All Chapters of His Fake Wife: Chapter 311 - Chapter 320

Elizabeth's Point of View I went home with my cinnamon roll and strawberry milkshake. This time, nasa bahay na si Mama at naabutan ko siyang pinapagalitan ang ilang kasambahay dahil walang nakakaalam kung saan ako nagpunta.She sounds concerned and a bit anxious. Nakatungo naman at tahimik ang mga katulong.Nakaharap siya sa may pinto habang pinagsasabihan ang mga katulong kaya agad niya akong nakita nang papasok na ako ng bahay. Nanlaki ang kaniyang mga mata at eksaherada siyang nagpakawala ng malalim na hininga."Liza!" Sa pagalit na tono ay sigaw niya. Dali-dali siyang lumapit sa akin."Liza! Oh my goodness! Saan ka na naman ba nagpunta? Tumawag na ako sa bahay ninyo dahil akala ko umuwi ka, pero wala ka raw doon! Nag-aalala na kami't lahat-lahat, hindi pa rin namin alam kung saan ka nagpunta! We couldn't contact your mobile phone!"Sinalubong ko naman siya at hinalikan ang pisngi niya. Kumunot ang noo niya at nagtatakang tumingin sa akin."Bumili lang ako ng pagkain sa cafe, Ma

Elizabeth's Point of View Ilang oras pa ang byahe galing sa Tacloban papuntang San Gabriel. At sa mga oras na lumilipas, mas lalo akong hindi mapakali. Parang mas lalong bumabagal ang pagpatak ng bawat segundo. I couldn't stop looking outside my window. Naghihintay na may pumaradang sasakyan sa harap ng bahay. Dahil sinabi ko naman sa kaniya na nasa bahay ako nila mama, sigurado ako na dito siya pupunta. But should I go home now? Bakit hindi na lang sa bahay namin kami mag-usap? Bakit hindi na lang ako doon maghintay? Mariin akong napailing pagkaraan. No, I'll only get suffocated when we started to talk. Baka mas lalo akong kabahan kung sa bahay kami. Mas mabuti kung dito, para kahit paano ay mayroon kaming distractions. Mama is here, the maids are here, at baka ngayong hapon ay umuwi si Kuya Nexon at si Papa. I paced back and forth. So, what should we talk about? Kailangan ba ay salubungin ko siya? O hintayin na lang rito sa kuwarto? Teka… aakyat ba siya? O baka sa sala lan

Elizabeth's Point of View Napakagat-labi ako lalo pa’t naramdaman kong lumapat muli ang labi niya sa leeg ko. May ibinulong siya na hindi ko narinig dahil masyado iyong mahina para umabot pa sa tainga ko. I closed my eyes and I tilted my head to the other side. Narinig kong bumuga siya ng hangin, at ilang segundo lang ay naramdaman kong tumama iyon sa balat ko. Ang mainit niyang hininga… nakakakiliti. Nakakabaliw. “Primo…” I slowly called out his name. Unaware of that fact. Humigpit ang hawak niya sa bewang ko at nagpatuloy ang paghalik niya hanggang sa panga ko. Kumapit lalo ako sa balikat niya dahil pakiramdam ko’y nanghihina ako sa ginagawa niya. I don't know if this is a dream… but it feels real. Unti-unti kong binuksan ang mga mata at nakitang siya naman ang nakapikit. Marahan ang bawat niyang halik, mula sa panga, sa leeg, hanggang sa pisngi. I pushed him slowly and he opened his eyes. Namumungay na ang mga mata niya at alam kong gano’n din ang akin. Gumalaw ang kaniyan

Elizabeth's Point of View He knows the kiss too well. Ilang minuto lang ay naipasok na niya ang kaniyang dila sa loob ng bibig ko. His tongue touched mine and I felt the electricity spreading through my body. Nanghihina ako, ngunit dahil nakayakap siya, sigurado akong hindi ako mahuhulog mula sa kandungan niya. He swirled his tongue inside. Napaungol ako at alam kong narinig niya iyon kahit sa gitna ng halikan namin. He played his tongue inside my mouth and I was too preoccupied with the French kiss na hindi ko na namalayan na nakatayo na pala kaming dalawa at unti-unti ko na palang inaalis ang suot niya. He’s wearing white long sleeve so I have to unbutton it. Kinakapa ko lamang ang bawat butones at ang bawat mahawakan ay unti-unting inaalis habang siya ay abala pa rin sa paghalik sa akin. Napahinga ako ng malalim nang bumaba ang halik niya sa panga ko at bumaba pa lalo hanggang sa leeg ko. My legs turn jelly. Para akong mabubuwal, kaya nang maramdaman ko ang kamay ni Primo sa b

Elizabeth's Point of View Umuwi kami pagkatapos naming kumain. Pulang-pula ang mukha ko habang nasa hapag kami, lalo pa’t pakiramdam ko ay may nalalaman si Mama tungkol sa nangyari. Panay kasi ang pagsulyap niya sa akin, ang pagkunot ng noo, at pakiramdam ko’y may gusto siyang sabihin ngunit hindi niya lamang masabi. Pagkatapos ng kaunting pag-uusap ay nagpaalam si Primo na iuuwi na niya ako. Of course, my Mother didn't hesitate to say yes. Parang apurado pa siyang paalisin ako at sumama na kay Primo. Hindi umuwi si Kuya Nexon o si Papa. It was just Mama, me and Primo at the dining table. Pag-alis naman namin, hindi na si Mama nag-abalang ihatid pa kami ni Primo dahil may gagawin daw siyang importante. Busangot ang mukha ko nang nasa byahe, panay naman ang pagsulyap sa akin. “Liza…” he called as he drove. Umikot ang mga mata ko sa kawalan. “Alam kaya ni Mama?” Mahina kong tanong, nahihiya, ngunit naiirita sa sarili. I’m old enough to do this for goodness sake! I mean, I'm even