Tous les chapitres de : Chapitre 491 - Chapitre 500

May trauma na si Hector.Hindi madali para sa kanya na mapasama ulit sa iisang bubong sila Anne, kaya’t ayaw niyang bumalik pa ito sa pamilya Sanvictores.Ayaw niya nang mamuhay ulit na hindi niya mahawakan ang asawa niya, kailangang makisama sa pamilya Sanvictores, at natutulog lang sa kwarto ng mga katulong!Nang makapag-isip nang maayos si Anne, naisip niyang dahil bumalik na ang first love ni Hector (, hindi siya dapat umalis ng bahay. Baka mabigyan pa ng pagkakataon ang ibang babae.Kaya malamig siyang tumango: "Sige, depende sa sagot mo. Tatanungin kita ulit, siya ba si Rachel?” "Opo." Tumango si Hector."Isa pa, tinawag ka na ba niyang Dear noon?"Biglang nanlamig si Hector, lumunok at sumagot: "Oo."Napag-isipan ni Anne na malamang, malapit ang naging relasyon ng dalawa noon.Ngumiti siya at tinanong ulit: "Napakabuti, hanga ako sa katapatan mo. Pero sabihin mo nga, natulog na ba kayong magkasama?""Hindi! Hindi talaga!" Agad na tumutol si Hector at itinaas pa ang tatlong da

“Sa ugali ng aking ikatlong anak, mukhang hindi niya basta-basta sasabihin sa’yo ang tungkol kay Rachel.”Napabuntong-hininga si Donya Estrelita habang nagsasabi kay Anne. “Sa totoo lang, hindi ko rin gano’n kamahal ang batang ‘yon.Pero hindi maikakaila na malaki ang naitulong niya sa pamilya natin.Ang ama ni Rachel ay isang eksperto sa biochemical research, kilala siya bilang ‘Ghost Hand’.Noong panahong iyon, kakaunti lang ang mga may sapat na edukasyon at kaalaman sa larangang ito.Nang plano ng Papa niyo at ng kuya ni Hector na pasukin ang industriya ng biological drugs, tuwang-tuwa sila nang makilala si Mr. Harold.Agad ding nagkasundo si Mr. Harold at ang pamilya natin, kaya’t nagsimula silang makipag-cooperate.Si Mr. Harold rin ang naging guro ni Hector, tinuruan siya nito ng maraming bagay araw-araw.Pagkatapos, minsang tinangkang tambangan ng mga tao mula sa Black Hawk Hall ang Papa niyo, tumayo si Mr. Harold sa harap niya, pinrotektahan siya at tinamaan ng bala, dahilan

Sa dining area sa ibaba, maagang nakaupo doon si Rachel. Nang makita si Hector, kumislap ang kanyang mga mata."Oh Dear! Nandito ka na! Pakainin mo naman ako ng lugaw. Gusto ni Rachel ikaw ang magpakain sa kanya."Hinawakan ni Anne ang braso ni Hector at lumapit na may malumanay na ngiti: "Ilang taon ka na ba, Rachel?""12 years old!" inosenteng sagot ni Rachel."Ay gano’n ba, e ang mga batang 3 years old nga marunong nang kumain mag-isa, siguro naman marunong ka na rin, di ba?""Pero... pero noong may sakit si Rachel dati, si Dear ang nagpapakain sa akin... Bakit ngayon na may asawa na siya, hindi na niya ako puwedeng pakainin?"Ngumiti si Anne, at tiningnan si Hector nang may lambing pero may bahid ng babala: "Aba, mabuti palang Kuya ang asawa ko!""Oo, tama, gusto ko si dear ang magpakain sa akin! Kapag hindi niya ako pinakain, magsusumbong ako kay grandpa!"Maingat na pinanood ni Anne ang mga maliliit na ekspresyon ni Rachel at napansin niyang inosente ang kilos nito at wala na

Sakto namang pumasok sa bahay ang Tibetan mastiff na alaga ni Hector, naglalakad-lakad lang mula sa bakuran.Katatapos lang nitong kumain ng Kobe beef na dinala ni Renz, kaya busog na busog ito at lumabas lang para magpalakad-lakad at magpa-cuddle sa amo.Pero sino ang mag-aakalang pagpasok niya sa bahay, may biglang bumagsak na hotdog mula sa itaas?Si General: ?Nakita ni Rachel ang naging reaksyon ni Anne kaya namula ang mata niya at nagtanong: “Ate, bakit po? Ayaw mo bang pakainin si Rachel?”Naisip ni Anne, kahit hindi ko kainin ang hotdog na ibinigay ng asawa ko, hindi ko ito ipapakain sa iyo. Mas mabuti pang ibigay ko ito sa aso. Pero ngumiti siya ng magiliw at sinabing: “Ay, sorry, hindi ko alam na gusto mo pala. Kakarating lang ni General at nagutom daw siya, kaya ibibigay ko sana sa kanya.”Lalo pang namula ang mata ni Rachel at tumingin kay Don Antonio: “Lolo, galit po ba sa akin si Ate? Alam naman nating lahat na si General, beef lang ang kinakain, hindi mga processed fo

Pagbaba ni Anne, nakita niya si Rachel na nakaupo pa rin sa dining table, parang tulala, kaya siya na ang unang lumapit dito at bumati. “Rachel, mas bata ako sa’yo, kaya wag mo akong tawaging ate! Naiintindihan mo ba?” nakangusong sabi ni Anne habang tinititigan ang mukha ni Rachel. Naguluhan si Rachel at nakasimangot na nagtanong “Eh anong dapat kong itawag sa’yo? Hindi ba dapat naman talagang ate?” “Hindi. Dapat tawagin mo akong hipag.” Pagkasabi noon, marahang hinaplos ni Anne ang ulo ni Rachel, saka tumalikod at lumakad papunta sa pinto. Habang naglalakad, hindi na niya tinignan pa ang salamin sa gilid para obserbahan ang reaksyon ni Rachel. “Goodbye, Hipag!” masiglang sigaw ni Rachel. Lumingon si Anne at ngumiti: “Goodbye, Rachel.” Renz: !!! Nagkakabugan ang mga bida, parang nag-aalab na fireworks sa ere! Kalmado lang si Hector habang hinihintay si Anne palabas, at maginoong binuksan ang pinto ng sasakyan para sa kanya. Sumakay si Anne sa kotse, saka ng