บททั้งหมดของ His Fake Wife: บทที่ 91 - บทที่ 100

Aurora's Point of View Hinintay kong matapos ang pagriring. Nang matapos, bumungad sa screen ang litrato naming apat nila Alted. Kuha iyon nang nagbakasyon kami. Buhat-buhat ni Alted si Snow habang yakap ko naman si Winter. Nasa dalampasigan kami, maagang-maaga na kitang-kita ang magandang kulay ng kalangitan sa likod dahil sumisilip na ang araw sa matatayog na bundok sa dulo ng mawalak na karagatan. Si Sonya ang kumuha ng litrato, nagustuhan ko iyon lalo na at napakanatural ng lahat. Ngiting-ngiti kami dahil sa nag-aasaran si Snow at si Winter nang mga oras na yon. Their smiles were genuine. Nang makita ko ito pakiramdam ko lumukso ang puso ko. It pictured a perfect family with happiness and contentment tucked in. Kapag nakikita ko ito, naiisip kong si Aurora ang nakasama nila at hindi si Candice. Minahal ko sila bilang si Aurora hindi dahil sa nagkukunwari akong si Candice, naging masaya ako sa kanila bilang ako at hindi bilang ibang tao. Now, I want to protect them as long as

Aurora's Point of View Looking deep into his eyes, I cannot find something. Minsan may nabasa akong artikulo tungkol sa mga matang malihim, sa tuwing titingnan mo ang mga mata ng isang tao at wala iyong emosyon... may pighati iyong itinatago. Minsan may takot din na natatakpan ng dilim kaya hindi makita at mabasa. Noong una kong masilayan ang mukha niya… hindi ko ipinagkaila sa sarili na gwapo siya. Naisip ko noon mas mukha siyang modelo. Kahit naman magaspang ang ugali niya at masama siya sa akin, sa kabila nito nakikita ko pa rin na inulanan siya ng kagwapuhan. But now, look at this gorgeous man... parang binagsakan din ng maraming problema. "Natulog ka ba kagabi?" Marahan kong tanong. He looks stressed. Marami ang problema sa trabaho, sunod-sunod, hindi niya man sabihin alam kong marami. Aaminin kong hindi lang isang beses na sumagi sa isip ko na may kinalaman si Candice sa mga nangyayari ngayon sa negosyo ni Alted. Malakas ang kutob ko na may ginagawa siya kaya nagkaka

Aurora's Point of ViewALAS singko pa lang nang magsimulang bumuhos ang ulan at hanggang ngayon na alas siete na hindi pa rin tumitigil. Malakas pa rin ang pagsalubong ng hangin sa mabilis na pagpatak ng ulan dahilan para mas lalong dumilim ang kalangitan at mamayani ang katahimikan sa loob ng mansyon.Maagang kumain ng hapunan sila Snow at Winter dahil gusto raw nilang matulog agad. Dala marahil ng malamig na panahon kaya nang umakyat ako sa kanilang kwarto dala ang gatas nila, natagpuan ko na lang ang dalawa na magkayakap sa ilalim ng makapal na kumot at mahimbing ang pagkakatulog.Saglit ko lang silang pinagmasdan at inayos ang kumot na nakatabon sa katawan nila. Malamig sa labas dahil sa ulan pero mas malamig rito sa kwarto nila dahil nakabukas ang air-conditioning.Dala ang gatas nila, bumalik ako sa kusina."Si Alted, wala pa ba?"Nilingon ako ni Sonya at mamula-mula na naman ang mga mata niya. Nang makitang iyon ang napansin ko, agad siyang nag-iwas ng tingin at humanap ng pagk

Aurora's Point of ViewHinawakan ko siya sa dibdib at marahan siyang itinulak para makalayo ako ng bahagya. Hinayaan niya ako pero nanatiling nakayakap ang kamay niya sa bewang ko. Binitawan ko ang tuwalya para lang maikulong ang mukha niya sa dalawa kong palad.I saw the pain in his eyes. Namumungay iyon at namumula pero sa gitna ng dilim ng kaniyang kwarto, dahil tanging lampshade lang ang nagbibigay liwanag, malinaw kong nakita ang takot na ngayon ko lang nakitang naroon sa mga mata niya."I love you." I said before kissing him.Sa una ay nabigla siya sa ginawa ko, pero kalaunan nakabawi rin agad.I full heartedly kiss him without inhibition. Alam kong mali, pero sabi ng puso ko ito ang tama. He will find out the truth but I am tired of hiding from the truth. Mahal ko siya, iyon ang totoo at habang may natitirang panahon sa akin gusto kong alam niya at maramdaman niyang mahal ko siya bilang si Aurora.I clutched my arms on his nape and pulled him closer to me. He caressed the small

Aurora's Point of ViewMAY mga bagay sa mundo na kahit anong pilit natin, sa panaginip lang natin makukuha, doon lang natin maaangkin ng buo. Sa panaginip lang natin pwedeng maabot. Dahil sa reyalidad, tila malabong mangyari.Ngayon, nakikita ko si Alted at pwede ko rin hawakan kung gugustuhin ko. Hindi ko lang magawa.Alas tres pa lang ng umaga pero gising na gising na ang diwa ko. At ang pinakamagandang pagbati sa umaga ay ang makita siyang mahimbing na natutulog sa tabi ko. Malaya ko na ngayong mapagmamasdan ang bawat angulo at detalye sa kaniyang mukha.From the thick black eyebrows and eye lashes, to his proud pointed nose, to that bow shaped lips and defined square jaw. God. Surely you take time for making him looks so gorgeous.Noon hindi ko inakala na mamahalin ko siya. Hindi ko kailanman naisip na mahuhulog ako sa kaniya.Naaalala ko ang sarili ko bilang isang takot na babae dahil sa pinapakita niyang galit. The way his piercing eyes darted on me, the way he gritted his teeth