Semua Bab Beyond The Broken Marriage: Bab 51 - Bab 60

Nararamdaman niyang mabigat ang mga salitang binitiwan niya kanina.Alam niyang masakit ang mga iyon, at batid din niyang nasaktan si Marco. Mahal siya ng lalaki—iyon ang alam niya, at alam din niyang ang mga salitang iyon ay maaaring tumarak sa puso nito, diretsong tumama sa lugar na hindi na niya kayang balikan.Pero wala na siyang ibang daan ngayon. Wala nang likuan, wala nang palusot. Kailangan na niyang sabihin ang mga katotohanang matagal na niyang kinimkim, kahit masakit. Mas mabuti na itong putulin ang tali nang tuluyan, kaysa paulit-ulit na pilit buholin ang isang relasyong sira na mula sa ugat. Wala nang saysay ang pagkukunwari. Wala nang espasyo para sa mga huwad na pag-asa.Ngunit sa mga natitirang oras sa araw na ito, hindi na siya nangulit kay Marco para sa kahit anong pribadong sandali nilang dalawa. Sa ikatlong palapag ng villa ay may audio-visual room—isang silid na ipinasadya pa ni Marco gamit ang mamahaling kagamitan para maging parang mini sinehan. Gumastos ito nan

Wala nang inaksayang segundo si Alyssa. Iniwan niya ang kanyang mga gamit, at agad na kumaripas paakyat ng hagdan. Mabilis ang bawat hakbang, halos hindi siya humihinga. Walang alinlangan niyang binuksan ang pinto ng audio-visual room.Bungad agad sa kanya ang liwanag mula sa screen at ang mahinang tawanan ng dalawang tao. Nakatulog na sila kagabi, oo, pero pagkagising ay muli silang nanood kaya hindi na sila umalis sa kwartong ito. Nakaupo na ngayon si Marco sa tabi ni Sam—magkaharap, tahimik na nag-uusap. Magkalapit. May sinasabi silang hindi para sa ibang makakarinig.Nang mapansin siya ni Marco, agad itong napatingin sa direksyon niya. Ngunit ang unang sumalubong kay Alyssa ay hindi pagkabigla o pag-aalala—kundi isang ekspresyong punô ng inis. Halata sa mga mata nito ang pagkasuya, tila ayaw na ayaw siyang makita sa sandaling iyon.“Ayaw mo bang masuka kapag nakikita mo ako?” malamig at walang emosyon ang tono ni Marco, habang dahan-dahang itinatayo ang sarili mula sa pagkakaupo

Mas matangkad si Alyssa kaya hindi maiwasang halos buhatin at hilahin na lang niya si Sam palabas ng bahay. Isa sa kamay niya ang mahigpit na nakahawak sa braso ng babae, habang ang isa ay abala sa pagbubukas ng gate, sa pagtingin sa paligid, at sa pagbantay na baka may makakita o makasalubong sa kanila. Mahigpit ang kilos, mabilis ang mga hakbang, at halatang hindi na siya interesado sa kahit anong paliguy-ligoy. Kailangang maialis si Sam sa mansion bago pa man dumating si Olivia.Samantala, si Sam ay pilit sumasabay sa lakad, hawak ang bakal na handrail ng hagdan at nakatingin sa daan na parang may hinahanap. Mabagal ang hakbang nito, paatras minsan, parang ayaw talagang lumayo sa bahay. Pero wala nang pagkakataon si Alyssa para pakinggan ang mga ayaw at agam-agam ng babae. Hindi ito ang oras para sa arte.Pagkalabas nila ng gate at makailang hakbang na lamang patungo sa malapit na coffee shop, biglang kumunot ang noo ni Sam at halos kasabay ng paghinay ng kanyang lakad ay ang pag-a

"Hindi ko uubusin 'to ha?" sambit ni Sam, parang bata na nagmamaktol sa kaniyang mga magulang. Sa lagay niya ngayon, bahagya na itong natatakot kay Alyssa kaya naman mahinahon ang kaniyang boses kahit na may pagkamataray pa rin ang tono nito."Ubusin mo, kaunti lang 'yan. Makakatulong din iyan sa paggaling mo."Napairap si Samantha. "Huwag ka ngang magpanggap na nag-aalala ka, Alyssa? Alam mo, pwede kang supporting actress sa telenovela na binubuo ko.""Ako ang sariling bida sa sarili kong istorya, Samantha. Wala akong pakialam sa buhay mo. Ngayon, ubusin mo 'yan dahil hinihintay ko," mariing tugon ni Alyssa, malamig ang boses. "Mas mabuting umiyak ka na lang, magwala, at pagkatapos magbantang magpakamatay. Actor ka naman, 'di ba? Siguraduhin mong may luha ka sa loob ng tatlong segundo. Huwag mo akong biguin."Nanlaki ang mga mata ni Sam. "Ikaw talaga—"Pero hindi na siya pinatulan ni Alyssa. Sa halip, ngumiti ito—isang kindat ng ngiti na kunwari'y maamo pero may talim. "Sige na, ubus

“Dalhin na kaya natin siya sa ospital? Ako na lang ang magmamaneho, ihahatid natin siya agad!” sambit ni Marco, mabilis ang pagkakasabi, halatang hindi mapakali at nais gumawa agad ng aksyon. Nakatitig siya kay Alyssa, tila umaasang sumang-ayon ito agad.Ngunit mariin ang pagtanggi ni Alyssa. “Hindi,” aniya, madiin ang bawat salita, at may bigat ang tinig. “Kapag ginalaw siya habang sobrang taas ang presyon, mas lalong magiging delikado. Pwede ‘yang mauwi sa pagdurugo sa utak, Marco—hindi ito biro.”Napahakbang paurong si Marco, halos mapalakas ang boses. “Eh ‘di anong gagawin natin?! Maghihintay lang tayo habang nahihirapan siya diyan?!”Huminga nang malalim si Alyssa bago sumagot, sinusubukang huwag magpatangay sa tensyon ng sitwasyon. “Hayaan mo lang muna siyang humiga. Kailangan niya ng komportableng kapaligiran—tahimik, maaliwalas. Kailangan nating hintayin kahit kaunti lang, bumaba muna ang presyon niya bago tayo gumawa ng kahit anong hakbang.”Hindi pa rin mapakali si Marco, pa