Semua Bab Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Bab 211 - Bab 220

Mature ContentDraco“Cupcake!” bulalas ni Margaux, medyo napahiyaw pa sa gulat habang buhat-buhat ko siyang ibinaba mula sa sasakyan. Ngunit hindi pa doon nagtatapos ang plano ko. Hindi ko siya ibinaba sa sahig kundi tuluy-tuloy akong naglakad, papasok sa bahay, paakyat sa hagdan at bitbit pa rin siya, parang prinsesa.Narinig ko ang mahinang tawa niya, ‘yung klase ng tawa na puno ng kilig at pagtataka. Kumain na kami bago umuwi, kaya wala na akong dapat alalahanin. Alam kong busog siya… pero iba ang pagkauhaw ko ngayon sa kanya.“Draco, what do you think you’re doing?” tanong niya habang dahan-dahan ko siyang inihiga sa kama naming may puting linen at dim light na sadyang nagpapalalim sa atmosphere. Hawak ko ang palad niya habang isa-isa kong tinatanggal ang butones ng blouse niya.“Let’s celebrate, Sugar,” bulong ko sa kanya, habang pinaparamdam ko sa bawat kilos na hindi ito basta init lang. Oras ito ng paglalapit ng aming damdamin.“We already did. Di ba kaya tayo kumain sa labas?

Draco"Boss..." aniya, halos pabulong, at hindi pa rin ako matitigan nang diretso. Halatang may bumabagabag sa kanya, halos marinig ko ang bigat ng kanyang paghinga sa pagitan ng katahimikan naming dalawa.Tumingin ako sa kanya, hindi para singilin, kundi para alalahanin kung gaano kahirap ang sitwasyong kinasasadlakan niya."Alam ko na nangako ka sa kanya," mahinahon kong sabi, pilit hinuhupa ang bumubukal na kaba sa dibdib ko. "And I’m not forcing you. Pero kung sa tingin mo... kung sa tingin mong makakasama 'to sa kanya, please, let me know. Gusto kong maging sigurado."Saglit siyang napapikit, saka marahang tumango. Wala siyang masabi. Pero sapat na sa akin ang reaksyong 'yon para maintindihan: may pinipigilan siyang damdamin, may iniingatang katotohanan.Hindi ko na siya pinilit pa. Lumayo na ako at naglakad papunta sa study room, dala ang bigat ng mga tanong na hindi ko na inusisa pa.Pagkasara ko ng pinto, napabuntong-hininga ako. Napatingin ako sa maliit na kahon sa drawer, an

MargauxMagaan ang aking naging gising na parang may musika ang hangin, at tila may ngiti ang umagang sumilip sa bintana. Ngunit agad ding napawi ang bahagyang aliwalas nang mapansing wala si Draco sa aking tabi. Ang malamig na pwesto sa kama ay nagsasabi na mas maaga siyang nagising kaysa sa akin.Pinakiramdaman ko ang aking sarili. Karaniwan ng mabigat talaga ang gising ko sa umaga kaya nakakapagtakang hindi ganon ngayon. Marahil ay bunga ng sayang bumabalot sa akin sa pagkatuklas ng aking kalagayan.Bumangon ako, huminga ng malalim, at dumeretso sa banyo upang maglinis ng katawan. Ipinikit ko muna ang aking mga mata habang dumadaloy ang malamig na tubig sa aking balat na nagbibigay sigla, ngunit may bahid ng pananabik na makita na ang aking asawa.Pagkatapos ay nagbihis na ako tsaka bumaba, umaasang sasalubong sa akin ang kanyang boses o ang pamilyar niyang halakhak ngunit wala siya sa living room.Napatingin ako sa malaking orasan sa dingding habang papunta sa dining area. Inasah

MargauxSasamantalahin ko na ang pagkakataon habang hindi pa halatang malaki ang aking tiyan. Ayokong hayaang lumipas ang gabi na hindi ko nararamdaman na ako pa rin si ako. Hindi lang basta ina ng dinadala ko, kundi babae pa rin na malaya, buo, at kaakit-akit.Kinuha ko ang isa sa mga pinaka-sexy kong evening dress. Isang combination ng white at lilac gown na hapit sa katawan, may backless cut at slit sa hita. Natatandaan ko pa, binili ito ni Draco para sa akin noong college days ko para sa pag-attend sa auction kasama siya.Napangiti ako habang inaayos ang strap ng damit. Nakakatuwang makita na kasyang-kasya pa rin ito sa akin. Sabagay, ilang buwan pa lang naman ang lumipas mula noong huli ko itong suot. Pero ngayon, mas may laman na ang dibdib ko, mas may kurba na ang balakang. Parang mas bagay na ito sa akin ngayon kaysa noon.Lumapit ako sa vanity table at binuksan ang lalagyan ng mga alahas. Hinanap ko agad ang paborito kong choker, isang simple pero eleganteng piraso na lilac d

MargauxMasayang-masaya ang gabi namin. Ramdam ko sa paligid ang gaan, ang tuwa, ang sigawan ng halakhak at pagbibiruan. Kahit ako, na kasalukuyang nakasuot ng invisible mask upang itago ang nararamdaman towards my fake twin sister ay hindi napigilan ang maging genuinely happy.Sa tuwing palihim akong tumitingin kay Margareth, nahuhuli ko ang mga mata niyang tila ba nangungusap. May kakaibang tingin siyang ibinabato sa akin na hindi ko alam kung inggit, pagdududa or tahasang galit.Kaya kahit puno ng tawanan ang hapag, pinagbubutihan ko pa ang pag-arte. Mas lalo ko pang pinatamis ang bawat ngiti, pinasigla ang bawat tawa. Hindi pwedeng may makahalata. Mas lalong hindi pwedeng mahalata ng pekeng ito na may alam na ako. Lalo na’t kita ko kung gaano kasaya ang aming mga magulang, isang kasiyahang totoo at dalisay.Naisip ko na mabuti na rin ang naging desisyon ko na pansamantalang ilihim ang nalalaman ko, baka kung hindi ay naging very obvious sa mukha ng mga magulang ko ang doubt patung