Semua Bab Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Bab 231 - Bab 240

Margaux“Alam mo, nagtataka ako kung bakit ‘yan na lang paulit-ulit na alahas ang suot mo, eh ang dami-dami naman doon sa bahay,” sabi ko kay Margareth pagpasok namin sa kwartong pansamantala niyang tutulugan habang nandito sa bahay. Tinapik ko siya sa balikat at ngumiti, pero sa loob-loob ko'y unti-unting humihigpit ang kaba sa dibdib ko.Sinamahan ko siya rito sa itaas, habang sina Gustavo at Draco ay naiwan sa ibaba. Alam kong mag-uusap pa sila patungkol sa plano kong gustong maisakatuparan bukas. Plano na, kung tutuusin, ay delikado. Medyo komplikado. At posibleng ikapahamak naming lahat lalo na ako kung may isang maling hakbang lang.Pero kailangan kong sumugal. Para sa amin. Para sa katotohanan.At para magawa ito, kailangan kong tiyaking si Margareth nga talaga ang kasama namin. Hindi ang peke. At kung may nagmamatyag sa kanya, kailangang alisin sa katawan niya ang anumang bagay na maaaring ginamit ng kalaban lalo na kung iyon ay may kakayahang manmanan siya.“Hintayin mo ako d

Third Person“Boss, wala na po akong narinig sa pag-uusap nila Margareth at Margaux.”Ganoon na lamang ang naging pag-iwas ng tingin ng babae habang kinakausap ang kanyang tauhan. Halatang may alinlangan siyang ibalita ang susunod na sasabihin.“Anong ibig mong sabihin?” mariing tanong ng babae, unti-unting sumisikip ang kanyang dibdib habang pinipilit panatilihin ang kumpiyansa sa tinig. “Hinubad niya ang relo?” dagdag pa niya.“Yes, Boss. Pero... pinilit siya ni Margaux,” sagot ng lalaki, sinadyang iwasan ang mga mata ni Teresa. “Binigyan siya nito ng bago. Ang sabi ni Margaux, paulit-ulit na lang daw ang relong iyon kaya siya nag-abot ng bago.”Napakuyom ng kamao si Teresa. Kita sa kanyang mukha ang poot at pag-aalala na hindi niya maitago.“Hindi man lang siya nagdahilan? Hindi man lang siya nagtangkang umiwas?”Tila naglalagablab na apoy ang tinig ng babae, mapanganib at punong-puno ng panggigigil.“Tumanggi po siya sa una, Boss. Sinabi niyang mahalaga raw sa kanya ang relo, pero

MargauxMasaya kaming nagkukuwentuhan ni Margareth habang naglalakad sa loob ng mall. Nasa second floor na kami, at tulad ng plano ko, shopping galore ang peg namin ngayong araw. Pero ang totoo, ito'y higit pa sa simpleng pamamasyal. May mas malalim na dahilan kung bakit ko siya dinala rito. Isang planong binuo naming mabuti nila Draco.Hindi alam ni Margareth. Wala siyang kamalay-malay na bahagi siya ng isang masalimuot na bitag.Pero kahit ganon, ayaw kong mawalan ng saysay ang araw na ito para sa kanya. Ginawa ko man ito para sa seguridad niya, gusto ko pa ring maramdaman niyang normal pa rin ang lahat. Na ito ay isang masayang bonding lang naming magkapatid.“Sisiguraduhin ko na mag-e-enjoy tayo, promise 'yan,” ani ko, sabay kurot sa pisngi niya.“Naku, wala pa man tayong ginagawa ay nag-eenjoy na ako,” masayang tugon niya. “Kaya mission accomplished ka na agad.”Nakangiti siya. Walang bahid ng pag-aalala. Wala ni anino ng takot sa kanya

Third PersonMasayang nag-order ng pagkain ang kambal, para bang mga batang nakawala sa mahigpit na alituntunin ng bahay. Halata ang tuwa sa kanilang mga mata habang abala sa pagpili ng mga pagkaing tila nagpapabalik sa kanilang pagkabata. Si Margaux ay tuwang-tuwa sa kwek-kwek habang si Margareth naman ay excited sa fishball na may sweet sauce.Samantala, si Gustavo ay nanatiling nakatanaw mula sa di-kalayuan. Tahimik lang siyang nakaupo, pero ang mga mata niya'y hindi kumurap sa bawat kilos ng kambal. Hindi man siya magsalita, ang bahagyang paninigas ng kanyang panga at ang panaka-nakang paggalaw ng kanyang mga daliri sa mesa ay nagpapahiwatig ng alertong pag-iisip. Tanda iyon ng responsibilidad na nakaatang sa kanyang balikat, ang pangakong binitiwan niya kay Draco, na bantayan ang magkapatid sa abot ng kanyang makakaya.“Walang ibang pwedeng mangyari sa kanila,” bulong ni Gustavo sa sarili, habang pasimpleng sumulyap sa kanyang smartwatch kung sa

MargarethNagulat ako nang bumungad sa akin ang babae sa restroom, ang babaeng peke. Nakangisi siya na para bang alam niyang lamang siya sa laro. Mabilis ang mga pangyayari. Hinawakan niya ako sa braso at buong lakas akong hinila papasok sa isang cubicle. Doon niya ako pinilit na makipagpalit sa kanya ng suot, habang bumubulong sa tenga ko, "Gusto mo bang may masamang mangyari sa pamilya mo?"Nahigit ko ang aking paghinga kasabay ang panlalamig ng aking mga kamay ko. Ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko na para bang may nagbabantang panganib. Gusto kong tumanggi, sumigaw, lumaban. Pero nang banggitin niya na nasa labas lang ang tauhan niya, handang dukutin ako kapag di ako sumunod ay napako ako sa kinatatayuan ko. Wala akong nagawa. Gusto ko mang tumanggi, mas nangingibabaw ang takot ko.Mas lumala pa ang kaba ko nang marinig ko ang tinig ng kakambal ko. Naroon siya. Sinundan niya ako. Napakagat ako sa labi, pinipigilan ang sarili na maiyak. May kutob na kaya siya? Nararamdaman na