Semua Bab คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Bab 591 - Bab 600

เฉินจิ้นพยายามจะจับมือของสวี่เชี่ยนออก แต่สวี่เชี่ยนกลับกอดเขาแน่นกว่าเดิม “เฉินจิ้น พวกเราเข้าห้องมาขนาดนี้แล้ว นายยังจะผลักไสฉันอีกเหรอ? หรือว่านายไม่ต้องการฉัน?”ร่างกายของเฉินจิ้นเหมือนไฟสุม มีเหมือนฝูงมดกัดกินอยู่ในกระดูก ความรู้สึกนั้นทรมานอย่างยิ่ง และเรือนร่างร้อนแรงของสวี่เชี่ยนที่แนบชิดกับเขา รวมถึงมือนุ่มที่เริ่มซุกซนบนร่างเขา ก็ดูเหมือนจะช่วยบรรเทาความทรมานนี้ได้ ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น“เฉินจิ้น ฉันชอบนายจริงๆ คืนนี้ฉันจะทำให้นายมีความสุข พวกเรามาอยู่ด้วยกันเถอะ”สวี่เชี่ยนพูดพลางเป่าลมร้อนเบาๆ ยังคงล่อลวงเฉินจิ้นอย่างต่อเนื่องเฉินจิ้นหันไปมองเธอเต็มตา ใบหน้าสวยเย้ายวนของสวี่เชี่ยนงดงามราวดอกท้อที่บานสะพรั่ง ความจริงแล้ว ผู้หญิงที่อยู่รอบตัวเขาตลอดมาก็ล้วนแต่สวยงาม ไม่มีใครหน้าตาแย่มือของสวี่เชี่ยนลูบไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา “เฉินจิ้น”เฉินจิ้นไม่ได้ปัดมือเธอออก กลับกัน เขายื่นมือออกไปอุ้มเธอขึ้น แล้วก้าวเดินไปยังเตียงอย่างรวดเร็วสวี่เชี่ยนถูกวางลงบนเตียงนุ่ม เธอเกี่ยวคอเฉินจิ้นไว้ ดึงเขาลงมาด้วย “เฉินจิ้น ฉันช่วยถอดเสื้อให้นะ”เธอเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาแ

เย่ฮวนเอ่อร์มองเฉินจิ้นด้วยความเป็นห่วง “เฉินจิ้น นายเป็นอะไรไป?”พูดจบ เธอก็ยื่นมือแตะไปที่แขนเขา “ตัวนายร้อนมากเลยนะ เหมือนเตาไฟเลย”ในดวงตาของเฉินจิ้นมีแววแดงเรื่อปะปนคล้ายเปลวไฟ แต่เขายังคงพยายามควบคุมตัวเอง ที่จริงเขาไม่ควรมาหาเธอในคืนนี้เลย…แต่เขาห้ามใจไม่ไหว“ฉันโดนวางยา” เขาพูดเสียงแผ่วอะไรนะ?เย่ฮวนเอ่อร์เบิกตากว้าง ขนตาสั่นระริก “โดนยาอีกแล้วเหรอ?”คำว่า “อีก” ของเธอชัดเจน เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโดนแบบนี้“ใครเป็นคนทำ? หรือจะเป็นพ่อของสวี่เชี่ยน?” เย่ฮวนเอ่อร์เดาเฉินจิ้นพยักหน้าเบาๆ “อืม”“เขาวางยานายทำไม? หรือเขาอยากให้นายกับสวี่เชี่ยนมีอะไรกัน?”เฉินจิ้นเงียบ ไม่ตอบอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ถอนหายใจอย่างหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก “เฉินจิ้น ดูตัวนายสิ คนที่ชอบนายมีแต่สาวไฮโซกับเศรษฐีนี ไม่มีใครยอมแพ้กันเลย ถึงขนาดต้องใช้วิธีแบบนี้กับนายเลยนะ”ไม่ทันที่เธอจะพูดต่อ เฉินจิ้นก็ก้มลงจูบริมฝีปากเธอแน่น จนคำพูดทั้งหมดของเธอถูกกลืนหายไปเย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหวานในใจ เธอโอบรอบคอเขาไว้ แล้วตอบรับจูบนั้นอย่างอ่อนโยนตอนนี้...คนตรงหน้า คือผู้หญิงที่เขารัก เฉินจิ้นรู้สึกร้อนรุ่ม

เย่ฮวนเอ่อร์ถูกรบกวนจนตื่น เธอรู้สึกได้ว่าเฉินจิ้นขยับตัวคล้ายจะลุกจากเตียง จึงลืมตาขึ้นอย่างงัวเงียเมื่อคืนพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันนานมาก ทั้งบนเตียง ในห้องน้ำ แล้วก็ที่โซฟา ต่างฝ่ายต่างใช้แรงไปไม่น้อย จนตอนนี้พอเธอขยับตัวก็รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งร่าง“เฉินจิ้น นายจะไปแล้วเหรอ?”เธอนอนซบอยู่ในอ้อมกอดของเขา เฉินจิ้นกอดเธอไว้ทั้งคืน แม้ว่าเขาจะพยายามขยับเบาแค่ไหน แต่แค่เขาไหวตัว เธอก็ตื่นทันทีเฉินจิ้นมองเธอด้วยสายตานุ่มนวล “ฮวนเอ่อร์ ฉันต้องไปแล้วนะ”“ตอนนี้กี่โมงแล้ว?”“เธอยังนอนได้อีกหน่อย ตอนนี้แค่ตีสี่เอง”เย่ฮวนเอ่อร์ยื่นแขนไปกอดเขาอีกครั้ง แล้วซุกตัวเข้าไปเหมือนลูกแมว “แค่ตีสี่เอง นายรีบไปทำไมล่ะ อยู่กับฉันก่อนสิ”เฉินจิ้นต้องกลับไปที่โรงแรม ถ้าสวี่เชี่ยนตื่นมาแล้วไม่เห็นเขา มันจะมีปัญหา และเขายังมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการแต่ตอนนี้เย่ฮวนเอ่อร์กำลังกอดเขาไว้แน่น ออดอ้อนอย่างอ่อนโยน แม้แต่คนที่แข็งแกร่งที่สุดก็อาจสั่นคลอนได้เฉินจิ้นจึงกลับไปนอนลงอีกครั้ง เขาจูบหน้าผากเธอเบาๆ “ก็ได้ ฉันจะอยู่กับเธออีกหน่อย หลับเถอะนะ”เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้ม แล้วจูบแก้มเขาอย่างแรง ก่อนจะกลับเข้าสู

คำพูดเมื่อครู่ของหัวหน้าหม่า ถูกเฉินหยวนหยวนได้ยินทั้งหมด เธอยังไม่รู้เลยว่าเรื่องของแม่จะร้ายแรงขนาดนี้ และตอนนี้เธอกำลังเสียหลักเย่ฮวนเอ่อร์รีบเดินเข้าไปหา “หยวนหยวน อย่าตกใจไปนะ ที่จริงสุขภาพของคุณน้าเริ่มมีปัญหามานานแล้ว…”ตอนนั้นแม่ของเฉินจิ้นไม่ยอมให้เย่ฮวนเอ่อร์บอกความจริงกับเฉินจิ้นและเฉินหยวนหยวน โดยเฉพาะตอนนี้ที่หยวนหยวนกำลังใกล้สอบเข้าเรียนระดับมัธยมปลาย การบอกข่าวร้ายจะยิ่งส่งผลเสียเฉินหยวนหยวนร้องไห้อย่างหนัก นี่เป็นเรื่องที่กระแทกใจเธออย่างแรง “ทำไมถึงเป็นแบบนี้…แม่หนูแข็งแรงมาตลอด หนูไม่เชื่อ…หนูไม่ยอมรับ…แม่จะอยู่ได้อีกแค่สองวันได้ยังไง…”เย่ฮวนเอ่อร์ยื่นแขนไปกอดร่างบางของเด็กสาวไว้ “หยวนหยวน อย่าร้องไห้นะ คุณน้าไม่อยากเห็นเธอเสียใจเลย ถึงไม่ยอมบอกอะไรเธอ”“พี่ฮวนเอ่อร์…ตั้งแต่เด็กหนูกับพี่จิ้นก็ไม่มีพ่อ แม่เป็นคนเดียวที่เลี้ยงพวกเรามา แม่มองไม่เห็นแต่แม่ก็ยังดูแลเราดีมาก เพื่อนหลายคนเคยพูดว่าหนูโตมากับครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยว ไม่มีพ่อ…แต่หนูไม่เคยรู้สึกว่าหนูขาดอะไรเลย เพราะหนูมีพี่ชายที่ปกป้องหนู…มีแม่ที่รักหนู…แต่ตอนนี้แม่จะจากหนูไปแล้วเหรอ…” หยวนหยวนเต็มไปด้วย

ดวงตาของเฉินจิ้นแดงก่ำ ช่วงหลังมานี้เขากลับบ้านน้อยมาก เพราะไม่อยากให้แม่และน้องสาวรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ และเขาเองก็ไม่อยากให้คนภายนอกล่วงรู้ว่าครอบครัวเขายังมีแม่กับน้องสาวอยู่ เขาแค่ต้องการปกป้องครอบครัวของเขาแต่วันนี้ แม่ของเขากลับทรุดลงอย่างกะทันหัน“แม่...ทำไมแม่ไม่บอกผมเลยว่าแม่ป่วย?”แม่เฉินยิ้มอ่อน “อาจิ้น แม่ไม่ได้ลำบากอะไรเลยนะ เพราะฮวนเอ่อร์ดูแลแม่ดีมาก หมอก็ให้ยาอย่างดีที่สุดกับแม่แล้ว”“อาจิ้น...แม่ไม่อยากเป็นภาระให้ลูก แม่แค่อยากให้ลูกมีชีวิตที่สงบสุข ถ้าพ่อของลูกยังอยู่ เขาก็คงหวังให้ลูกมีความสุขเหมือนกัน...เข้าใจไหม?”แม่เฉินไม่อยากให้เฉินจิ้นเดินซ้ำรอยเส้นทางของพ่อเขา เธอจึงพยายามเตือนเขามาโดยตลอดเฉินจิ้นกุมมือแม่ไว้แน่น “แม่วางใจเถอะครับ...ครั้งนี้ผมจะไม่ยอมให้จบเหมือนเดิมแน่นอน”น้ำตาไหลจากหางตาของแม่เฉิน “ลูกๆ ของแม่...”เย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินหยวนหยวนก้าวเข้ามาใกล้ ต่างก็กุมมือของแม่ไว้แน่นแม่เฉินค่อยๆ เอามือของทั้งสามคนวางซ้อนกันไว้ “ลูกๆ แม่จะต้องไปแล้วนะ อย่าเสียใจเลย แม่แค่จะไปอยู่กับพ่อของพวกเธอ ที่ผ่านมาแม่เลี้ยงพวกเธออยู่ที่นี่คนเดียว ส่วนเขาอยู่ท