Semua Bab Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Bab 241 - Bab 250

DracoAng determinasyon sa mukha ng asawa ko pati na sa tinig niya noong magkausap kami ng sarilinan ay hindi matatawaran. Ramdam ko ang bigat sa dibdib niya habang ipinapaliwanag ang plano, pero higit doon, kitang-kita ko sa kanyang mga mata ang matinding kagustuhang matapos na ang paghihirap ng kanyang kambal.Hindi ko na kailangang tanungin pa. Mahal ko si Margaux, at bilang asawa niya, buo ang loob kong suportahan siya kahit saan man humantong ang lahat ng ito.Ngunit hindi ito isang simpleng pagsuporta. Alam kong delikado. Alam kong sa oras na magkagulo, hindi lang kami ang maaaring masaktan, pati ang mga inosente.Kaya hindi ako maaaring tumunganga lang. Hindi ako pwedeng maging tahimik na tagamasid.Hindi ko kilala ang may-ari ng mall, ngunit ginawa ko ang lahat para makakuha ng appointment sa kanya as early as possible. Ginamit ko ang lahat ng koneksyon ko, bawat pabor na pwedeng hingin. Mabuti na lang at may halaga pa rin pala ang pangalan ko sa industriya. May impluwensya pal

Margaux“Ito, bagay ‘to sa magiging mga apo ko,” masiglang bulalas ni Mommy habang pinipisil-pisil ang isang maliit na sapatos na kulay asul na may burdang kotse sa gilid.“Hindi, Mommy! Mas babagay ito,” sabat ni Margareth habang hawak naman ang isang pares ng kulay rosas na sandals na may kumikislap na bituin. “Tsaka dapat pambabae at panlalaki ang bibilhin natin. Dapat prepared!”“Margareth, Mommy… tigilan niyo nga yan,” natatawa kong sabi sa kanilang dalawa na parang sila pa ang nagdadalang-tao. “Hindi pa nga natin alam ang gender ng kambal, kung ano-ano na agad ang gusto niyong bilhin.”Napailing ako habang tinatago ang ngiti. Ang totoo niyan, mas excited pa silang lahat kaysa sa akin. Dalawang buwan na ang lumipas mula nang mangyari ang insidente sa mall kaya dalawang buwan na rin mula nang madakip ang grupo nila Teresa. Sigurado na ang pagkabulok nila sa kulungan, at mula noon, parang nakahinga kami ng mas maluwag.Dalawang buwan na rin mula nang malaman ng pamilya ko ang tungko

MargarethNag-aaral na ako ngayon, at masasabi kong ibang-iba talaga ang mundo kapag may pera. Para bang lahat ng proseso ay biglang naging madali. Walang pila, walang abala, at lalong walang tanong-tanong.Isang kumpas lang ng kamay, ayos na lahat. Hindi ko maiwasang mapaisip… kung hindi kaya ginamit nina Natasha ang identity ko noon, mararanasan ko rin kaya ang ganito?Pero siguro nga, dapat na rin akong magpasalamat. Dahil sa ginawang ‘yon, nabura na rin ang pangalang “Elen Moncidad” at pinalitan lang ng Margareth Pinto. Salamat na lang din sa hospital records at sa DNA test na nagpapatunay na hindi ako isang palaboy na napulot lang sa lansangan, kundi tunay ngang bahagi ng pamilyang ito.Tapos na ang gulo. O kung hindi man tuluyang tapos, ay bahagyang lumamig na ang unos. At ngayon, narito ako bilang isang estudyanteng masaya, pero may kaunting kaba sa dibdib.Hindi kasi madali. Aminado akong hirap ako noong una. Hindi naman kasi ako ‘yung talagang pumapasok dati sa eskwelahan. No

MargarethSobra ang excitement na nararamdaman ko. Hindi ko maipaliwanag, pero para akong batang sabik sa field trip.Imagine, pinagpatuloy ko lang ang kursong kinuha ni Natasha na Business Management at hindi ko inakalang magagamit ko ito para hindi lang sa sarili ko, kundi para rin protektahan ang kumpanyang matagal nang gustong angkinin ng iba. Sinadya nila iyon. Pinlano. Kaya pati si Natasha ay kinuha rin ang kursong ito. Pero hindi siya ang nagtagumpay kung hindi ako.At syempre, sino pa ba ang naging tutor ko kundi si Margaux? May iba pa ba na mas karapat-dapat? Siya lang talaga. At ngayon, heto kami ulit, magkasama sa opisina ni Draco. Wala siya ngayon dahil nasa lunch meeting siya sa labas kasama ang isang kliyente. Ayaw niya sanang kami ang maiwang mag-isa rito, pero pinilit na namin siya lalo na at magkasama naman kami.“Sa totoo lang, sa negosyo, nothing is constant,” simulang wika ni Margaux habang tinatapik-tapik ang notebook niya. “You have to be innovative para mag-stay

MargauxDahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata, parang sa pelikula, at ang unang bumungad sa akin ay ang gwapo at panatag na mukha ni Draco. Nakangiti siya, para bang kanina pa ako hinihintay magising. Para akong nalunod sa titig niya na matamis, puno ng pagmamahal, at tila ba nagpapasalamat na muli akong bumalik sa kanyang mundo.Bago pa man iyon, bahagya ko nang naririnig ang mga boses sa paligid, malumanay ngunit masigla, kaya hindi na ako nagtaka nang isa-isang sumilip ang mga mukha ng mga mahal ko sa buhay. Parang panaginip na naging totoo.“How are you feeling, Sugar?” tanong ni Draco habang hinawakan ang kamay ko at marahang hinalikan iyon. Naramdaman ko ang init ng kanyang palad na kanina lang habang nasa delivery room ako ay damang-dama ko.Ngumiti ako, kasunod ang pag-angat ng aking kamay papunta sa kanyang pisngi. Kinulong ko ito sa aking palad, sabik na sabik sa presensya niya. Ewan ko ba, natulog lang naman ako ng ilang oras, pero parang ilang taon kaming nagkalayo.