“ฮูหยินรับน้ำชาหรือไม่เจ้าคะ” เสี่ยวเมิ่งที่นั่งอยู่ด้านล่างตรงพรมสีน้ำตาลขนนุ่มเอ่ยถาม“ไม่ เจ้าเอาชาลอยมะลินี้ไปให้คุณชายจิ้นเถิด” ข้าบอกปัดเสี่ยวเมิ่ง เผยอหน้าไปทางบุรุษที่ดูเคร่งเครียด ยกมือเท้าคางอ่านหนังสือตรงระเบียงอย่างเงียบๆภายในใจตอนนี้เกิดการแบ่งแยกออกมา เป็นสองจิตสองใจ สุดท้ายจึงสร้างเกราะกำบังให้ตัวเองขึ้นมา ถ้ายิ่งเกลียดยิ่งต่อต้าน ก็จะยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ เพราะไม่มีทางหลบเลี่ยงกันได้ตลอดไป สู้ทำตัวปกติ เก็บงำความรู้สึกคับแค้น หยิบหน้ากากล่องหนขึ้นมาสวมเฉกเช่นเดียวกับหน้ากากลิงนั้นน่าจะดีกว่า และรอคอยเวลาวันที่ท้องฟ้าสดใสน่าจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุด“นายท่าน ชาอุ่นๆ เจ้าค่ะ” เสี่ยวเมิ่งยกชาไปให้ กล่าวอย่างนอบน้อม“ฮืม?” จิ้นฝานที่กำลังใจจดใจจ่อกับหนังสือ เงยหน้าขึ้นมองบ่าวน้อยด้วยความสงสัย มองจอกชาขนาดกลางที่วางบนถาดไม้ด้วยสายตางุนงง บนผิวน้ำชาสีเหลืองอ่อนมีดอกมะลิสีขาวลอยอยู่สองดอกเด่นสะดุดตา“ฮูหยินให้บ่าวเอามาให้เจ้าค่ะ” เสี่ยวเมิ่งนั้นไม่ได้เก่งกาจเรื่องชงชาอย่างเดียว นางนั้นยังเก่งเรื่องชงอีกประเภทหนึ่งด้วยเช่นกัน บ่าวน้อยบุ้ยหน้าไปทางฮูหยินงามที่นั่งเย็บผ้าบนตั่งในเรือน
Last Updated : 2025-07-28 Read more