บททั้งหมดของ His Fake Wife: บทที่ 81 - บทที่ 90

The usual morning is not usual anymore, Snow and Winter are no longer excited for my pancakes. Hindi na nila ako kinakausap, kahit ang tingnan man lang ako ay mahirap na para sa kanila. Kung dati hindi sila nakakatulog nang wala ako sa kwarto nila, ngayon kailangan ko pang humiram ng susi kay Manang Osmet para lang tingnan kung tulog na ba sila. Maraming nagbago. Tatlong araw na ang nakakalipas at palala nang palala ang lahat. Napapansin din iyon ni Alted pero wala naman sinasabi sa kaniya sila Snow at Winter, tahimik lang ang dalawa kaya hindi na niya pinipilit. Gusto ko mang magtanong at lapitan sila pero hindi ko naman magawa, para bang ang tayog ng pader na itinayo nila para protektahan ang sarili mula sa akin. Sabi ko sa sarili ko hindi ko sila sasaktan pero sa hindi malamang dahilan mas lalo kong nakikita ang takot nila sa akin. Minsan tahimik akong umiiyak kapag nakikita ko silang mahimbing na natutulog sa kanilang kwarto. I miss their laughter, their jokes, their

Gusto kong kausapin sila Snow mamayang gabi. Gusto kong malaman ang buong detalye mula sa kanila, determinado na ako sa pagkakataong ito. Hindi ako mapapakali ngayon pa bang may ideyang nabubuo sa isip ko na hinding-hindi ako bibigyan ng kapayapaan. Kaunti lang ang tao sa loob ng café kaya mabilis akong nakapila. I ordered different flavors of cupcake dahil nainganyo rin akong bumili ng marami. Mukhang magugustuhan iyon ng kambal. I was half-smiling when I exited from the café. Mula rito ay natatanaw ko pa ang SUV na nakapark malapit sa grocery. Mukhang wala pa sila Nay Consing, o baka ako na lang ang hinihintay kaya nagmadali akong tumulak. Tahimik akong naglalakad pabalik nang makita ko ang mabilis na paglakad ng isang lalaki pasalubong sa akin. Nakasuot siya ng bullcap at mayroon pang itim na mask. Sa hindi malamang dahilan, agad akong kinabahan kahit wala namang dahilan. Parang kaba na biglaan sa hindi maipaliwanag na dahilan. Nakatutok ang mga mata ko sa kaniya, sa likod niy

Aurora's Point of ViewShe talks like she's an expert in dealing with this situation. Sinong t*ng* ang sasabihin sa isang tao na magpanggap bilang siya kapalit ng isang bagay? I should know better, isang Candice? Nagamit niya noon ang lahat ng taong nasa paligid niya para sa sarili niyang interes kaya gagawin niya rin iyon sa akin. Nakakaawang babae, buhay pa siya pero nakasanla na ang kaluluwa niya sa impyerno."Alam mo, maganda ka sana pero mukha kang pera." Banayad ngunit may diin kong salansa. "Wala na bang mas mahalaga sa'yo kung hindi ang manggamit ng ibang tao? Ganiyan ka ba kahina kaya kailangan mo ng ibang taktika sa buhay? You're not mentally wise, you're just a cunning b*tch who tries to fit in the society where you don't belong. You could do so much better in life Candice, hindi mo kailangan na manlamang sa kapwa mo tao para lang umangat ka."Her cold stares changed. Tila may lumiyab na galit sa mga mata niya dahilan para maupos ang nang-iinsulto niyang ngiti. This ti

Aurora's Point of View Kung sabihin niya iyon para bang napaka-eksperto niya. Tumango na lamang ako, hindi na umapila pa, para hindi na humaba pa ang usapan. She started saying things regarding about the deal. Sa dami ng sinabi niya isa lang ang nagagawa ko, ang tumango kahit hindi na iyon pumapasok sa isip ko nang maayos. Nang hingin niya ang numero ko walang pag-aalangan ko iyong ibinigay. "I'll call you whenever I need money. Matatagalan pa naman bago ulit ako manggulo kaya walang makakapansin sa ginagawa natin. Not even Alted. Maging mabait ka lang na asawa sa kaniya, hindi siya magtatanong sa iyo nang tungkol sa kahit na ano." Matamis siyang ngumiti sa akin. Kung dati, sinasabi ko sa sarili ko na hihiramin ko lang sila Alted at ang mga bata, ibabalik ko rin sila kung sakaling bumalik si Candice. Ngayon iba na ang pananaw ko, bumalik man siya at masira ang lahat ng meron ako hindi ko hahayaan na makabalik siya sa buhay nila Alted. She doesn't deserve them, wala nang mas mahalag

Aurora's Point of ViewBumalik siya para kunin ang gatas niya. Tahimik lamang ako habang tinitingnan silang ubusin ang gatas. Hindi na ako tinapunan ng tingin ni Snow at halata ang pagiging alarma niya dahil sa presensya ko. Nasasaktan ako dahil alam kong nakikita niya ako bilang isang halimaw at hindi bilang isang kaibigan.Nang maubos nila iyon, si Winter ang nagbalik ng baso sa tray. Kinuha ko ang pagkakataon na iyon para makausap sila. Hindi ako lalabas ng kwarto na hindi ito naaayos."Snow..." masuyo kong tawag sa kaniya. "I have to ask you something."Marahan akong naglakad palapit sa kama kung saan naroon siya pero agad niyang hinila ang kumot at iniyakap niya iyon sa sarili. Natigilan ako dahil sa pinakita niyang takot."Mommy we want to sleep. Please leave us." May pagmakakaawang saad ni Winter na kusang humarang sa harap ko.Nagbaba ako ng tingin sa kaniya at nang magsalubong ang mga mata namin, nakita kong puno iyon ng pangamba at takot."Please, leave us." She begged.Mara