Semua Bab ย้อนมิติมาเปิดร้านชาไข่มุก: Bab 71 - Bab 80

ตอนที่สิบแปด ชิงดีชิงเด่น “นางเองหรือที่เจ้าเฝ้าติดตามอยู่หลายวันจนน้องสาวของข้าแง่งอนไม่พอใจ อืม...หากจะวัดเพียงแค่รูปร่างหน้าตา นับว่าน้องสาวของข้ายังเหนือกว่าเล็กน้อย แต่หากจะวัดที่รสชาติอาหาร ต้องยอมรับว่านางเหนือกว่ามาก” จู่ๆจวงเห่ยกังก็ทะลุกลางปล้องขึ้นมาทุกสายตาต่างหันไปมองจ้องความไม่รู้กาลเทศะของบุตรชายแม่ทัพใหญ่จนเขารู้สึกเก้อเขิน            “เอ่อ...ข้าเพียงจะเอ่ยชมว่าหมาล่าหม้อไฟที่ร้านห่าวซือรสชาติดีเยี่ยม เลิศรสจนข้าอยากจะร่วมลงแข่งชิงเจ้าของร้านด้วยอีกคนแล้ว” ยิ่งพูดยิ่งแย่ จนสายตาทุกคู่มองกดดันมาทางจวงเห่ยกังอย่างไม่ชอบใจ                       โชคดีที่หลี่หยู่ถงซึ่งสุ่มดูอยู่เห็นเหตุการณ์ศึกแย่งชิงสาวงามจึงเกิดความหมั่นไส้ทนเก็บเนื้อเก็บตัวไม่ไหว ถลาออกมาชี้หน้าพี่สาวต่างมารดาซึ่งมีชายหนุ่มรุมล้อมอ

ตอนที่ยี่สิบ หาเรื่อง กัวจื่อหานเองย่อมเกาะติดคู่หมั้นสาวด้วยไม่อยากสูญเสียนางให้กับผู้ใด ไม่น่าเชื่อว่ายามอยู่เมืองหลวงไม่เคยมีชายใดกล้าตอแยกับหลี่หยู่ซี มีแต่หญิงสาววุ่นวายกับเขาจนคู่หมั้นสาวแง่งอนอยู่บ่อยครา เหตุใดอยู่ที่นี่จึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้ยังไม่ทันได้คิดหาวิธีรวบรัดแต่งงานกับหญิงสาว คนสนิทของบิดาก็ถือจดหมายมาตามหาเขาถึงที่ร้านหมาล่าหม้อไฟ“คุณชาย ฮูหยินล้มป่วยครานี้อาการหนักหนานัก ท่านเสนาบดีทุกข์ใจมาก จึงขอเชิญคุณชายรีบกลับไปดูใจมารดาด้วยเถิด”แม้กัวจื่อหานจะรู้ว่านี่เป็นแผนเรียกตัวเขากลับบ้าน แต่บิดาถึงกับลงทุนส่งคนสนิทมาตามด้วยตนเอง เขาจะดื้อดึงต่อไปคาดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่“ซีซี ข้าจะรีบกลับไปเจรจากับท่านพ่อท่านแม่ให้เข้าใจ แล้วจะรีบกลับมาแต่งงานกับเจ้า ไม่ว่าอย่างไรข้าจะแต่งกับเจ้าเพียงผู้เดียว ขอให้เชื่อใจข้า” ชายหนุ่มโอบร่างบางเอาไว้แนบแน่นเพื่อสื่อความในใจ“ข้าเชื่อใจหานหานเสมอ ไม่ต้องกังวล ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นี่ เดินทางดีดี อย่าได้เร่งรีบจนป่วยไข้ไป” หลี่หยู

ตอนที่ยี่สิบเอ็ด เหตุใดเป็นเช่นนี้ “แม่นางน้อยพูดเอาแต่ได้ ข้าไม่จ่ายค่าชดเชยใดทั้งสิ้น มากินอาหารแล้วเกือบตาย ยังต้องจ่ายเงิน มีที่ใดกัน” ชายนักเลงโวยวายต่อแต่ไม่กล้าเสียงดังด้วยจวงเห่ยกังยืนจังก้าอยู่            “นางก็บอกเองว่าหากน้องชายเจ้าเกือบตายจริงย่อมได้เงิน แต่หากไม่จริงจึงต้องจ่ายเงิน หรือว่าเจ้ารู้อยู่แก่ใจว่าไม่จริงจึงเกรงที่จะต้องจ่ายเงิน” บุตรชายแม่ทัพใหญ่สวนด้วยคำพูดตรงไปตรงมาตามนิสัย            “เอ่อ...ข้า...” ชายนักเลงเริ่มพูดไม่ออกด้วยไม่คิดว่าจะมีบุตรชายแม่ทัพใหญ่ยื่นหน้ามาช่วยเหลือผู้ว่าจ้างบอกเขาว่าเจ้าของร้านเป็นเพียงหญิงสาวอ่อนแอ นอกจากเงินค่าจ้างที่ได้รับแล้วจึงคิดจะข่มขู่เอาเงินให้หนักอีกทาง“ไป นำทางไปได้แล้ว” ทหารผู้ติดตามของจวงเห่ยกังก้าวเข้ามารวบสองแขนของชายท่าทางนักเลงแล้วลากออกไปราวเป็นนักโทษเสียเอง ขณะหลี่หยู่ซี

ตอนที่ยี่สิบสาม ต้องโทษ หรือว่า...          เขาจะรู้ถึงโทษทัณฑ์ของตนเอง จึงถือโอกาสตัดนางออกเพื่อไม่ให้ติดร่างแห           แต่...เขาไม่เคยรักใคร่นางมาก่อน จะหวังดีเพียงนั้นเชียวหรือ          ไม่...ไม่ใช่ บิดาในความทรงจำของหลี่หยู่ซีรักนาง แม้จะมีอนุหูคอยกีดกั้นและยุแยง แต่เขามักหาโอกาสแสดงความรักทุกเมื่อ ไม่ว่าจะเป็นการแอบสอดเงินทองให้ การบอกให้กัวจื่อหานดูแลนางให้ดี การแอบไปกำชับอาจารย์ให้ช่วยดูแลนาง หรือแม้แต่การแอบส่งคนคุ้มครองนางตลอดการเดินทางจนมาถึงเมืองนี้           เพียงแต่เขาไม่อาจแสดงมากไป ด้วยอนุหูอาจใช้เป็นข้ออ้างทำร้ายนางมากขึ้น           แม่ลูกผู้ร้ายกาจคู่นั้น มักหาทางจ้องเล่นงานนางมาโดยตลอด หากไม่มีบิดาคอย

ตอนที่ยี่สิบห้า โชคดีเรื่องนี้ย่อมแว่วมาถึงหูขององค์หญิงแคว้นโจวแต่เช้าแล้ว คราแรกนางยังไม่แน่ใจว่าคุณหนูน้อยเยาว์วัยนางนี้จะกล้าผิดจารีตกระโดดขึ้นเตียงกับคู่หมั้นก่อนถึงพิธีวิวาห์ จึงสั่งให้คนคอยเฝ้าดูตลอดทั้งคืน            “อืม...ได้ ข้าเชื่อแล้ว เอาล่ะ เรื่องของพี่หกก็ช่างเถิด เรื่องร้านหมาล่าหม้อไฟของเราสำคัญกว่า เจ้าไม่ต้องกังวลว่าพี่หกจะงอแง ข้ารู้จักเขาดี ส่วนแบ่งที่ตกลงกันไว้ย่อมเป็นไปตามนั้น ขอให้เจ้าทำอย่างเต็มที่ ข้า...องค์หญิงโจวเยว่เล่อรับปากว่าจะไม่มีการบิดพลิ้ว” ด้วยวันนี้องค์ชายหกหายหน้าไปทั้งวัน องค์หญิงแปดจึงจำต้องปลอบโยนหลี่หยู่ซีไม่ให้นางใจเสีย            “ข้าเชื่อมั่นในองค์ชายและองค์หญิงว่าการค้าของพวกเราย่อมมีกำไรและได้เงินทองอย่างมากล้น” หลี่หยู่ซีย่อมต้องตอบตามมารยาทแม้จะไม่ค่อยมั่นใจนัก            แต่นาง