All Chapters of เร้าใจลูกน้อง: Chapter 11 - Chapter 20

 กลิ่นไหม้ของเขม่าควันอัดแน่นอยู่ภายในโพรงจมูกจนชวนให้หายใจไม่ออก เสียงของไม้ในเตาไฟที่ขัดสีกันชวนให้ใจรู้สึกสั่นผวา ใต้ผิวเริ่มคันยิบอย่างไม่ทราบสาเหตุพร้อมกับใบหน้าหญิงน่าเกลียดน่ากลัวหัวกระเซิงกำลังเข้ามาใกล้ ก่อนที่ทุกอย่างตัดไปกลายเป็นความว่างเปล่าพร้อมกับเสียงของสายฝนพรำที่เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ จน*เปรี้ยง!*“เฮือก!... แฮก... แฮก...”ร่างเล็กตัวกระตุกลุกขึ้นมานั่งค้ำร่างกับเตียงพลางกวาดสายตาสอดส่องมองไปรอบข้างอย่างหวาดระแวงจนเผลอจิกเล็บลงไปบนหน้าขาทั้งสอง ก่อนจะใจเย็นลงได้เมื่อภายในห้องยังคงเป็นปกติทุกอย่าง ม่วงผ่อนปรนลมหายใจให้เนิบช้าควบคุมสติให้กลับมาคงที่แล้วจึงพึ่งรู้สึกได้ถึงเสียงฝนที่กระหน่ำลงมากระทบหลังคาอย่างต่อเนื่อง ความหนักหน่วงของมันและเสียงฟ้าผ่าคงเป็นสิ่งที่ปลุกเขาตื่นขึ้นจากฝันอันไม่น่าอภิรมย์ม่วงยืดเส้นยืดสายแล้วจึงค่อย ๆ หย่อนขาลงจากเตียงเตรียมจะเดินไปปิดหน้าต่าง ดูจากแสงภายนอกที่หดหายจนเขาเกือบมองไม่เห็นปลายเท้าตัวเอง แปลได้ว่าตอนนี้คงเย็นมากแล้ว จนเมื่อดูหน้าปัดนาฬิกาเขาจึงต

 เป็นหนึ่งวันเต็มที่ม่วงได้ใช้เวลาร่วมกับเหล่าน้อง ๆ บ้านเด็กกำพร้า ไม่ว่าจะเป็นการเดินเล่นในสวนสาธารณะใกล้เขตที่พัก ไปจนถึงการจับจ่ายขนมของกิน ณ ตลาดกลางคืนซึ่งเต็มไปด้วยแสงสีและเสียงจากการแสดงลิเกในเวลาที่เข้าใกล้ช่วงเวลาส่งท้ายปีเข้าไปทุกทีกระนั้นแล้วสิ่งที่น่าเป็นห่วงตลอดวันที่ผ่านมานี้คือความสัมพันธ์ระหว่างเด็ก ๆ และสามีตามกฎหมายที่ดูไม่คืบหน้า มิหนำซ้ำยังเลวร้ายลงกว่าเก่า ตัวเขาเฝ้าสังเกตมาตลอดย่อมต้องเห็นถึงความพยายามของไอ้เฉลิมที่อยากเข้าหาเด็ก ๆ ไม่ว่าจะเป็นการเข้าครัวลงมือทำมื้อเช้าอย่างตะวันตกที่กำลังเป็นที่นิยมในหมู่วัยรุ่น หรือการช่วยถือของที่ซื้อมาจากตลาด เปรียบได้ว่าปัญหาจริง ๆ นั้นไม่ใช่ตัวไอ้เฉลิมแต่เป็นอคติของเด็ก ๆ ที่ไม่มีอะไรมาบรรเทาลงไปได้ในส่วนของเขาเอง แน่นอนว่าต้องทำตัวให้สมกับเป็นคู่สามีภรรยาต่อหน้าเด็ก ๆ เพื่อให้รู้ว่าเขาไม่ได้คิดแง่ลบกับคนคนนี้ ทว่าน้อง ๆ ก็มาลากไปดูนู่นทำนี่ รู้ตัวอีกทีก็ตกค่ำเสียแล้วไฟสลัวจากตะเกียงน้ำมันและหลอดไฟสีเหลืองอ่อน ๆ ทอดยาวไปตามถนนสว่างไสว ผู้คนมากหน้าหลายตาต่างเข้ามาจับจ่ายใช้สอยกันอย่างค

 กลางคืนอันน่าขนลุกเริ่มต้นด้วยการที่พี่หนูขอตัวไปอาบน้ำเป็นคนแรกหลังส่งเด็ก ๆ เข้านอนตามห้อง ส่วนตัวเขาก็ค่อย ๆ ย่องมาขนสัมภาระจากห้องข้างเคียงย้ายมายังห้องนอนของคุณภรรยาแสงจากตะเกียงเจ้าพายุสาดส่องอยู่ระหว่างกลางทางเดิน ในขณะที่ตัวของสามีหมียักษ์เคลื่อนไหวไปมาอย่างระมัดระวัง เสียงฝีเท้าหนักกลายเป็นเบาเพื่อไม่ให้มันไปรบกวนเด็ก ๆ ซึ่งกำลังนอนหลับอยู่ในห้องเยื้องกันทุกครั้งที่ได้วกกลับเข้าห้องชิดริมบันไดชวนให้หัวใจของเฉลิมเต้นแรง กล่องกระเป๋าสัมภาระที่อุ้มไว้ถูกวางลงบนพื้นแผ่วเบาพร้อมลมหายใจซึ่งพรูออกมาหลังน้ำหนักบนแขนลดลง ก่อนใจจะกลับมาสั่นไหวอีกครั้งเมื่อต้องเงยหน้าขึ้นมาเจอกับคุณภรรยาตัวเล็กที่กลับมาพร้อมกล่องของใช้กระจุกกระจิก“เอ็งใช้น้ำหอมตัวนี้ด้วยเหรอ?”“ใช่”เฉลิมตอบอย่างใจเย็น ม่วงเองเมื่อได้ฟังก็พยักหน้าเข้าใจพลางลอบมองเจ้าขวดน้ำหอมทรงเหลี่ยม กลิ่นของมันโชยขึ้นมาอ่อน ๆ จากหัวฉีดโลหะ ให้ความรู้สึกคุ้นเคยที่ต่างออกจากปกติ ทั้งที่เขาก็อยู่กับไอ้เฉลิมมาตั้งแต่มันได้ตำแหน่งผู้ช่วยเลขานุการแท้ ๆ“นอนก่อนเถอะ”“ฉันยั

 ย้อนกลับไปราวหนึ่งชั่วโมงก่อนที่เฉลิมจะเข้ามาในห้องทำงานของคุณภรรยา ตัวเขาถูกหนูมิ่งจับได้ว่ากำลังแกล้งคบหากับพี่ชายอีกฝ่ายเพื่อตบตาเรื่องราวบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือก นอกเสียจากสารภาพความจริงออกไป เว้นเสียแต่เหตุผลของคุณภรรยาที่เขาเองก็ไม่ทราบโดยมิ่งเริ่มต้นด้วยคำถามอันตรึงตราใจว่า ‘ลุงไปหลอกพี่ม่วงให้แต่งงานใช่ไหม?’ก่อนอื่นเลยหนาเด็กน้อย น้าอายุห่างกับเด็ก ๆ ไม่กี่ปีเอง และที่สำคัญคนที่คลับคล้ายคลับคลาว่าจะโดนหลอกมันเป็นน้าต่างหาก ถึงจะเต็มใจถูกหลอกก็ตามทีเถอะเนื่องจากตรงนี้เป็นด้านหลังของประตูหนีไฟซึ่งหนาพอควร เฉลิมจึงมีความกล้าในการพูดมากขึ้น เสียงฝีเท้าภายนอกเดินผ่านไปมาก็ถูกความหนาของประตูโลหะกั้นทำให้บรรยากาศรอบตัวดูเหมือนห่างไกลออกไป ภายในมีเพียงแสงสลัวของหลอดไฟเหนือหัว และเมื่อคนเป็นพี่เขยเตรียมจิตเตรียมใจเสร็จสรรพจึงเริ่มเล่าความเป็นมาก่อนที่พี่ชายเจ้าตัวจะลงนามในใบสำคัญการสมรส“เรื่องจริงดิน้า”“อือ” เรียกว่าน้าสักที ดีใจเหลือเกินมิ่งนั่งหย่อนก้นทิ้งขาลงตามทางบันได พลางเหลือบตามองพี่เขย

 ม่วงเมื่อเห็นเจ้าลูกน้องสวมแหวนดังหวังแล้วจึงริบกล่องกำมะหยี่คืนกลับเข้าถุงที่ร้านให้มา ก่อนที่ไม่นานตัวรถจะค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกจากลานจอดเลขานุการหนูจี๊ดไม่ทราบว่าตนเองเป็นอะไรจึงใจไม่ดีมาสักพักหลังเจอกับผู้ชายคนนั้น ทั้งที่มั่นใจว่าตัวเองในวันนี้เข้มแข็งมากเพียงพอแล้วแท้ ๆ ยิ่งเวลาผ่านไปม่วงยิ่งไม่มีสมาธิ แววตาที่มุ่งตรงไปข้างหน้าเริ่มสั่นไหว จังหวะการหายใจเริ่มไม่เป็นจังหวะ ในหัวมีคำถามความกังวลมากมายประเดประดังเข้าอย่างไม่อาจยับยั้งได้ในตอนนี้แม้คุณราชจะไม่เข้ามายุ่มย่าม แต่อนาคตหากมีวันใดวันหนึ่งที่อีกฝ่ายต้องการขึ้นมาจริง ๆ ก็ใช่ว่าเขาจะไม่สามารถใช้อำนาจในมือบังคับขู่เข็ญคนตัวเล็กตัวน้อยอย่างเขาได้ หรือต่อให้เขาแต่งงานมีสามีให้เป็นตัวเป็นตน อีกฝ่ายคงไม่วายทำทุกวิถีทางเพื่อ-“หัวหน้า”“อะ...อื้อ มีอะไร?”“ถึงแล้ว”ลูกน้องหมีเอ่ยทักจนม่วงหลุดออกจากภวังค์ นี่เขานั่งครุ่นคิดในเรื่อง ๆ เดิมมานานตั้งแต่ที่ห้างจนถึงบ้านเลยหรือ เมื่อเป็นเช่นนั้นม่วงจึงวางญัตติในความคิดลงชั่วคร