ หญิงสาวก็ยิ่งไม่ชินเข้าไปใหญ่“หันหน้ามานี่สิเค้ก”หมอหนุ่มจับคางมนให้หันมาเผชิญหน้ากับความเป็นชายของตนเอง ยิ่งได้เห็นพวงแก้มใสมีสีแดงระเรื่อขึ้นมา เขาก็ยิ่งอยากรังแกเธอหนักมากขึ้นเรื่อยๆ“ทำไมหมอเอาแต่ใจแบบนี้คะ เค้กบอกว่าไม่อยากทำที่นี่ หมอก็ยังบังคับเค้ก” เขมมิกาพูดด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น จริงอยู่ว่าเธอเองก็ต้องการเขาไม่ต่างกัน แต่ท้ายที่สุดก็อดเสียความรู้สึกไมได้ที่ธามไททำเหมือนตนเองเป็นสิ่งของที่ไม่มีชีวิตจิตใจ“เธอไม่อยากให้ฉันหยุดหรอกเค้ก เชื่อสิ”เขาไม่สนใจ ก้มลงมารังแกเต้างามอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ ถอดกางแกงชั้นในของเธอออกจากเรียวขางามด้วยความทุลักทุเล แต่นั่นกลับยิ่งทำให้ธามไทตื่นเต้น และอยากร่วมรักกับหญิงสาวมากขึ้นกว่าเดิม“อ่า…วิเศษมากเค้ก”หมอหนุ่มครางออกมาด้วยความพึงพอใจเมื่อกายแกร่งได้เข้าไปสู่ความนุ่มหยุ่

หมอหนุ่มเอ่ยแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม เขาไม่เคยกลัวว่าตัวเองจะเสียชื่อเสียง แต่สิ่งที่ห่วงมากที่สุดก็คือความรู้สึกของคนตัวเล็ก ความสัมพันธ์ของเขากับเขมมิกายังคงเป็นความลับ การที่ศศิมาล่วงรู้เช่นนี้ไม่เป็นผลดีแน่“ศิไม่ได้ขู่ค่ะ ศิแค่กำลังคิดอะไรสนุกๆ ขึ้นมาเฉยๆ”เจ้าหล่อนพูดราวกับผู้เหนือกว่า แม้เธอจะไม่มีหลักฐาน แต่คนที่กินอยู่กับปาก สักวันก็คงหลุดพฤติกรรมให้คนในโรงพยาบาลจับสังเกตได้เอง“ตามสบาย แต่ถ้าเค้กเดือดร้อนเมื่อไหร่ คงไม่ต้องบอกนะว่าผมจะทำยังไงกับคุณ” ธามไทพยายามข่มความรู้สึกโมโหเอาไว้ เพราะรู้ดีว่าผู้หญิงอย่างศศิเป็นประเภทที่ยิ่งเขาแสดงออกว่าเดือดดาลมากเท่าไร เธอก็ยิ่งยั่วโมโหมากขึ้นเท่านั้น“คุณจะทำอะไรคะ ฟ้องพ่อศิเหรอ” ศศิถามด้วยความรู้สึกขบขัน สุนทรแทบไม่ยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเธอเลย และต่อให้เข้ามายุ่ง เธอก็ไม่เคยเกรงกลัว“ผมไม่ฟ้องหรอก แต่ผมจะตัดปัญหาด้วยการซื้อหุ้นคืนทั้งหมด และต่อไปนี้ คุณกับพ่อก็คงเหลือแต่สมบัติเก่าๆ และจะไม่ได้เงินสักบาทจากโรงพยาบาลของผม”ธามไทพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น และถึงไม่ได้พูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่ แต่ศศิรู้แน่ว่าเขาเป็นคนพูดแล้วทำจริง“คุณไม

เช้าวันต่อมา เขมมิกาไปทำงานตามปกติ เมื่อคืน ธามไทไม่ได้ติดต่อมาหาหญิงสาวแม้แต่น้อย แม้จะรู้สึกแปลกอยู่บ้าง แต่ก็คิดว่าเป็นเรื่องปกติ เขาคงไม่ได้คิดถึงเธอทุกวัน ทุกเวลา เหมือนที่ตัวเธอรู้สึกกับเขาเมื่อเข้ามาที่ห้องทำงานของหมอหนุ่ม เขมมิกาก็พบว่าเขายังไม่ได้มาทำงาน ข้าวของรวมถึงเอกสารถูกวางไม่เป็นที่เป็นทางจนต้องจัดแจงให้อยู่ที่เดิมก่อนที่ธามไทจะมาถึง ถึงแม้จะอยู่ในสถานะเมียลับๆ เมียเก็บ หรืออะไรก็ตาม แต่เมื่อมาอยู่ที่โรงพยาบาล เธอเป็นเลขาฯ จึงต้องทำหน้าที่เลขาฯ ของตัวเองให้ดีที่สุด เพื่อไม่ให้มีคนสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเขา“มาแต่เช้าเลยนะ” ธามไทเดินเข้าห้องมาเงียบๆ ทำเอาหญิงสาวตกใจและรีบหันไปมองเขาทันที“หมอธาม!”เขมมิกาหลุดเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยความตกใจ และที่ตกใจเข้าไปอีกคือ เขาเดินเข้ามากอดเธอไว้พร้อมทั้งหอมแก้มอย่างแรง“บอกว่าให้เลิกเรียกว่าหมอไง” ธามไทนิ่วหน้ามองหญิงสาวในอ้อมกอดด้วยสายตาดุ“แต่ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าเค้กเรียกพี่ธามว่าพี่ คนอื่นจะเข้าใจผิดนะคะ” เขมมิกาพูดด้วยเหตุผล เพราะคงไม่ดีแน่หากมีคนมาได้ยินเข้า“ก็ตอนนี้มีแค่เราสองคน เค้กอยู่ในห้องพี่ ใครจะมาได้ยิน

“อ้าว แบบนี้พี่ปริญก็แย่สิคะ งานก็เยอะด้วย” เขมมิกาไม่อยากจะเชื่อว่า เมื่อวันก่อน เธอเพิ่งชื่นชมเลขาฯ ของปริญไป วันนี้ ฝ่ายนั้นจะลาออกเสียแล้ว“ครับ พอดีว่าน้องเขาอยากออกไปทำธุรกิจส่วนตัว พี่ก็เข้าใจเขาแหละ ตอนนี้ก็เลยต้องหาเลขาฯ ใหม่”คำพูดสุดท้ายของปริญทำให้เขมมิกาเข้าใจได้ในทันทีว่าจุดประสงค์ที่เขานัดเธอมาในวันนี้คือเรื่องอะไร“พูดแบบนี้จะมาชวนเค้กไปทำงานด้วยเหรอคะ” เอ่ยถามอย่างรู้ทัน“ได้ไหมล่ะครับ พี่ไม่อยากได้เลขาฯ คนไหนนอกจากเค้กเลยนะ”ปริญพูดออกไปด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน แม้จะรู้ว่าดูไม่ดีเท่าไรนักที่กำลังจะฉกพนักงานของโรงพยาบาลคู่ธุรกิจของตนเอง“พี่ปริญรู้ได้ไงคะว่าเค้กทำงานดี ไม่ใช่เอาความรู้สึกส่วนตัวมาตัดสินนะคะ”เขมมิการู้ดีว่าชายหนุ่มคิดอย่างไรกับตนเอง และการที่เขามาทาบทามเช่นนี้ บางทีอาจแค่อยากให้เธออยู่ข้างๆ โดยหลงลืมไปว่าหน้าที่หลักของเธอคือเป็นเลขาฯ ให้เขา“พี่ยอมรับว่าพี่ก็เอาความรู้สึกส่วนตัวมาเกี่ยวด้วย แต่หลักๆ พี่เชื่อว่าเค้กเป็นคนเก่ง ไม่อย่างนั้นคงทำงานกับหมอธามได้ไม่นาน” หนุ่มหล่อพูดด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจ“ทำไมคะ พี่ปริญคิดว่าหมอธามดุหรือไง” สาวน้อยเอ่ยถามด้วยคว