All Chapters of DANGEROUS มาเฟียกุมรัก: Chapter 161 - Chapter 170

ใบมิ้นต์รอประมาณสิบนาทีถึงเดินกลับเข้ามาในงานและตรงไปนั่งข้างเลย์ตัน เธอพยายามแสดงเป็นขนมปังได้อย่างแนบเนียนคัดลอกท่าทางการเดินการนั่ง วิธีพูดของขนมปังมาจนคล้ายเป็นร่างโคลนนิ่ง เพราะใบมิ้นต์ฝึกมาเป็นพันครั้งเพื่อให้เธอเหมือนกับผู้หญิงคนนั้น คนที่เลย์ตันรัก..‘บางทีฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าแกมีอะไรดี คนถึงได้ไปรุมรักแกหมดทุกคนเลย’เธอยอมเสียเงินหลายสิบล้านบาทเพื่อให้ได้ใบหน้านี้มา กระทั่งดัดเสียงพูดให้คล้ายก็ยังทำอาจจะยังไม่เหมือนเพราะโทนเสียงต่างกัน เธออยากอยู่เคียงข้างเลย์ตันถ้าหากมีเขาอยู่ ชีวิตเธอจะดีขึ้น.. เงิน อำนาจ พวกที่เคยดูถูกเหยียดหยามเธอมันต้องมาก้มหัวกราบแทบเท้าเธอทุกคน! ใบมิ้นต์แค่ต้องรอเวลาเมื่อเธอกำจัดขนมปังไปได้แล้วเลย์ตันต้องหันมาเลือกเธอ!!“สร้อยคอไปไหนแล้วล่ะ” เลย์ตันเอ่ยถามเมื่อสังเกตว่าสร้อยคอเธอหายไป“ฉันทิ้งไปแล้วล่ะ เพราะคุณดูไม่ชอบ” เธอยกมือขึ้นมาลูบคอตัวเอง“เธอยอมทิ้งเพราะฉันไม่ชอบเหรอ..นี่กำลังทำเพื่อฉันอยู่ใช่ไหม” เลย์ตันไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะยอมทิ้งของที่อีวานมอบให้“คุณคือว่าที่สามีของฉันนี่คะ ถ้าไม่ทำเพื่อคุณจะให้ฉันทำเพื่อใคร”“ขนมปัง..ขอบคุณนะ..แต่น้ำเสี

ก่อนหน้านั้นครึ่งชั่วโมง..ขนมปังที่เปลี่ยนเสื้อผ้ากับใบมิ้นค์ ร่างบางก็คลุมผ้าออกมาแล้ววิ่งไปตามแผนที่โชคดีมากที่ระหว่างทางไม่มีใครเลย.. ‘ทนอีกหน่อยนะเฮียพายน้องกำลังไปช่วยเฮีย’ ขนมปังเดินตรงไปเรื่อย ๆ จนมาเจอกลับบ้านทรงสี่เหลี่ยมแต่มันเรียกบ้านได้เหรอ? เพราะมีเพียงประตูไม่มีหน้าต่างแล้วขนาดก็ไม่ได้ใหญ่ถึงขั้นเรียกว่าบ้านได้ หรือมันจะเป็นประตูของห้องใต้ดิน!! ตรงประตูมีบอดี้การ์ดนอนสลบอยู่สองคน ความมั่นใจว่าข้างในนี้ต้องมีพี่ชายเธออยู่แน่นอนก็เพิ่มขึ้นมา หมับ! ขนมปังที่กำลังจะก้าวต่อเพื่อไขกุญแจเปิดประตู ต้องหยุดชะงักเมื่อถูกจับไหล่เอาไว้ เธอเผลอปล่อยมือจากกุญแจจนหล่นลงพื้น หัวใจเธอกระตุกวูบ ความกลัววิ่งพล่านไปทั่วร่างกาย ‘ฉันตายแน่..’ ‘แม่ขอโทษนะลูกที่พาหนูมาเสี่ยงอันตราย..’ ขนมปังกำที่ช็อตไฟฟ้าเตรียมสู้สุดใจ แต่เมื่อคนที่จับไหล่เธอดึงให้หันมาประจันหน้ากันถึงได้รู้ว่าคนนั้นคือ “อีวาน!” “คุณมาทำอะไรตรงนี้เหรอคะ” “คำถามนั้นฉันควรจะถามจากเธอมากกว่าหรือเปล่า กำลังจะทำอะไร” “เธอออกมาทำอะไรคนเดียว แล้วผู้หญิงที่แต่งตัวเหมือนเธอนั่นมันอะไร” “ปล่อยก่อนได้ไหมคะ” “ฉ

หนึ่งคนที่ยังหยุดนิ่งนั่งจมอยู่คำพูดที่ว่าเธอเป็นได้แค่เงาของผู้หญิงอีกคน ‘แค่เงางั้นเหรอ’ คำพูดเลย์ตันเปรียบเสมือนกับเข็มแหลมนับพันเล่มทิ่มแทงลงมาข้างในใจ ใบมิ้นต์นั่งร้องไห้สะอื้นเสียงดังออกมาอย่างหนักเธอยังอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายในการตามหาคู่หมั้นคนสวยของเลย์ตัน แม้เธอจะโดนผลักจนล้มมานั่งกองอยู่กับพื้นเหมือนขยะและร้องไห้หนักแค่ไหนก็ไม่มีใครคิดจะเข้ามาถามแสดงความเป็นห่วงเธอเลยสักคนเดียว.. ทุกคนให้ความสนใจแค่..การตามหาขนมปัง“จะมามัวร้องไห้ไม่ได้”เธอปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มออก ยันตัวเองลุกขึ้นสายตาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เธอสาบานกับตัวเองว่าหลังจากนี้จะปลิดชีพขนมปังให้ได้!!“ถ้าฉันไม่มีวันแทนที่ของเธอได้ แล้วต้องเป็นแค่เงา งั้นขนมปังมึงก็ไม่ควรมีตัวตนอยู่บนโลกนี้เพราะกูจะไม่ยอมอยู่ในเงาของมึง!!”ใบมิ้นต์มีดวงตาโกรธแค้นและเคลือบแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยมเธอลุกขึ้นแล้วเดินออกไปยังประตูด้านหลัง ในมือเธอถือมีดเชฟลักษณะทรงยาวมีปลายแหลมคมกำมันแน่นพร้อมแววตาอำมหิตพร้อมฆ่า!!“กูพยายามมาขนาดนี้แล้ว”“จะปล่อยให้มึงมาแย่งเขาไปไม่ได้”“ถ้าไม่มีมึงสักคน คุณเลย์ตันต้องเลือกกูเพราะกูคือคนเดียวที่สามารถ

“เลย์ตันแต่ฉันไม่ได้รักคุณ ไม่เคยมีความรู้สึกนั้นเฉียดเข้ามาเลยตั้งแต่ที่ฉันรู้จักคุณ แต่ก็มีความรู้สึกหนึ่งที่ฉันตอบได้ คือฉันรังเกียจคุณค่ะ ทั้งน้ำเสียงทั้งนิสัย หรือการกระทำต่าง ๆ ของคุณ ฉันสะอิดสะเอียนจนอยากอ้วกทุกครั้งที่อยู่ใกล้คุณ” “รู้ไหมว่าไม่มีวันไหนที่ฉันไม่ร้องไห้เลยตั้งแต่มาอยู่บ้านคุณ แต่ฉันก็ต้องทนเพราะคุณเอาแค่ขู่จะทำร้ายพี่ชายฉันกับ..” เธอกำลังจะพูดว่าลูกแต่ก็หยุดไว้ทันเพราะยังคิดว่าอีวานไม่รู้เรื่องการตั้งครรภ์ เลย์ตันนิ่งเพราะคำพูดขนมปังทำให้หัวใจแกร่งรู้สึกถึงการบดขยี้แหลกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย การรักใครสักคนแต่เธอปฏิเสธความรัก มันรู้สึกแบบนี้เองสินะ “ฉันขอร้องจบเรื่องบ้าบอนี่สักทีเถอะค่ะ ฉันเหนื่อยแล้ว หรือว่าคุณอยากให้ฉันเป็นคนที่หายไปงั้นก็ยิงมาเลยค่ะ” ขนมปังเดินขึ้นมายืนข้างหน้าอีวาน เธอก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันถ้าตัวเธอมันเป็นบ่อเกิดความวุ่นวายงั้นก็มาจบที่เธอไปเลย “ขนมปังอย่า! ทำบ้าอะไรวะหยุด” อีวานรีบดันเธอกลับไปยืนข้างหลังเหมือนเดิม “ถ้ามึงไม่พอใจกู มึงก็มาลงที่กูคนเดียวอย่าลากเธอหรือคนอื่นมา จะไปทำร้ายคนอื่นทำไมวะ” อีวานเอ่ยจริงจังปืนก็ยังจ่อไปทางเลย

“อีวาน ฮึกฮือ”อีวานทรุดตัวนั่งคุกเข่าลงเรี่ยวแรงจะยืนยังไม่ไหว เขาสูญเสียเลือดไปเยอะมาก ขนมปังนั่งลงประคองอีวานมองดูใบหน้าซีดเซียวไร้เลือดฟาดบนแก้ม“อย่าร้องสิ ฉันเจ็บกว่าเดิมเพราะเห็นน้ำตาเธอ”“ก็คุณเลือดไหลออกมาไม่หยุดเลย ฮือ ๆ” “แค่เธอกับลูกปลอดภัยก็เพียงพอกับการต่อลมหายใจให้กับฉันแล้วล่ะ..” เสียงอีวานค่อย ๆ เบาลงเรื่อย ๆ ดวงตาเริ่มมืดมัวไม่นานนักเขาก็หมดสติฟุบหน้าลงไปบนไหล่เล็กของขนมปัง“อีวาน อีวาน!!” ขนมปังตะโกนเรียกอีวานสุดเสียงแต่เขาก็ไม่ตอบอะไรกลับมา สัมผัสได้เพียงลมหายใจอ่อน ๆ“ไม่นะคุณอย่ามาเงียบแบบนี้สิคะ อีวาน”“ได้โปรดอีวานฟื้นขึ้นมาสิคะ ฮึกฮือๆ”“เอาฮอลงมาจอดเดี๋ยวนี้” ลูเซียโน่รีบบอกให้บอดี้การ์ดเอาเฮลิคอปเตอร์ลงจอดด้านล่างบริเวณสนามหญ้า“ไอ้เชี่ย! มันโดนไรมาบ้างวะ” เรนเดลถึงกับสบถเมื่อได้เข้ามาดูสภาพอีวานใกล้ ๆ“เอามานอนคว่ำลง” เจริคหน้านิ่งสะกดอารมณ์ไม่ให้ลุกไปฆ่าเลย์ตันต้นเหตุของปัญหา ภาวนาให้เพื่อนไม่เป็นอะไรไม่งั้นเขาคงต้องผิดคำพูดแล้วเป็นคนเปิดสงครามขึ้นมาใหม่เจริคกับเรนเดลวิ่งเข้ามาประคองอีวานออกจากขนมปังแล้วค่อย ๆ ให้อีวานนอนคว่ำลง เรนเดลฉีกเสื้อมาพันแขนข้า