All Chapters of Beyond The Broken Marriage: Chapter 71 - Chapter 80

Tumayo si Marco mula sa pagkakahiga sa sofa. Mabigat pa ang talukap ng kanyang mga mata, halatang hindi pa tuluyang nagigising. Medyo groggy pa ang kilos niya, dahan-dahan ang pagtayo, at bahagyang hinimas pa ang batok habang pilit inaaninag ang paligid. Kumurap siya nang ilang beses, saka tuluyang tumulak palapit sa kusina.Sa bawat hakbang niya papasok sa kusina, mas lalong nanunuot sa ilong niya ang halimuyak ng mainit na sabaw at pritong isda. Isang amoy na pamilyar, nakakaaliw, at tila umaabot hanggang sa puso ang init. Pagdating niya sa bukana ng dining area, agad siyang napansin ni Olivia na nakaupo sa dulo ng mesa.Ngumiti si Olivia sa kanya, ramdam ang tuwa sa simpleng pagbangon ng anak. “Ay, gising ka na pala. Tamang-tama, mainit pa ‘yung sabaw,” bati nito, malambing ang boses, parang musika sa gitna ng katahimikan ng gabi.Bahagyang ngumiti si Marco—tipid na ngiti, pero totoo. “Hmm… naamoy ko nga,” tugon niya, medyo paos pa ang boses, waring kagagaling lang sa isang malalim

Tahimik pa rin si Alyssa. Para bang tinimbang pa niya sa isipan kung karapat-dapat bang tapusin ang eksenang iyon sa isang birong magaan, o hayaan na lamang na maputol sa gitna ng tensyon. Ngunit bago pa niya maabot ang desisyong iyon, si Marco na mismo ang bumasag sa katahimikan.Maingat at mabagal na kinuha ni Marco ang mga damit mula sa kanyang kamay. Sa halip na agad na isuot ang mga ito o ipunin sa tabi, saglit muna niyang pinagmasdan ang simpleng pares—isang malambot na t-shirt at cotton na pambahay na pantalon. Para bang may hinahanap siya sa pagkakaayos ng tiklop, o baka naman binabasa niya ang intensyon sa likod ng pagkakapili ng mga iyon.“Hmm,” anas niya, sabay taas ng kilay at sulyap kay Alyssa. “Ikaw ba ang pumili nitong set ng damit?”Agad na umangat ang mga mata ni Alyssa, ngunit mabilis ding umiwas ng tingin. Pinilit niyang panatilihin ang tono ng kanyang boses na kalmado, kahit may bahagyang pagkapit sa lalamunan ang bawat salitang lumalabas.“Hindi ba aalis ka papunt

Tahimik na tumitig si Marco sa kanya. Hindi na ito ang dating titig na mapanuri lang—may halong kaba, may halong pag-aalala. “Alyssa,” sabi niya, dahan-dahan. “Para kang sobrang pagod nitong mga araw. Dahil ba sa kanya ‘to? Sa lalaking ‘yon?”Umiling si Alyssa. Maingat ang sagot niya, pero malinaw. “Hindi. Wala siyang kasalanan.”Huminto siya sandali, saka marahang ibinaba ang tingin. “Ang totoo… hindi lang talaga niya ako mahal.”Tahimik si Marco. Saglit siyang hindi kumibo. Tila may gumapang na awa sa mukha niya, pero hindi niya alam kung paano ipapakita iyon. Kaya’t sa halip na magpakalalim, binitiwan niya ang sagot na simpleng-simple: “Eh kasi bobo siya.”Napabuntong-hininga siya. “Walang taste.”Napatawa si Alyssa, kahit may kaunting pait sa kanyang ngiti. Ang tawang ‘yon, bagama’t totoo, ay may halong pangungulila at lungkot. “Oo nga,” sagot niya. “Siguro nga.”Ngunit bago pa sila makapag-usap pa nang mas mahaba, biglang narinig nila ang isang mahinang kaluskos. Isang tunog na h

Sa gitna ng katahimikang iyon, biglang tumunog ang telepono.Napatingin si Alyssa, bahagyang nabigla. Ngunit sa unang dinggin pa lang ng ringtone, alam na niyang hindi iyon ang sa kanya. Ang ringtone niya ay laging default mula sa system—simple, walang arte. Ngunit ang narinig niya ngayon ay isang kantang pambata, masigla at kakaiba:"The wheels on the bus go round and round, round and round…"Napakunot ang noo niya. Isang napaka-cute at kalog na kanta. Walang duda, hindi ito si Marco ang nag-set. Hindi iyon istilo niya—ni minsan ay hindi siya nagpakita ng ganitong kababawan sa mga ringtone.Hindi na kailangan ng paliwanag kung sino ang may gawa noon.Malinaw. Si Sam.Sam na naman.At kung ganito niya na-eedit ang ringtone ng telepono ni Marco, anong iba pa ang na-access niya? Pwede bang ipagkatiwala ni Marco ang telepono niya kay Sam?Mabilis na sumagi sa isip ni Alyssa ang lahat ng "plano" at "sakripisyo" niya mula kanina—ang pagpigil sa sarili, ang pagpaparaya, ang pagsuporta sa rel

Bigla, isang sigaw ang umalingawngaw mula sa loob ng mansion—malinaw, puno ng kaba, at halos palahaw.“Marco! Alyssa, anak! Bilis! Halika kayo!!!”Boses iyon ni Olivia.Napabalikwas si Alyssa mula sa pagkakaupo, parang tinamaan ng kidlat. Bigla siyang kinabahan. Baka bumalik na naman ang altapresyon ni Olivia…Alam niya kung gaano kabilis at gaano kadelikado ang pag-atake ng altapresyon lalo na tuwing umaga o gabi. Ilang beses na niyang nasaksihan ito noon—ang panlalabo ng paningin ni Olivia, ang pagkahilo, ang malamig na pawis sa noo. Hindi na niya mabilang kung ilang ulit itong isinugod sa ospital.At ngayon, narinig niya na naman ang sigaw.Agad siyang tumakbo papunta sa pintuan. Pero pagdating niya roon, biglang sumambulat ang katotohanan—nakalock pa rin ito. Mahigpit. Hindi siya makalabas.Bakit ngayon pa?“Mom? Mom! Okay ka lang ba? Anong nangyari?” sigaw niya, halos boses na lang ang gamit niyang lakas.Tahimik.Maliban sa sigaw kanina, wala nang sumunod na tunog. Hindi man lan