Semua Bab Beyond The Broken Marriage: Bab 131 - Bab 140

Hindi alam ni Alyssa kung sadya ba o hindi, pero nagsalita siya nang sobrang lakas—tila sinisigurado niyang maririnig siya ng lahat sa loob ng water bar. “Alyssa, hinihintay ka rito ni Ethan. Sadyang nag-abang siya sa'yo. Kanina raw umalis siya sandali at hindi ka na niya nakita. Nagaalala siya kaya nanatili siya rito sa paghihintay.”Ang tono ni Sam ay parang may halong ngiting nanunubok, at ang kanyang tinig ay para bang sinadya upang marinig hindi lamang ni Alyssa kundi ni Marco rin.Napayuko si Ethan, bahagyang namula ang mga pisngi. Halatang hindi niya inaasahan ang ganung diretsahang pagbubunyag. Maingat ang pagkakabigkas niya habang naglalakad palapit, may pag-aalangan sa kilos. “Nakita ko kasi kayong magkasama ni Sir Marco kanina. Kayo na ring magkapatid, baka may mga bagay kayong kailangang pag-usapan. Hindi maganda kung makikialam pa ako bilang isang tagalabas. Kaya umalis muna ako sandali para hanapin ang mga monghe sa templo. Gusto ko sanang humingi ng tissue para ipamunas

Ngumiti rin si Alyssa. “Mas magaling ang mga extrovert; mas madali silang lapitan. Ako kasi masyadong matamlay. Oo, pinagkakatiwalaan ako ng mga pasyente, pero kung magiging tunay ko silang kaibigan, siguradong mababagot lang sila.”Umiling si Ethan, mariin ang tono ngunit banayad pa rin. “Ang tawag diyan ay ‘specialization in every profession,’ Alyssa. Natural lang na may mga taong extrovert at mayroon ding introvert. Pareho lang silang katangian ng pagkatao, at wala namang mas mabuti o mas masama sa dalawa. At saka, magaling ka na nga sa trabaho mo bilang doktor. Kaya huwag mo nang sobrang pahirapan ang sarili mo sa pag-iisip na kulang ka.”Bago pa makasagot si Alyssa sa sinabi ni Ethan, napansin agad ang bahagyang pagbabago sa mukha ni Marco. Kanina pa siya tahimik, ngunit hindi iyon katahimikang payapa—kundi katahimikan na puno ng tensyon. Habang magkausap sina Alyssa at Ethan, mas nakikita sa mga mata ni Marco ang pag-iinit ng loob, lalo na nang mapansin niyang nagkakapalitan ng

Nagulat si Alyssa sa biglaang sigaw na nagmula sa likuran nila—isang boses na galit na galit at punô ng paghihinala. Parang may pumunit sa katahimikan ng paligid. Nanlaki ang kanyang mga mata at tila nanigas ang buong katawan, hindi man lang siya nakagalaw o nakasagot agad.Parang biglang nawala ang lahat ng ingay sa paligid, at tanging boses na iyon lamang ang umalingawngaw sa kanyang pandinig. Hindi siya makapaniwala na ganoon katindi ang tono ng boses na iyon—parang kulog na biglaang bumagsak sa harap niya.“Marco?” halos pabulong ngunit nanginginig ang kanyang tinig.Agad na lumapit si Marco, mabilis ang bawat hakbang na animo’y handang sumugod sa anumang kalaban. Ang tingin niya’y matalim, puno ng galit at pagbabanta, at nang makarating siya sa harapan nila, walang alinlangan niyang hinawakan ang kanang pulsuhan ni Alyssa. Mariin ang pagkakahawak, mahigpit na tila ba may gusto siyang iparating. Mabilis niya itong hinila palapit sa kanyang katawan, halos mapapitlag si Alyssa sa pu

“Ate, ayokong umalis ka. Natatakot akong maiwan mag-isa,” halos pabulong ngunit puno ng takot na sabi ng bata habang mahigpit siyang nakayakap kay Alyssa. Ramdam niya ang maliliit na bisig na halos bumaon sa leeg niya, para bang ang tanging paraan upang maramdaman ng bata ang kapanatagan ay ang manatiling nakakapit sa kaniya.Napatitig si Alyssa sa bata, bakas sa mga mata nito ang desperasyon. Ayaw niyang masaktan ang damdamin nito, ngunit kailangan ding isaalang-alang ang sitwasyon. Itinuro niya si Ethan na nakatayo sa tabi. “O, ayan. Sasamahan ka nitong kuya hanggang dumating ang nanay at tatay mo. Puwede na ‘di ba?” Pilit niyang pinalumanay ang boses, umaasang makumbinsi ang bata.Ngunit umiling ito, mas mariin pa ang kapit na halos hindi siya makahinga. Tumutulo na ang pawis mula sa maliit na noo nito habang nanginginig ang boses. “Hindi, ayoko! Ikaw lang. Ikaw at ako. Wala nang iba.”Sa sandaling iyon, naging mas mabigat ang hangin sa paligid. Nauwi iyon sa tensyon na unti-unting

Medyo pagod na naglakad si Marco papunta sa booth. Mabigat ang bawat hakbang, at para bang hinihila ng bigat ng mga iniisip niya ang kanyang mga paa. Pag-upo niya, napabuntong-hininga siya at walang pasakalye na binitiwan ang mga katagang kumakabog pa rin sa kanyang dibdib.“Isang aksidente lang iyon,” mahinang sabi niya, pilit na kalmado ang tinig pero halatang may nakatagong pag-aalala.Napakunot ang noo ng kaibigan niyang si River, halos hindi makapaniwala. “Aksidente?” mabilis niyang ulit, tila naghihintay ng mas malinaw na paliwanag.“Oo,” maiksi ngunit mabigat na sagot ni Marco. Umayos siya ng upo, ikinrus ang mga braso at tumingin sa gilid bago muling nagsalita. “Nalasing ako isang gabi… at ayun, nagkaroon ako ng anak.”Parang sumabog ang tenga ni River sa narinig. Napataas ang boses niya, puno ng galit at hindi makapaniwala. “Ano’ng gagawin mo ngayon, ha? Naalala ko pa, ikaw at ‘yang bata mong asawa may marriage certificate na! Ano plano mo, magdi-divorce ka tapos pakakasalan