All Chapters of Beyond The Broken Marriage: Chapter 121 - Chapter 130

Narinig pa ni Alyssa ang huling salita ni Ethan nang may biglang lumitaw sa di kalayuan—isang aninong mabilis na lumalapit, may bahid ng pagkabahala sa kilos. Napakurap siya, pinilit ituon ang paningin, at hindi nagtagal, nakilala niya ang papalapit na pigura.Si Marco.Namumuo sa noo nito ang kunot, at halatang hinahabol ang hininga. Saglit pa lang siyang nakatayo roon sa paanan ng templo nang maramdaman niyang may yumakap sa kanya nang buong higpit, halos wala siyang panahong makapagsalita."Mar—" sana'y tatawagin niya ito, ngunit natigil ang salita nang hilahin siya nito papalapit sa dibdib nitong matigas at mainit.Lumuhod si Marco sa isang tuhod, parang sinakluban ng matinding emosyon. Isa nitong braso ay nakapulupot sa balikat ni Alyssa, habang ang isa'y nasa likod ng kanyang ulo, hinahaplos iyon na tila ba hindi siya nais pakawalan. Napakahigpit ng yakap, halos hindi siya makahinga.“Marco…” ang nais sana niyang itanong, ngunit ang kanyang tinig ay nalunod sa paghingal ng binat

“Pero gusto ko rin ng isang taong magmamahal sa akin,” mahina ngunit buo ang pagkakasabi ni Alyssa. Halos hindi ito lumagpas sa kanyang labi, pero sapat na para marinig ni Marco. Isa iyong hiling na lumutang sa hangin, kasabay ng malamig na simoy ng gabi.Napahinto si Marco sa paglalakad. Parang biglang tumigil ang mundo sa paligid nila. Saglit siyang napalingon kay Alyssa, at sa kanyang mga mata, may bahagyang pag-aalinlangan… pero pagkatapos ng ilang segundo, diretsong tumingin sa kanya at mariing nagsalita.“Ako,” sagot niya, walang pag-aatubili.Napalingon si Alyssa pabalik sa kanya, hindi inaasahan ang agarang tugon na iyon. Bahagyang napasinghap siya, hindi dahil sa pagkabigla, kundi dahil hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin ng simpleng salitang iyon mula kay Marco. Oo nga’t malinaw ang pagkakasabi, pero hindi sapat ang isang salita lang para maibsan ang lahat ng kanyang tanong.“Ibang klaseng pagmamahal ang tinutukoy ko,” ani Alyssa, dahan-dahan ang bawat kataga. Tila pini

“Hindi sinagot?” tanong ni Marco, kahit alam na niya ang sagot.Umiling si Alyssa habang hawak pa rin ang cellphone. “Hindi. Siya na mismo ang nagbaba ng tawag.”Napabuntong-hininga si Marco at simpleng umiling. “Kung binaba na niya, eh ‘di hayaan mo na. Huwag mo nang isipin. Kumapit ka na lang nang maayos—baka mahulog ka pa.”“Okay,” maikling tugon ni Alyssa. Kahit pa hindi ramdam sa boses niya, alam niyang parehong nilang naiintindihan kung gaano ka-komplikado ang simpleng tawag na ‘yon.Hindi pa man tuluyang nauupos ang katahimikan ay muling tumunog ang cellphone. Pareho silang nagulat—pero hindi si Sam ang tumatawag ngayon, kundi si Olivia, ang ina ni Alyssa.Hindi na nagdalawang-isip si Alyssa. Mabilis niyang inangat ang cellphone at agad sinagot ang tawag. “Hello, Mom?” Mahinahon ang boses niya, bagama’t ramdam ang pagod sa tono.Sa kabilang linya, agad sumagot si Olivia, ang kanyang ina—at sa tinig pa lang nito, dama na agad ang matinding pag-aalala. “Alyssa! Anak, bakit hindi

Biglang nakahinga nang maluwag si Alyssa. Parang unti-unting naglabas ng hiningang matagal na niyang pinipigil. May kung anong bigat na bumaba mula sa balikat niya—at sa loob ng dibdib niya, para bang may matagal nang nakabigkis na ngayon lang tuluyang nabunot. Isa lang iyong simpleng “Okay,” pero sa likod noon ay maraming takot at pangambang nawala.“Ayos lang,” sabi niya, mahina ngunit malinaw. May bahid ng pagkalma sa kanyang tinig, na para bang pinipilit nitong huwag ipahalata ang totoong kabig ng dibdib.Napansin ni Marco ang bahagyang pagbabago sa kanyang ekspresyon. Kaya’t ngumiti ito—isang ngiting hindi pilit, hindi rin biro, kundi magaan at may tinatagong lambing.“By the way…” bungad ni Marco habang tuluy-tuloy pa rin sa maingat na paglalakad, “bakit ang bigat ng bag mo? Ano bang laman niyon?”Bahagyang natigilan si Alyssa. Napatingin siya sa kawalan, parang sinisilip sa kanyang isipan ang laman ng bag—isa-isang binibilang sa imahinasyon kung alin nga ba ang nagpapabigat.Na

Naroon lang si Alyssa, tulalang nakatingin kay Marco, tila hindi agad makapaniwala sa sinabi nito. “Nakakatawa ba ako?” tanong niya, bahagya ang pagkunot ng noo.Umiling si Marco, ngunit halatang may inis sa tono. “Sabihin mo na lang na wala kang konsensiya,” reklamo niya, habang patuloy na naglalakad pababa ng bundok. “Naalala mo ba nung bata ka, nagkasakit ka, ang taas ng lagnat mo, hindi mo na nga makilala ang mga tao sa paligid mo? Halos nanginginig sa takot ang nurse na lalapitan ka. Ako na lang ang bumuhat sa’yo buong gabi sa ward.”Biglang nanumbalik kay Alyssa ang alaala. Naalala niya iyon.Hindi naman siya ganoon kabata noon—nasa high school na siya. Pero malalim ang tinatago niyang sakit sa panahong iyon.Bina-bully siya sa eskuwelahan. Isang araw, pagbukas niya ng pinto sa CR, bigla na lang may bumagsak na palanggana ng malamig na tubig mula sa itaas. Basang-basa ang buong katawan niya. Walang kasalanan si Alyssa. Wala siyang inaping tao, hindi siya nangaaway. Pero dahil so