All Chapters of Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Chapter 221 - Chapter 230

Third Person“Walanghiya ka!”Isang malakas, mariing sampal ang dumapo sa pisngi ni Margareth. Napalingon ang kanyang mukha sa lakas niyon, kasabay ng mahinang daing ng kirot na pinilit niyang pigilan.Nakaharap sa kanya ang babae, matatalim ang mga mata, nanginginig ang mga balikat sa galit, at tila isang bulkan na sumabog matapos mag-ipon ng hinanakit buong gabi. Pinuntahan siya nito kinabukasan matapos ang proposal ni Draco, at tila hindi nito kayang palampasin ang mga naganap.Nagngangalit sa damdamin ang babae, at ramdam ni Margareth ang bawat piraso ng poot nito sa hangin sa pagitan nila.Hindi niya alam na hindi pala marunong kumanta ang babae. Ang gusto lang niya noon ay maging bahagi, kahit saglit lang, ng masayang sandali ng pamilya ng mga Pinto. Ngunit sa kanyang ginawa ay hindi niya naisip na magiging daan pa pala iyon para muli niyang masilayan ang pamilya at magkaroon ng pagkakataon na maiparating sa mga ito ang totoong nangyayari.Samantala, nag-aalala naman ang babae n

Margareth“Sino siya?” tanong ko sa lalaking nagmamaneho, pilit pinapakalma ang nanginginig kong boses. Ngunit imbes na sagutin ako ay tinignan niya lang ako ng masama sa rearview mirror. Matatalim, mapanuligsa, at puno ng babala ang kanyang mga mata.Iyon na naman. Katahimikan. Pader. Wala kahit isa sa mga lalaking nakasama ko sa bahay ang naglakas loob na magsabi kung sino ba talaga ang nasa likod ng pekeng ako. Para bang isa akong multong hindi na kilala ng sarili kong anino.Simula nang malaman ko ang plano nila laban sa pamilya ko, hindi na ako mapalagay. Paulit-ulit kong pinipilit alalahanin kung sino ba ang maaaring gumawa ng ganitong kabaliwan, ang gumamit ng mukha ko, pangalan ko, pagkatao ko. Pero kahit anong pilit ko, wala. Walang pangalan. Walang mukha. Isang malaking puting espasyo lang sa isip ko. Bagay na hindi ko maintindihan.Tanging si Teresa lamang ang pumapasok sa isip ko dahil wala naman akong ibang nakakaharap noon kung hindi siya. At ng malaki na ako ay ang baba

Margaux"Sa tingin niyo ba," panimula ko habang nakatingin ako sa dalawa, "kung sakaling may nanonood nga kay Margareth... sapat na ‘yung tungkol sa halaman para maniwala silang hindi tayo naghihinala?"Nasa harap ko sina Draco at Gustavo, kapwa seryoso ang mga mukha habang pinagmamasdan ako. Bumalik na si Margareth, ang totoong Margareth. At mula noong araw na iyon, hindi na kami mapalagay. Sigurado kami. May nagmamasid sa kanya. At hindi ito basta-basta.Nag-brainstorm kami agad. Buo ang loob naming tatlo na hindi siya basta hinayaang lumabas ng walang kasiguraduhan. Kaya inisip naming paikutin ang sinumang nasa likod ng lahat ng ito.Stage one: ang halaman. Isa iyong trap na kunwari ay padala sa akin. May nakatagong maliit na mikropono na tipong magpapaniwala sa kung sinuman ang nagpadala na naririnig nila ang lahat ng pag-uusap ko sa opisina.“Pwede na natin sigurong gawin ang stage 2,” ani Draco, malamig ngunit tiyak ang tinig.Napatingin ako sa kanya. “Pero Cupcake... paano kung

Margareth"Nandito na po tayo, Ma’am Margareth," nakangiting sabi ni Rey ng ihinto niya ang sasakyan sa harap ng DZ Construction."Salamat, Rey," sagot ko. Magalang siya, maayos magsalita at palaging mahinahon. Kaya siguro tumagal siya bilang driver ni Dad.Hindi ko inaasahan ang araw na ito. Nagulat na lang ako kanina nang bigla akong sabihan ni Mommy na gusto raw akong makasama ni Margaux. Akala ko may problema, pero sabi lang niya ay gusto raw ng kambal ko na makita ako, at dahil napatunayan kong naiintindihan ko na ang tinuro niya sa akin ngayong araw, pinayagan na niya akong pumunta rito.Lumabas na ako ng sasakyan. Ngunit napansin kong hindi pa rin umaalis si Rey. Gaya ng nakasanayan, hinintay niya munang makapasok ako sa loob ng building bago niya paandarin ang sasakyan. Isang simpleng kilos, pero sa panahong ito, napakahalaga ng ganitong uri ng malasakit.Magga-Grab sana ako gaya ng bilin ni Margaux, pero nagbago rin yata ang isip niya at nakisuyo na lang kay Rey. Hindi ko ala

DracoHindi ko talaga alam kung paano nagagawa ng asawa ko ang ganito. Ang tapang niya, isang klase ng tapang na hindi basta-basta makikita. Pero naiintindihan ko siya. Kilala ko si Margaux. Alam ko kung gaano kalalim ang pagmamahal niya sa kakambal niya at sa mga magulang nila. Kaya kahit may kaba sa dibdib ko, wala akong magawa kundi ang suportahan siya ng buong-buo.Ang tiwala niya sa tunay na Margareth… kakaiba rin talaga. Hindi lang basta tiwala. Parang paniniwalang walang bahid ng duda. Isipin mong naniniwala siyang kahit nasa alanganin ang sitwasyon ng kakambal niya ay may ginagawa ito para makawala. Para makabalik. Mahilig yatang manood ng kung anu-anong drama ang asawa ko o baka mas tama sigurong sabihing, sobrang cautious niya. As in, lahat ng posibilidad, pinasok na niya sa utak. Lahat ng ‘what if’, pinaghandaan na.Kesyo baka raw may suot na kung anong bagay si Margareth, isang singsing o kwintas, na konektado sa impostor, at mula roon ay nasusubaybayan niya ang bawat kilo