All Chapters of Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Chapter 251 - Chapter 260

DracoSa dami ng mga nangyari nitong mga nakaraang linggo, ang pagdating ng kambal, ang adjustment period namin bilang bagong magulang. Isama mo pa ang mga hindi naging magandang kaganapan na naglagay sa panganib sa buhay ng asawa ko at ni Margareth ay hindi nawala sa isip ko ang tungkol sa kasal namin. Oo, kasal na kami. Pero sa lahat ng aspeto, kulang pa rin.Hindi iyon dahil may pagkukulang si Margaux. Alam kong mahal niya ako, gaya ng pagmamahal ko sa kanya. Pero iba pa rin talaga 'yung kasal sa harap ng altar, sa harap ng Diyos, ng pamilya, at ng lahat ng mahal naming tao. Lalo pa’t alam kong pangarap iyon ng kahit na sinong babae.Kaya ngayong medyo lumuwag-luwag na ang lahat, hindi na ako nakatiis at tinanong ko na nga siya. Masaya naman akong gusto rin niya. Kaya naman, heto ako ngayon at nakaupo sa executive sofa ng aking opisina, hawak ang cellphone, at abala sa pag-scroll ng mga posibleng honeymoon destinations. Dapat, espesyal. Dapat, hindi malilimutan.“Ano, hirap na hir

Third PersonAng simbahan ay punong-puno ng puti at ginto, mga kulay na pumupuno sa bawat sulok ng lugar. Sa mga gilid ng aisle, may mga puting rosas na sinamahan ng mga gold eucalyptus leaves, nakatali sa telang ivory na nakabuhol sa mga upuan. May mahabang carpet na champagne gold ang nakalatag sa gitna, na tila ba nagsisilbing daan patungo sa bagong simula ng dalawang pusong itinadhana.Ang dambana ay inayusan ng makapal na bulaklak na puti at cream, mga peony, hydrangea, at orchid na pawang mga gusto ni Margaux. Sa gitna nito, nagniningning ang krus sa altar, na tila saksi sa pangakong wagas na pagmamahalan.Sa harap ng altar, nakatayo si Draco ng tuwid, dignified, pero halatang may bahid ng kaba at emosyon sa kanyang mga mata. Suot niya ang isang tailored black tuxedo na may shawl collar na may detalye ng satin. Ang kanyang innershirt ay snow white, at ang necktie niyang kulay ivory ay bumagay sa kulay ng tema. Sa dibdib niya ay may pin na may ukit na “M,” simbolo ni Margaux, isa

One year later…MargauxIto na ang araw na aalis na kami ng Pilipinas, isang pahina ng buhay na isasara upang simulan ang panibagong yugto sa Germany.Ramdam ko pa rin ang mahinang kaba sa dibdib ko, pero mas nangingibabaw ang kapanatagan. Naipasa na ni Draco kay Sam ang buong responsibilidad sa DZ Construction, at bagamat ikinagulat iyon ng mga kuya niya, buong puso naman nila itong tinanggap. Wala silang pag-aalinlangan sa naging desisyon ni Draco, kahit na mas matanda pa sila rito.“Hindi edad ang batayan ng kakayahan,” ani Kuya Darius nung isang gabi. “Kung si Sam ang pinili n’yo, susuportahan namin ‘yan.”At ganoon nga ang nangyari. Nangako ang mga ito na gagabayan si Sam sa bawat hakbang. At si Sam naman, buong tapang ngunit may kababaang-loob na nangakong hinding-hindi siya mahihiyang humingi ng tulong kung sakaling meron siyang hindi maintindihan o kung mahirapan man siya.“Sure ka ba na kaya mo dito mag-isa?” tanong ni Draco kay Kevin habang nasa sala kami. Nakaupo si Kevin s

MargauxUmangat ang mga paa ko sa sahig kaya naman automatic na pumulupot ang mga binti ko sa bewang ni Draco. Parang likas na reaksyon ng katawan ko ang maghanap ng mas matibay na kapit sa lalaking mahal ko na para bang sa bawat galaw niya ay gusto ko ring sumabay, maging isa sa bawat segundo.Dumapo ang isa niyang kamay sa ilalim ng hita ko, habang ang kabila naman ay mahigpit ang pagkakayakap sa aking likod. Naramdaman ko ang tibok ng kanyang dibdib na nakadikit sa akin. Malakas iyon, mabilis, parang sinasabi ng puso niya na ako lang ang laman nito.Nagsimula siyang maglakad papasok sa aming silid, mabagal, maingat, tila ayaw basagin ang tensyong bumabalot sa pagitan naming dalawa. Siya na rin ang marahang nagsara ng sliding door ng balcony gamit ang siko niya. Kasabay non ay ang tuluyang pagkalimot namin sa lahat, wala nang ibang mahalaga kundi ang sandaling ito.Malapit na kami sa kama nang halikan niya ako ulit. Hindi basta halik, ito ay halik na may buo at taos-pusong panunuyo.

Margareth“Anak, bakit hindi ka mag-relax man lang? Weekend naman bukas, mag-enjoy ka ngayong gabi at lumabas kasama ng mga kaibigan mo,” wika ni Mommy habang inaabot sa akin ang platitong may tinapay.Napatingin ako bigla sa kanya, saka sa katabi niyang si Daddy na tahimik lang na umiinom ng kape. Pareho silang nakatitig sa akin na parang may hinihintay na sagot. Naantala tuloy ang pagsubo ko ng kanin. Agad kong ibinaba ang kutsara sa tabi ng plato. Nasa dining area kami, gaya ng nakasanayan tuwing umaga ay sabay-sabay kaming kumakain bago nila ako ihatid sa eskwelahan.Oo, hinahatid pa rin nila ako kahit nasa kolehiyo na ako. Hindi raw nila iyon nagawa noong bata pa ako, kaya ngayon, sinusulit nila ang pagkakataon para makabawi. Hindi ko naman sila masisisi. At sa totoo lang, may kakaibang ginhawa sa pakiramdam na kahit abala sila sa kumpanya, nagsisikap pa rin silang maging present para sa akin.Minsan nga, naririnig kong si Margaux man ay hinahatid din nila dati, kahit pa college