แชร์

บทที่ 505

ผู้เขียน: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
“หยกถูกฉือเจียวเอาไปเหรอ?”

“ยัยขโมยนั่น! ทำได้ทุกอย่างไม่เลือกวิธีจริงๆ!”

คุณนายใหญ่ฮั่วกับเย่ฮวนเอ่อร์สาปแช่งออกมา

ฉือหว่านยกมุมปากเย็นชา “ฉือเจียวคิดว่าขโมยหยกไปแล้วก็จบเรื่องได้งั้นเหรอ ของจริงมันปลอมไม่ได้ ของปลอมก็เป็นจริงไม่ได้ ตอนนี้เรากลับโรงพยาบาลกันเถอะ”

“อืม”

ในห้องพักผู้ป่วยของโรงพยาบาล ฉือเจียวกับหลี่หลันนั่งอยู่ด้วยกัน ฉือเจียวจับมือหลี่หลันไว้ ถามอย่างกระวนกระวาย “แม่ แม่เรียกซือหานกลับมารึยัง?”

หลี่หลันพยักหน้า “กลับมาแล้ว ประธานฮั่วกับเลขาจ้าวอยู่หน้าห้อง เดี๋ยวก็เข้ามา”

ฉือเจียวถอนหายใจโล่งอก “ดูเหมือนซือหานยังแคร์หนูอยู่ ก็แหง่ล่ะ ตราบใดที่หนูยังเป็นคนที่ช่วยชีวิตเขา เขาก็ไม่มีทางทิ้งหนูได้หรอก”

พูดแล้วฉือเจียวก็มองหลี่หลัน “แม่ พวกโจรลักพาตัวกับหมอพวกนั้นจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”

หลี่หลันยิ้มมุมปาก “วางใจเถอะ จัดการเรียบร้อยแล้ว ก่อนพวกมันลงมือแม่ก็วางยาไปแล้ว ต่อให้ถูกจับก็พูดอะไรไม่ได้ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราอยู่เบื้องหลัง ไม่มีหลักฐานแน่นอน”

หลี่หลันเคยเสียเปรียบมาหลายครั้ง ครั้งนี้เธอทุ่มไม่อั้น ทำทุกอย่างให้สะอาดหมดจด

แต่ฉือเจียวก็ยังไม่พอใจ “ทั้งท
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 510

    ฉือเจียวกับหลี่หลันเริ่มวาดฝันถึงอนาคตกันแล้วฉือเจียวยิ้มหวานดั่งดอกไม้บาน “เยี่ยมไปเลย ตอนนี้หนูก็แค่รอวันที่ฉือหว่านจะผ่าตัดให้หนูเท่านั้น”...ฮั่วซือหานยืนอยู่คนเดียวตรงระเบียงทางเดิน เขาไม่ได้จากไปในทันที แต่ยืนอยู่ลำพังแสงไฟตามระเบียงของโรงพยาบาลสลัวสาดทับบนไหล่กว้างของเขา ร่างของเขาถูกห่อหุ้มด้วยเงาอันเงียบงันขณะนั้น เลขาจ้าวเดินเข้ามา “ประธานครับ คืนนี้เราจะกลับบริษัท หรือกลับดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ครับ?”ฮั่วซือหานขยับริมฝีปากบางเล็กน้อย “นายกลับไปก่อนเถอะ”เลขาจ้าว “ครับ ประธาน”เลขาจ้าวจากไปฮั่วซือหานเดินไปที่หน้าต่าง เสียงบทสนทนาระหว่างฉือหว่านกับเซียวอี้ยังดังก้องในหู ฉือหว่านบอกว่าไม่อยากอยู่ที่ไห่เฉิงอีกแล้ว เธอจะไป เซียวอี้จะพาเธอไปในท้องของเธอยังมีลูกของเซียวอี้ อนาคตเธอกับเซียวอี้คงจะมีชีวิตที่มีความสุขด้วยกันส่วนเขาก็มีฉือเจียวอยู่ข้างกาย ฉือเจียวเป็นความรับผิดชอบที่เขาปฏิเสธไม่ได้ อนาคตเขาก็คงจะแต่งงานกับฉือเจียวเช่นกันต่างคนต่างไปตามทางของตัวเอง จากกันด้วยดี ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง แบบนี้ก็ดีเหมือนกันดีจริงๆฮั่วซือหานพยายามใช้เหตุผลแ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 509

    เย่ฮวนเอ่อร์ดีใจมาก เธอรู้อยู่แล้วว่าฉือหว่านต้องมีวิธีจัดการกับตัวปลอมอย่างฉือเจียวแค่คิดถึงฉือเจียวที่แอบอ้างเป็นฉือหว่านแล้วเสวยสุข เย่ฮวนเอ่อร์ก็แค้นจนกัดฟัน วันที่ฉือเจียวถูกเปิดโปงจะต้องเป็นวันที่สะใจมากแน่นอนแต่…เย่ฮวนเอ่อร์หันมองฉือหว่าน “หวานหว่าน แล้วประธานฮั่วล่ะ เธอคิดจะจัดการกับเขายังไง?”ฮั่วซือหานจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าเด็กผู้หญิงในตอนนั้นคือฉือหว่าน แล้วถ้าเขารู้ความจริงขึ้นมา เขาจะคิดยังไง?ฉือหว่านคิดจะทำยังไงกับฮั่วซือหานกันแน่?ฉือหว่านพูดเสียงเบา “ฮวนเอ่อร์ ฉันเหนื่อยแล้ว การรักฮั่วซือหานมาตลอดหลายปีนี้ ทำให้ฉันรู้สึกเหนื่อยมากจริงๆ”เธออยากจะไปจากที่นี่แล้วเดิมทีเธอก็ไม่ใช่คนที่นี่ แต่เพราะมีฮั่วซือหาน เธอถึงได้มานี่ตอนนี้ เธอกำลังจะไปแล้ว“หวานหว่าน ตลอดหลายปีมานี้ประธานฮั่วก็ถูกฉือเจียวหลอก เขาอาจจะตาบอด หัวใจก็มืดบอด แต่เขาเองก็เป็นผู้ถูกกระทำ เขาไม่รู้ว่าคนนั้นคือเธอ” เย่ฮวนเอ่อร์พยายามพูดเพื่อช่วยพี่ชายตัวเอง เพราะเธอยังหวังให้ฉือหว่านกับฮั่วซือหานกลับมาดีกันแต่ฉือหว่านไม่อยากคุยเรื่องนี้อีกแล้ว “ฮวนเอ่อร์ เราอย่าพูดเรื่องนี้กันเลย”เย่

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 508

    “เซียวอี้ คุณเป็นยังไงบ้าง กินข้าวดีไหม มีใครรังแกคุณหรือเปล่า?”ฮั่วซือหานมองฉือหว่าน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความห่วงใยที่มีต่อเซียวอี้ ความตื่นตระหนกและความเป็นห่วงเหล่านั้นไม่มีทางเสแสร้งฮั่วซือหานหันหลังกลับ เขาไม่อยากมอง ไม่อยากฟัง“หวานหว่าน ฉันสบายดี อย่ากังวลไปเลย ประธานฮั่วพาฉันมาที่นี่ก็ดูแลอย่างดี ทั้งกินทั้งอยู่จนรู้สึกว่าฉันจะอ้วนขึ้นแล้วด้วยซ้ำ” เซียวอี้พูดติดตลกฉือหว่านรู้ว่าเซียวอี้แค่ปลอบใจเธอ เธอจึงยิ้มบางๆ “เซียวอี้ คุณอดทนอีกหน่อยนะ ฉันยอมผ่าตัดให้ฉือเจียวแล้ว เดี๋ยวคุณก็จะได้ออกมา”เซียวอี้เงียบไปครู่หนึ่ง เขาไม่ได้ถามเหตุผลของฉือหว่าน เพราะไม่ว่าเธอตัดสินใจอะไร เขาก็ยินดีสนับสนุน “โอเค ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันไม่เป็นไร”ฉือหว่านถือมือถือไว้แน่น เธอมองแสงไฟจากบ้านเรือนนับไม่ถ้วนด้านนอกหน้าต่าง “เซียวอี้ พอผ่าตัดให้ฉือเจียวเสร็จแล้ว เราไปจากที่นี่กันเถอะ ฉันไม่อยากอยู่ที่ไห่เฉิงอีกแล้ว”เมื่อได้ยินประโยคนี้ ร่างสูงสง่างามของฮั่วซือหานถึงกับแข็งค้าง ฉือหว่านจะจากไปแล้ว“หวานหว่าน ทำไมจู่ๆ ถึงอยากไปล่ะ ก่อนหน้านี้ฉันชวนกลับก็ไม่ยอมกลับ”ฉือหว่านมองเงาสะท้อนของตัวเ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 507

    เมื่อพูดถึงเรื่องในอดีต ใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานก็ดูนุ่มนวลขึ้น “ใช่ หลายปีก่อน ฉันบาดเจ็บสาหัส เผลอหลงเข้าไปในป่า เป็นฉือเจียวที่ช่วยฉันไว้ ถ้าไม่มีหล่อน คงไม่มีฉันในวันนี้ หล่อนคือผู้มีพระคุณของฉัน”ฉือหว่านรู้สึกขำขึ้นมา และเธอก็หัวเราะออกมา เธอไม่อาจอธิบายความรู้สึกในใจได้ รู้เพียงว่าเจ็บแปลบๆ ซ่าๆ ชาๆ อยู่ในอกเธอเคยคิดมาตลอดว่าเขาลืมไปแล้วเธอเคยคิดมาตลอดว่าเขาลืมเธอไปแล้วที่แท้ เขาไม่เคยลืมเลยเขายังจำเธอได้หลายปีมานี้ เขาเก็บเธอไว้ในใจตลอดมาความรักที่มีการตอบสนองกลับมา เป็นสิ่งที่งดงามเพียงใด ถึงแม้เขาจะจำคนผิดก็ตามฉือหว่านเงยหน้าขึ้นเล็กๆ มองเขา “คุณยังจำสิ่งที่คุณพูดในถ้ำได้ไหม?”ฮั่วซือหานพยักหน้า “ฉันบอกว่าจะพาหล่อนออกไป ฉันบอกว่าจะให้หล่อนมีบ้าน ฉันบอกว่าจะไม่มีวันทิ้งหล่อน”ฮั่วซือหานมองฉือหว่านอย่างลึกซึ้ง “ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันพยายามทำตามคำพูดของตัวเอง ฉันหาฉือเจียวจนเจอ พาหล่อนมาอยู่ข้างกายฉัน ให้หล่อนเติบโตอยู่เคียงข้างฉัน บางครั้งหล่อนก็เหมือนดอกไม้ที่ฉันทะนุถนอม ฉันมอบทั้งความรักและการตามใจทั้งหมดให้กับหล่อน”ฮั่วซือหานยื่นมือมาจับไหล่ฉือหว่านไว้

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 506

    ฮั่วซือหานเอื้อมมือจะผลักฉือเจียวออกไป แต่ฉือเจียวกอดแน่นมาก แถมยังเงยหน้ายิ้มสดใสให้ฉือหว่านขณะอยู่ในอ้อมอกของฮั่วซือหานรอยยิ้มนั้นทั้งท้าทายและหยิ่งยโสฉือหว่านไม่แสดงสีหน้าใดๆฉือเจียวมองฉือหว่าน “ฉือหว่าน เธอมาหาฉันเหรอ?”ฉือหว่านไม่สนใจฉือเจียว แต่หันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”ฮั่วซือหานไม่คิดว่าฉือหว่านจะมาหาเขาก่อน จึงพยายามจะลุกขึ้นแต่ฉือเจียวกลับกอดแน่นไม่ยอมปล่อย “ซือหาน อย่าไป หัวใจฉันไม่ค่อยสบาย...”เย่ฮวนเอ่อร์พูดขึ้นอย่างโมโห “ฉือเจียว เลิกแสดงเถอะ”แต่ฉือเจียวยังกอดฮั่วซือหานแน่น “ซือหาน อย่าไปเลยนะ คุณบอกว่าจะอยู่กับฉัน ฉันไม่อยากให้คุณไป”ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว “ฉือเจียว ปล่อยก่อน เดี๋ยวฉันกลับมา”“ไม่เอา ฉันไม่ยอมให้คุณไป”ฉือเจียวหันไปมองฉือหว่านด้วยแววตาท้าทายฉือหว่านมองฉือเจียวจากที่สูงด้วยสายตาเย็นเฉียบ ในนั้นมีแววเหยียดหยันปรากฏขึ้น ฉือเจียว นี่คือทั้งหมดที่เธอมีแล้วงั้นเหรอ?ปลอมตัวเป็นคนอื่น ขโมยหยก ทุกแผนการของเธอ ฉันมองออกหมดแล้วฉือหว่านมองฉือเจียวเหมือนดูตัวตลก แล้วหัวเราะเย็น “ประธานฮั่ว ฉันจะรอข้างนอกนะคะ”พูดจบ ฉือห

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 505

    “หยกถูกฉือเจียวเอาไปเหรอ?”“ยัยขโมยนั่น! ทำได้ทุกอย่างไม่เลือกวิธีจริงๆ!”คุณนายใหญ่ฮั่วกับเย่ฮวนเอ่อร์สาปแช่งออกมาฉือหว่านยกมุมปากเย็นชา “ฉือเจียวคิดว่าขโมยหยกไปแล้วก็จบเรื่องได้งั้นเหรอ ของจริงมันปลอมไม่ได้ ของปลอมก็เป็นจริงไม่ได้ ตอนนี้เรากลับโรงพยาบาลกันเถอะ”“อืม”…ในห้องพักผู้ป่วยของโรงพยาบาล ฉือเจียวกับหลี่หลันนั่งอยู่ด้วยกัน ฉือเจียวจับมือหลี่หลันไว้ ถามอย่างกระวนกระวาย “แม่ แม่เรียกซือหานกลับมารึยัง?”หลี่หลันพยักหน้า “กลับมาแล้ว ประธานฮั่วกับเลขาจ้าวอยู่หน้าห้อง เดี๋ยวก็เข้ามา”ฉือเจียวถอนหายใจโล่งอก “ดูเหมือนซือหานยังแคร์หนูอยู่ ก็แหง่ล่ะ ตราบใดที่หนูยังเป็นคนที่ช่วยชีวิตเขา เขาก็ไม่มีทางทิ้งหนูได้หรอก”พูดแล้วฉือเจียวก็มองหลี่หลัน “แม่ พวกโจรลักพาตัวกับหมอพวกนั้นจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”หลี่หลันยิ้มมุมปาก “วางใจเถอะ จัดการเรียบร้อยแล้ว ก่อนพวกมันลงมือแม่ก็วางยาไปแล้ว ต่อให้ถูกจับก็พูดอะไรไม่ได้ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราอยู่เบื้องหลัง ไม่มีหลักฐานแน่นอน”หลี่หลันเคยเสียเปรียบมาหลายครั้ง ครั้งนี้เธอทุ่มไม่อั้น ทำทุกอย่างให้สะอาดหมดจดแต่ฉือเจียวก็ยังไม่พอใจ “ทั้งท

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 504

    “หวานหว่าน ทำไมร้องไห้ล่ะ ตอนนี้หนูกำลังท้อง ถ้าร้องไห้มากเกินไปจะกระทบเด็กได้” คุณนายใหญ่ฮั่วรีบดึงกระดาษทิชชู่ขึ้นมาซับน้ำตาให้ฉือหว่านแต่ฉือหว่านกลับหัวเราะทั้งน้ำตา เพราะเธอเข้าใจทุกอย่างแล้ว เข้าใจทั้งหมดอย่างชัดเจน ฉือเจียวสวมรอยเป็นเธอ!ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉือเจียวสวมรอยเป็นเธอ แอบอ้างว่าเป็นคนที่เคยช่วยชีวิตฮั่วซือหานและฮั่วซือหานก็เชื่อมาตลอด ว่าคนที่เคยช่วยเขาในถ้ำ คือฉือเจียวฉือหว่านเอื้อมมือไปลูบลำคอของตัวเอง แต่มันว่างเปล่า จี้หยกหายไปแล้วจี้หยกเส้นนั้น ฮั่วซือหานมอบให้เธอตอนที่อยู่ในถ้ำด้วยกันเธอไม่ได้ใส่มันติดตัว เธอจำได้ว่าเธอวางไว้ที่ห้องอพาร์ตเมนต์“หวานหว่าน เป็นอะไรไป อย่าทำให้ย่าตกใจสิ”ฉือหว่านกลั้นน้ำตา สูดลมหายใจลึกๆ แล้วพูดเสียงนิ่ง “ย่า ฮวนเอ่อร์ หนูไม่เป็นไร ฉือเจียวเป็นสิบแปดมงกุฎ!”เย่ฮวนเอ่อร์หันมามองฉือหว่านทันที “หวานหว่าน หมายความว่าไง?”ฉือหว่านกัดฟันแน่น “คนที่เคยช่วยชีวิตประธานฮั่วในถ้ำเมื่อหลายปีก่อน ไม่ใช่ฉือเจียว... แต่เป็นฉัน!”เย่ฮวนเอ่อร์เด้งตัวลุกจากเก้าอี้ทันที “อะไรนะ?! ฉือเจียวสวมรอยเป็นเธองั้นเหรอ? ยัยคนหลอกลวง! ไม่อายบ้างหรื

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 503

    ฮั่วซือหานมองฉือหว่านแล้วก้าวเท้าจะเข้าไปในห้องแต่ฉือหว่านกลับเบือนหน้าหนี ไม่ต้องการแม้แต่จะสบตากับเขาฮั่วซือหานชะงักทันทีขณะนั้นเอง เสียงของหลี่หลันก็ดังมาจากทางเดินหน้าห้อง “ประธานฮั่ว เจียวเจียวบอกว่าเจ็บหน้าอกอีกแล้ว เธออยากเจอคุณค่ะ รีบกลับไปหาเธอหน่อยเถอะ”หลี่หลันมาเรียกฮั่วซือหานอีกครั้ง ฉือเจียวเจ็บหัวใจอีกแล้วคุณนายใหญ่ฮั่วกับเย่ฮวนเอ่อร์ที่อยู่ในห้องก็ได้ยิน คุณย่าฮั่วแค่นเสียงเย็น “อีกคนเรียกหาแกอยู่ ทำไมไม่ไปล่ะ?”เย่ฮวนเอ่อร์พูดประชด “ฉือเจียวบ่นว่าเจ็บหน้าอกมาหลายร้อยครั้งแล้วมั้ง แต่ดูสิ ยังมีชีวิตดีเป็นปกติอยู่เลย”ฮั่วซือหานยังยืนตัวตรงอยู่หน้าประตู สายตายังไม่ละไปจากฉือหว่านฉือหว่านไม่ได้พูดอะไร เย่ฮวนเอ่อร์รินน้ำอุ่นส่งให้ ฉือหว่านรับแก้วมา ดื่มช้าๆ โดยไม่มองเขาแม้แต่น้อยใบหน้าด้านข้างของเธอภายใต้แสงไฟ ดูงดงามอ่อนโยนราวกับหยกส่องแสงขณะนั้นเอง เสียงของหลี่หลันก็ดังขึ้นอีกครั้ง เร่งเร้าอย่างไม่ลดละ “ประธานฮั่ว คุณไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอคะ? เจียวเจียวกำลังรออยู่!”ฮั่วซือหานมองฉือหว่านอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะหมุนตัวจากไปเขาเลือกจะไปหาฉือเจียวคุณนายใหญ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 502

    พวกคนร้ายกับหมอที่ถูกจับ ต่างมองหน้ากันด้วยสีหน้าหวั่นไหว สุดท้ายก็มีคนทนไม่ไหว “ประธานฮั่ว ผมจะพูดเอง!”หมอหวังป๋อเป็นคนเปิดปากก่อนฮั่วซือหานยิ้มบางๆ “ดี งั้นพูดมา ใครเป็นคนสั่งพวกคุณ?”หวังป๋อตอบด้วยเสียงสั่น “มีคนจ่ายเงินก้อนโต ให้พวกผมจัดการเด็กในท้องฉือหว่าน คนคนนั้นคือ...”แต่คำพูดยังไม่ทันหลุดจากปาก เขาก็พ่นเลือดออกมาเป็นสายฮั่วซือหานหน้าถอดสีทันที “มีใครอยู่ไหม! เรียกหมอมาเร็ว!”ทีมแพทย์ด้านนอกรีบวิ่งเข้ามาตรวจอาการแต่ยังไม่ทันทำอะไร พวกคนร้ายที่เหลือก็เริ่มพ่นเลือดออกมาทีละคน ก่อนจะล้มลงกับพื้นหมดสติหมอที่ตรวจดูรีบหันไปหาฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ไม่ดีแล้วครับ พวกเขาถูกวางยา ไม่มีใครพูดอะไรได้อีกแล้ว”ใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานแข็งเป็นหิน สายตาคมกริบเต็มไปด้วยความเย็นชา เลขาจ้าวกระซิบเสียงเครียด “ประธาน คนที่อยู่เบื้องหลังคงให้พวกเขากินยาพิษล่วงหน้า พอภารกิจสำเร็จก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อแล้ว คนพวกนี้โหดเหี้ยมมากจริงๆ”ฮั่วซือหานไม่คิดเลยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังจะลงมือรวดเร็วขนาดนี้ กล้าลงยาใต้จมูกเขาเองตอนนี้ไม่มีใครพูดอะไรได้แล้ว เห็นทีจะไม่ได้อะไรเพิ่มอีกเขาลุกขึ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status