All Chapters of ย้อนมิติมาเปิดร้านชาไข่มุก: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ยี่สิบเจ็ด ฮันนีมูน หวางชิวเฟินสั่งให้คนเตรียมรถม้านุ่มสบาย ในขณะที่เซียงเจินจูจัดเตรียมของกินของใช้ไปอย่างพร้อมสรรพ สองหนุ่มสาวออกเดินทางแต่เช้าตรู่เพื่อไปพักผ่อนอย่างที่ไม่เคยได้มีช่วงเวลาแสนสบายเช่นนี้หญิงสาวนั่งอิงแอบแนบร่างไปกับสามีหนุ่ม ริมฝีปากทั้งสองวนเวียนบดคลึงกันอยู่ไม่รู้หน่าย ปลายลิ้นหนาหยอกเย้าลิ้นนุ่มนิ่มของนาง ริมฝีปากหนาอ้อยอิ่งอยู่ที่ริมฝีปากเรียว กลีบปากแดงยามนี้ชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำใส“เมื่อครู่พี่เฟินกินอาหารเช้าไม่อิ่มหรือเจ้าคะ” ภรรยาสาวหยอกเย้าด้วยยามนี้ริมฝีปากน้อยถูกบดขยี้จนเริ่มบวมแดง“ไม่อิ่ม ยามนี้พี่อยากจะกินน้องจูทั้งตัวเชียว”“พวกเรายังอยู่ในรถม้า จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร”“เช่นนี้พี่กินเต้าแตงของเจ้าก่อน แล้วค่อยไปกินต่อที่บ้านพักก็แล้วกัน”มือหนาของชายหนุ่มตรงเข้าแหวกเปิดสาบเสื้อเพื่อกอบกุมทรวงอกอิ่ม เมื่อสัมผัสความอวบหยุ่นได้โดยไม่มีสิ่งขวางกั้นจึงตาโตเหลือบมองภรรยาสาวอย่างขบขัน“เ

ตอนที่ยี่สิบแปด เลี้ยงฉลอง เมื่อหวางชิวเฟินกลับมาถึง เขาเดินมารับฟังภรรยาและมองจ้องหน้าหญิงคนดังกล่าวซึ่งยังนั่งงุนงงไม่รับรู้ความเป็นไป จนเมื่ออาถังถูกพาตัวเข้ามาเรื่องจึงถูกเฉลยขึ้น“องค์หญิงรอง” เสียงแผ่วเบาเอ่ยออกมาทำให้สองสามีภรรยามองหน้ากันทันทีหวางชิวเฟินสั่งให้คนอื่นถอยออกห่างแล้วนั่งลงปิดประตูพูดคุยกันตามลำพังสี่คน“นางคือองค์หญิงรองหรือ”“ใช่ พวกเราตามหาอยู่นาน ไม่ทราบว่าคุณหนูพบนางได้อย่างไร”“นางมาขอขนมกินที่หน้าร้าน ท่าทางนางไม่รู้เรื่องรู้ราวใดทั้งสิ้น แม้แต่ชื่อของตนเองยังจำไม่ได้”“นางคงพบเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน ข้าจะส่งข่าวบอกพรรคพวกให้รีบมาพาตัวองค์หญิงกลับไป”“ดี ข้าฝากบอกกุ้ยเฟยของเจ้าด้วยว่า ได้ตัวธิดากลับไปแล้วขอให้พวกเราไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก เจ้าดูสิ นางไม่มีท่าทางจะจำข้าได้แม้แต่น้อย” เซียงเจินจูรีบพูด“คุณหนูไม่อยากเกี่ยวข้องกับพวกเรามากเพียงนั้นเลยหรือ” อาถังถามเสียงเศร้าสร้อย“ใช่ ข้ามีชีวิตท

ตอนที่สามสิบเกิดเรื่อง เมื่อได้ยายเหลียนมาอยู่ช่วยดูแลภรรยาสาวในบางวัน หวางชิวเฟินจึงค่อยวางใจทำงานจนดึกดื่นอีกครั้ง เซียงเจินจูไม่เคยอยู่รอสามีด้วยไว้ใจและคิดว่าต้องให้เจ้าก้อนแป้งในท้องได้พักผ่อนอย่างเต็มที่            มิคาดค่ำวันหนึ่ง มู่เยว่ฉีกลับวิ่งตะบึงเข้ามาราวร้อนใจ            “เจ้ามัวนั่งเอ้อระเหยอย่างสบายใจเช่นนี้ได้อย่างไร นังงูพิษที่กรมศึกษากำลังแว้งกัดแล้ว”            “เจ้าพูดเรื่องอันใด เยว่ฉี” เซียงเจินจูยังไม่เข้าใจ            “รีบตามข้ามาเร็วเข้า” หญิงแซ่มู่ไม่อยากอธิบายด้วยเกรงจะไม่ทันกาล รีบลากแขนเรียวให้วิ่งตามมาแล้วจับร่างบางส่งขึ้นรถม้าก่อนจะสั่งให้ไปยังกรมการศึกษา       &n

ตอนที่สามสิบเอ็ดขอให้เชื่อใจ แม้ไม่ได้ตั้งเป็นภรรยารองหรืออนุอย่างเป็นตัวเป็นตน แต่เพียงคิดภาพสามีร่วมรักอยู่กับหญิงอื่น เซียงเจินจูก็ไม่อาจทำใจได้แล้ว หญิงสาวนอนน้ำตาไหลพรากอยู่บนเตียงอย่างไม่รู้ตัว            “เป็นอย่างไรบ้าง อยากกลับไปหรือยัง” เสียงคุณยายคนเดิมดังขึ้น            “กลับไป กลับไปที่ร้านชาของหนูหรือคะ”            “ใช่ หากอยากกลับไป ยายจะพากลับ ไม่ต้องห่วงเรื่องเวลา เมื่อกลับไปเธอจะยังอยู่ในร้านชาเหมือนเดิม ทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่จะเป็นแค่ฝันตื่นหนึ่งเท่านั้น”            “แล้วที่นี่ล่ะคะ ยายเหลียน พี่เฟิน จะเป็นอย่างไร”            “ที่นี่ย่อม

หญิงสาวสั่งปรับปรุงสวนสวยให้งดงามมากขึ้น เพิ่มดอกไม้น่ามองและมุมสดชื่นแจ่มใสเพื่อให้คนที่อยู่แต่ในเมืองได้พักสายตาและชื่นชมธรรมชาตินางยังเพิ่มรายการของหวานในหน้าร้อนโดยนำน้ำแข็งมาใช้ร่วมกับเม็ดไข่มุกหลากรสและผลไม้ต่างๆคนงานซึ่งอยู่มาตั้งแต่เริ่มแรกเริ่มคล่องแคล่วและมีความสามารถมากขึ้นจนหญิงสาวเริ่มปล่อยวางได้ จึงมีเวลาคิดสร้างสรรค์รายการของหวานและเครื่องดื่มออกมาอีกหลายอย่างเรื่องการสอนวิชาคำนวณ หญิงสาวได้เข้าไปช่วยสอนอยู่บ้างโดยให้แม่นมเลี้ยงบุตรชายรออยู่ที่ร้านชา จนเด็กน้อยเริ่มโตขึ้นและนางได้พักผ่อนร่างกายมาหลายเดือนแล้ว เซียงเจินจูขอยืมตำราวสันต์ออกมาศึกษาเพื่อสร้างความเร้าใจให้สามีได้ติดอกติดใจและไม่เหลียวแลหญิงอื่นนางยังต้องตั้งครรภ์อีกหลายครา หากร่างกายมัวแต่ยืดๆหดๆสุดท้ายอาจใหญ่โตอ้วนกลมหน้าท้องลายจนสามีอาจเบื่อหน่ายไม่อยากจับต้องในตำราวสันต์เขียนไว้ว่า ภรรยาที่ดีต้องคล้ายหญิงคณิกาสามารถยั่วยวนสามีบนเตียงได้ทุกท่วงท่า แต่เก่งกาจงานการทั้งในและนอกบ้าน ต้องฉลาดรู้เท่าทันผู้อื่น แต่โง่เขลากับสามีตนเองเซียงเจิน