All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 571 - Chapter 580

เธอว่าอะไรนะ?จ้าวอี้โกรธจัด “เย่ฮวนเอ่อร์!”เย่ฮวนเอ่อร์หัวเราะเย็น “จ้าวอี้ นายโกรธเหรอ? นายมีอะไรให้โกรธอีก นายกับฮั่วเสวียนคบกันมันก็เรื่องของนาย แต่ถ้านายยังตามตื๊อฉันแบบนี้ ฉันก็ต้องด่านายอยู่ดี!”เธอกับจ้าวอี้เลิกกันไปแล้ว ก็ควรจะแยกย้ายใช้ชีวิตของตัวเองให้ดี แต่จ้าวอี้คนนี้กลับยังตามมาหาเธอไม่เลิก ตอนนี้ยังมีรอยจ้ำของฮั่วเสวียนอยู่บนคอแล้วยังจะมาจับข้อมือเธออีก การแตะเนื้อต้องตัวแบบนี้ทำให้เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกไม่สบายตัวอย่างที่สุดเย่ฮวนเอ่อร์พยายามสะบัดมือออก “จ้าวอี้ ปล่อยได้รึยัง?”จ้าวอี้ “เธอ!”ตอนนั้นเองฮั่วเสวียนก็ลงมาจากรถสปอร์ต เธอมองเย่ฮวนเอ่อร์ด้วยสายตาเป็นปฏิปักษ์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอกำลังทำอะไรอยู่? จ้าวอี้เป็นแฟนของฉัน ตอนนี้เธอกล้าดึงมือแฟนฉันไว้ไม่ปล่อยเหรอ ไร้ยางอายจริงๆ!”เย่ฮวนเอ่อร์ถึงกับพูดไม่ออก เธอหันไปมองฮั่วเสวียน “ฮั่วเสวียน ถ้าสายตาเธอมีปัญหา ก็ไปหาหมอตาเถอะ ลองดูดีๆ สิว่าใครกันแน่ที่ดึงมือใครอยู่!”เย่ฮวนเอ่อร์ชูมือขึ้นให้ดูฮั่วเสวียนถึงได้เห็นว่าเป็นจ้าวอี้ที่จับมือเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แน่น สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที เมื่อกี้ในรถจ้าวอี้ยังดูไม่มีอารม

เย่ฮวนเอ่อร์ยืนตัวแข็งอยู่กับที่ เธอไม่เคยเห็นเฉินจิ้นในมุมแบบนี้มาก่อนเลยจ้าวอี้หัวเราะ “เย่ฮวนเอ่อร์ เห็นแล้วใช่ไหม? นี่ยังเป็นเฉินจิ้นที่เธอรู้จักอยู่ไหม ตอนนี้เขาเข้าไปอยู่ในวงการคาสิโน กลายเป็นนักเลงแล้ว เขากับเธอมันคนละโลกกัน เขาไม่เหมาะกับเธอเลย!”เย่ฮวนเอ่อร์หันไปมองจ้าวอี้ สุดท้ายเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงพาเธอมาที่นี่ ที่แท้จ้าวอี้รู้อยู่แล้วว่าเฉินจิ้นอยู่ที่นี่“จ้าวอี้ ไม่ว่าเฉินจิ้นจะเป็นยังไง มันก็ไม่ใช่เรื่องที่นายจะมาตัดสิน เพราะนายไม่มีสิทธิ์!”จ้าวอี้ “เย่ฮวนเอ่อร์ มาถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังจะปกป้องเฉินจิ้นอีกเหรอ? หรือว่าเขาเล่นของใส่เธอ?”“เกี่ยวอะไรกับนาย! ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ฉันจะกลับบ้านแล้ว” เย่ฮวนเอ่อร์พูดจบก็หันหลังจะเดินออกไปแต่จ้าวอี้ขวางหน้าเธอไว้ “เฉินจิ้นอยู่ตรงนั้น เธอไม่อยากไปเจอเขาหน่อยเหรอ?”“ไม่จำเป็น หลบไป!”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่รู้ว่าเฉินจิ้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แต่เธอรู้สึกได้ว่าเฉินจิ้นไม่ต้องการให้เธอมาเห็น ดังนั้นเธอเลือกจะจากไปเงียบๆแต่จ้าวอี้จะไม่ยอมให้เธอไปตามใจ เขาคว้าแขนเธอไว้ “เย่ฮวนเอ่อร์ ไปกับฉัน ไปทักทายเขาหน่อย!”“จ้าวอี้ ปล่อ

เย่ฮวนเอ่อร์ยืนอยู่กับที่ สบตากับเฉินจิ้นนิ่งงันเฉินจิ้นเองก็ชะงักไปสวี่เชี่ยนมองตามสายตาของเฉินจิ้น พอเห็นเย่ฮวนเอ่อร์ก็ถามทันที “เฉินจิ้น ผู้หญิงคนนั้นคือใครเหรอ?”เฉินจิ้นไม่ตอบเย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์อยากออกไปจากที่นี่ เธอไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ มันทำให้เธออึดอัดจนหายใจไม่ออกเพราะเดินเร็วเกินไป เธอเลยชนเข้ากับชายวัยกลางคนคนหนึ่งเย่ฮวนเอ่อร์รีบขอโทษ “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”ชายคนนั้นสบถเสียงดัง “ขอโทษแล้วมันหายหรือไงวะ วันนี้กูเสียไปไม่รู้เท่าไหร่ มึงยังจะมาให้กูซวยซ้ำอีก…”แต่ทันใดนั้นเขาก็หยุดพูด เพราะเขาเห็นใบหน้าขาวใสของเย่ฮวนเอ่อร์ ใบหน้ารูปไข่ที่สดใสสะอาดตา ทำให้เขาตะลึงไปครู่หนึ่งสายตาโลมเลียของชายวัยกลางคนไล่มองเธอจากบนลงล่าง “ไม่อยากเชื่อว่าเป็นเด็กสาวหน้าตาดีขนาดนี้”เย่ฮวนเอ่อร์สวมเสื้อไหมพรมสีขาว กระโปรงพลีต ด้านนอกคลุมด้วยเสื้อขนเป็ดสีขาว ผมยาวสีดำถูกรวบขึ้นเป็นหางม้าสูง ใบหน้าใสสะอาดบริสุทธิ์ราวกับหลุดมาจากรั้วมหาวิทยาลัย ตัดกับบรรยากาศรอบข้างอย่างสิ้นเชิง ทำให้เธอสะดุดตามากสายตาหื่นกระหายของชายคนนั้นทำให้เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกไม่สบา

เฉินจิ้นเงียบไปชั่วขณะ จากนั้นก็แกะมือของเย่ฮวนเอ่อร์ออก เขาหันกลับมามองเธอ “คุณหนูเย่ นี่เธอให้ทานฉันอยู่เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์ส่ายหัว “ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น ฉันแค่มั่นใจในความสามารถของนาย ฉันอยาก…”เฉินจิ้นยิ้มเย็น “เธออยากอะไร? ดูสิ ทั้งหมดที่เธอพูดมามีแต่ความคิดของเธอ เธออยากยัดเยียดความคิดเธอให้ฉัน”เย่ฮวนเอ่อร์ส่ายหัวแรง “เฉินจิ้น ไม่ใช่นะ…”“อย่าเถียงเลย เธอแค่อยากควบคุมฉัน! แต่ก็เข้าใจนะ เธอเป็นคุณหนูจากตระกูลร่ำรวย ในสายตาของเธอไม่เคยมองฉันอย่างเท่าเทียม เธอแค่ต้องการควบคุมชีวิตฉันเท่านั้น!”คำพูดเย็นชานี้แทงใจเย่ฮวนเอ่อร์จนดวงตาแดงก่ำ “เฉินจิ้น ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น นายมองฉันแบบนี้จริงๆ เหรอ?”เธอแค่ห่วงเขา แค่สงสารเขาเธออยากให้เขาออกจากที่แบบนั้น ทั้งๆ ที่เขาสามารถเลือกทางที่ดีกว่าแต่เขากลับไม่ฟังเลย ซ้ำยังเข้าใจเธอผิดหรือในสายตาของเขา เย่ฮวนเอ่อร์เป็นแค่คนเห็นแก่ตัวแบบนั้น?เฉินจิ้นเห็นแววตาเปียกชื้นของเธอที่กำลังจะร้องไห้ มือทั้งสองข้างที่อยู่ข้างตัวเริ่มกำแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอกลับไปเถอะ เราอยู่กันคนละโลกอยู่แล้ว เธอยังมีจ้าวอี้ไม่ใช่

ท่านหลินยื่นยาลดไข้ให้เย่ฮวนเอ่อร์ “เสี่ยวเยา กินยาซะนะลูก”เย่ฮวนเอ่อร์นอนป่วยอยู่บนเตียงอย่างอ่อนแรง “พ่อ หนูไม่อยากกินยา”ท่านหลินมองลูกสาวแล้วถอนหายใจ “ทำไมล่ะ อกหักเหรอ? เฉินจิ้นปฏิเสธลูกแล้วใช่ไหม?”เย่ฮวนเอ่อร์ถลึงตาใส่พ่อทันที พ่อช่างพูดไม่รู้กาลเทศะจริงๆ เธอกำลังเจ็บปวดอยู่แท้ๆท่านหลินหัวเราะ “เสี่ยวเยา พ่อเคยพูดแล้วใช่ไหมว่าลูกไม่มีทางเอาชนะเฉินจิ้นได้ เลิกเถอะนะ ลืมเขาไปซะ”เย่ฮวนเอ่อร์เงียบ ไม่พูดอะไรท่านหลิน “ในโลกนี้ยังมีผู้ชายดีๆ อีกเยอะ พ่อรู้จักหนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีตั้งมากมาย เดี๋ยวจะค่อยๆ แนะนำให้รู้จัก ไม่ใช่เค้าว่ากันเหรอว่า วิธีลืมรักเก่าที่ดีที่สุดคือมีรักใหม่?”เย่ฮวนเอ่อร์กอดผ้าห่มแน่น ยังคงไม่พูดสักคำท่านหลินวางยาลงบนหัวเตียง “เสี่ยวเยา กินยาเองนะ พ่อออกไปก่อน”ท่านหลินเดินออกไปเย่ฮวนเอ่อร์ค่อยๆ ลุกขึ้นมากินยาลดไข้ แล้วกลับไปนอนหวังจะหลับเธอควรจะฟังพ่อ ลืมเฉินจิ้นให้ได้ก็เขาไม่เคยจริงใจกับเธอเลย พูดจาตัดเยื่อใยขนาดนั้น แถมยังมีผู้หญิงคนใหม่อยู่ข้างกายแล้วแต่พอเธอหลับตา ใบหน้าหล่อคมของเฉินจิ้นก็ลอยเข้ามาในหัวอย่างควบคุมไม่ได้เธออยากลืมเขา แต่ล