Semua Bab A Night With My Stepsister's Fiance: Bab 31 - Bab 40

Naglakad siya at nang marinig ni Artus ang mga yabag, agad siyang tumayo. Nakita niya si Ashley na puno nang pagtataka sa mukha nito. Doon lang din tuloyang napagtanto ni Artus na hindi pa ito natutulog kaya nagtataka siya kung bakit hindi nito sinasagot ang tawag niya. Tahimik na lumapit si Ashley, dahan-dahang huminto sa harap ni Artus.“Anong ginagawa mo rito?” tanong ni Ashley, malamig ang boses pero may halong kaba.Hindi agad nakasagot si Artus. Tinitigan niya lang si Ashley, pilit binabasa ang ekspresyon sa kanyang mukha.“Hindi mo sinasagot ang mga tawag ko,” sa wakas ay nasambit niya. “Nag-alala ako.”Nagtaas ng kilay si Ashley, pilit pinipigilan ang pagbagsak ng luha. “Nag-alala ka? Wala namang masamang nangyari sa akin kasi hinatid mo naman ako kanina.”“Yeah,” napahinto si Artus. “I’m sorry if I didn’t call you right away nang makarating ako sa condo ko. Something came up,” paliwanag niya. Naitindihan ni Ashley kung ano ang nangyari, inantay niya na sabihin ni Artus na p

“Oh, bakit ka nakangiti? Hindi ba hindi naman sila nagtagumpay patayin si Ashley?” tanong ni Myra nang mapansin ang ngiti ni Stefanie pagkatapos nitong ibaba ang tawag.Tumingin naman si Stefanie sa kaibigan na para bang nanalo siya sa laro. “Hindi ko na pala kailangan gawin iyon dahil may gagawa ng iba. Kung sino man siya o sila, malaki ang pasasalamat ko sa kanila at sana bilisan nilang patayin si Ashley,” mahaba nitong sabi. Noong una ay walang naitindihan si Myra pero nang maitindihan niya na ang sinabi ni Stefanie, nanlaki ang mga mata niya. Gulat itong tumingin kay Stefanie. “So, ibig sabihin may galit din kay Ashley? Kung gano’n, sino?” tanong niya. Kinuha naman ni Stefanie ang wine glass na may lamang wine at ininom muna ito, habang ginagawa niya iyon hindi pa rin nawawala ang ngiti niyang tagumpay. “Gaya ng sinabi ko, wala na akong pakialam kung sino iyon. Basta ang mahalaga, mawala si Ashley at mapa saakin si Artus.”Naglabas nang kaunting hangin si Myra. “Paano ka naman n

Hapon na nang matapos ang baby shopping nina Ashley at Danica. Halos mapuno na ang kanilang mga bitbit na bag ng mga unisex onesies, feeding bottles, at iba’t ibang gamit na magiging kapaki-pakinabang sa pagdating ng baby. Masaya ang kanilang mga mukha habang naglalakad palabas ng mall, nagkukuwentuhan pa tungkol sa mga nakita nila. Ngunit ilang hakbang na lang sana ay makalabas na sila sa exit nang biglang may sumalubong sa kanilang tatlong lalaki—mga estrangherong pormal ang suot na para bang may importante silang pakay.Nang makita ang lalim ng tingin ng mga lalaki at ang mabilis na paglapit ng isa sa kanila, biglang bumilis ang tibok ng puso ni Ashley. Agad niyang hinawakan ang tiyan, instinct na pangalagaan ang dinadala niyang bata. Napahinto si Danica sa tabi niya at agad pumwesto sa harapan ng kaibigan, tila handang ipagtanggol siya anumang mangyari.“Sino kayo?” tanong ni Danica, taas-noong nagsalita pero bakas sa boses ang kaba.Hindi agad sumagot ang mga lalaki. Tumigil lang

Nang matapos magluto si Ashley, agad niya itong hinain sa mesa sa kusina. Mainit pa ang sabaw at maayos ang pagkaka-plate ng ulam. Napangiti siya habang pinagmamasdan si Artus na abala sa pagkuha ng kanin at ulam.Sarap na sarap si Artus sa bawat subo, at halatang hindi niya lang kinakain ito para sumaya si Ashley—talagang nag-eenjoy siya.“Hindi ko inakalang ganito ka kasarap magluto,” ani Artus habang ngumunguya. “As in, wow.”Napatawa si Ashley. “Akala mo siguro puro takeout lang ako marunong.”“Medyo,” sabay kindat nito. “Pero I stand corrected. You're amazing.”Natuwa si Ashley sa papuri. Ramdam niya ang genuine na appreciation mula kay Artus, at kahit simple lang ang hapunan, parang espesyal ito dahil sabay nila itong kinakain.Habang abala pa sila sa pagkain, biglang nagsalita si Artus, tila kaswal lang.“Tomorrow is Saturday, wala akong trabaho. Susunduin kita rito, may pupuntahan tayo,” aniya.Napakunot ang noo ni Ashley habang tinutulungan si Artus maglagay ng sabaw sa mangk

Naroon pa rin si Ashley sa sofa, yakap-yakap ang envelope na kanina’y nagpapakaba sa kanya. Hindi niya alam kung bakit, pero nararamdaman niyang may malaking pagbabago ang hatid ng USB na ito—isang bagay na hindi na basta-basta maibabalik.Tumunog ulit ang cellphone niya—notification ng text mula sa unknown number. Hindi pa rin niya binubuksan ang message thread, pero ramdam niyang may mabigat na hatid ang huling linyang natanggap niya.Sana ikaw lang mag-isa habang pinapanood mo ito…Napalingon siya sa USB na nakapatong pa rin sa mesa, katabi ng telang kulay pula.Lumunok siya ng laway at tumayo. Mabilis ang tibok ng puso niya, parang may bara sa lalamunan. Kinuha niya ang USB, dinala ito sa study room niya sa sariling bahay kung saan naroon ang isang desktop computer. Tahimik ang buong bahay—masyadong tahimik. Wala ang mga kasambahay sa loob, nasa quarters nila. Panatag ang paligid pero may bigat sa bawat hakbang niya, tila bawat segundo ay hinahabol ng aninong hindi niya makita.Pag