All Chapters of Beyond The Broken Marriage: Chapter 151 - Chapter 160

“Marco... nawalan ng kuryente.”Bahagyang nanginginig ang tinig ni Alyssa. “Mukhang buong hotel yata ang apektado. Wala nang ilaw kahit saan.”“Dahil ba ‘to sa kulog?” tanong ni Marco, may halong kaba ang tinig.“Hindi ko alam…”Mahigpit niyang hinawakan ang kanyang cellphone, iyon na lang ang tanging liwanag sa gitna ng dilim. Habang unti-unting tumataas ang awtomatikong liwanag ng screen, mas malinaw niyang nakikita ang paligid, ngunit kasabay niyon ay ang mabilis ding pag-ubos ng baterya ng kanyang telepono.“Marco…” mahinang sabi niya, halos pabulong. “Natatakot ako.”Sa maliit na banyo ng hotel, tuluyan nang namatay ang kuryente. Ang maligamgam na tubig mula sa shower ay unti-unting lumamig, hanggang sa naging yelo ang bawat patak na tumatama sa kanyang balat.Ang lamig ng tubig ay parang libong karayom na tumutusok sa kanyang balat, at ang bawat patak ay parang paalala ng kanyang pag-iisa.“Marco, ako—”Ngunit tila hindi na siya naririnig ni Marco. Sa kabilang linya, maririnig a

Matagal na niyang kinutuban.Matagal na niyang naramdaman sa ilalim ng bawat tahimik na gabi na may isang bagay na hindi tama.Ngunit nang mismong si Marielle—ang gurong lubos niyang iginagalang at itinuring na pangalawang ina—ang mismong nagsabi ng mga salitang iyon, parang may matalim na kamay na pumunit sa puso ni Alyssa.“...Kailangan mong uminom ng gamot para sa sugat sa kamay mo, pati sa impeksiyon ng daanan ng hangin,” mahinahong sabi ni Marielle, ngunit sa bawat salita’y tila tumitimo ang sakit. “Alam mo naman, bilang isang obstetrician—ang paggamit ng gamot habang buntis ay napakapanganib. Lalo na ang mga antibacterial antibiotics. Maaari nitong saktan ang sanggol sa sinapupunan.”Alam ni Alyssa iyon. Hindi lang basta alam—naka-ukit iyon sa isip at puso niya matapos ang maraming taong pagtatrabaho bilang OB-GYN. Iyon ang kauna-unahang aral ng propesyong iyon: protektahan ang buhay bago pa man ito isilang.Ngunit ngayon, mismong ang buhay na iyon—ang munting pag-asang nabubuo

“Alyssa, gusto mo bang matulog na muna?” mahinahong tanong ni Marco, halos pabulong, parang naglalakad sa manipis na yelo.Tahimik lamang si Alyssa. Nakatalikod pa rin siya, pinipilit ipikit ang mga mata, bagaman hindi naman talaga siya inaantok. Gusto lang niyang magpanggap—na pagod, na walang pakialam, na hindi siya nasasaktan sa bawat salitang lumalabas sa bibig ng lalaking minsang tinawag niyang asawa.“Kung gano’n,” patuloy ni Marco, pilit pinapakalma ang boses, “matulog ka na muna nang maayos. Babalikan kita mamaya.”Kasabay ng kanyang mga salita ay ang mahinang creak ng pinto. Bumukas iyon, saka dahan-dahang nagsara.Tahimik. Walang iniwang bakas maliban sa malamig na hangin na tila sumingaw mula sa puwang ng pintuan.Umalis na siya.Totoo ngang umalis na.Napatawa si Alyssa—isang mapait, mahina, halos walang tunog na tawa. Bakit pa siya pumunta rito? tanong ng isip niyang pagod na pagod. Dahil ba gusto niyang dalawin ang maysakit… o dahil gusto niyang ipagtanggol si Sam, linis

Ang biglang pag-amin ni Ethan ay nag-iwan kay Alyssa ng ilang minutong tulalang nakatitig lamang. Hindi niya agad malaman kung ano ang dapat niyang sabihin o maramdaman. Nang mapansin ni Ethan ang pamumutla ng babae, agad siyang nagbawi ng tono. “Okay lang kung hindi mo kayang sagutin ngayon,” sabi niya, pilit na ngumiti. “Kung ayaw mo, maaari naman tayong manatiling magkaibigan at katrabaho. Wala namang problema ro’n.”Tahimik lang si Alyssa. Wala siyang maisagot. Para siyang napako sa kinauupuan. Dahil sa labis na alanganing sitwasyon, ramdam nilang pareho na magiging awkward kung magtatagal pa sila sa iisang silid. Kaya bago pa tuluyang lamunin ng katahimikan ang paligid, si Ethan na mismo ang nagkusang magpaalam. Bago umalis, tumingin pa ito sa kanya at marahang nagsabi, “Alam ko namang hindi puwedeng pilitin ang damdamin. Kung mahirap para sa ’yo, kalimutan mo na lang. Parang hindi ko na lang sinabi.”Hindi naman dahil nahihiya si Alyssa kaya hindi siya makapagsalita—kundi dahil

“Naku, may kaibigan ako na siguradong matutuwa kapag narinig niya kung gaano ka-kapangahas ang idea mo,” ani Lucas, habang halos nangingintab ang mata niya sa tuwa. May pa-swirl pa siya ng kamay at mayabang na tumawa na parang proud na proud sa sarili niyang biro.Habang naglalakad pa lamang palapit si Ethan, narinig na agad nito ang hirit ni Lucas. Napailing siya nang bahagya, saka ngumisi ng tipid—iyong tipong ngising may halong pang-aasar pero magaan. “Talaga? Gano’n ba katapang ang pinagsasabi mo ngayon?” tugon niya, na parang walang effort pero may daterminadong pangalaska.Para bang may spotlight na biglang bumagsak kay Lucas. Napahinto siya kaagad—parang isang batang nahuli ng nanay niyang bumubunot ng tsokolate sa freezer nang patago. Mabilis siyang napakamot ng batok, halatang nabigla at nauutal pa nga nang magsalita. “E-Ethan… sinong kaibigan mo diyan?”Hindi na nagsayang ng oras si Ethan. Walang drama, walang build-up—simple lang niyang itinuro si Alyssa, na nakaupo pa rin