Semua Bab The Billionaire's Game: His Brother, My Lover: Bab 61 - Bab 70

Bago pa man siya makapagsalita, mabilis kong inalis ang kamay ko at tinitigan siya nang matalim. Ramdam ko na kung kaya lang ng tingin ko sunugin siya sa lugar, matagal ko na siyang abo.“Cheska, tigilan mo na ‘yang pagpapanggap mong mabait. Ano ba talaga ang gusto mong mangyari?”Agad namang sumingit si Sherwin, todo ngiti na parang alipin, pilit inaayos ang sitwasyon.“Shine, huwag ka nang magalit. Ganito kasi… kamakailan lang, si Cheska, si tito at ako ay nagkausap. Pamilya pa rin naman tayo. Normal lang na may konting alitan dati. Aaminin ko, minsan hindi maganda ugali ko sa’yo… kaya nandito ako ngayon para personal na humingi ng tawad.”Ang lambing ng tono niya, parang halos yumuyuko na sa akin, pilit pinalalambot ang puso ko.“Magbati tayo ngayong araw, ayos ba?”Napangisi lang ako habang tinitingnan ‘yung plastic na mukha niya.“Magkabati? Sa tingin mo maniniwala pa ako sa mga bola mo? Dati halos durugin mo na ako—pinaikot mo ‘yung trabaho ko, wala akong kapayapaan kahit sa bah

“‘I’m sorry, I just remembered na mahilig ka sa roses kaya gusto ko sanang ipadala ‘to para ‘yun agad ang makita mo paggising mo. Hindi ko akalaing mas lalala lang pala sitwasyon…’Yun ang sabi ni Sherwin habang nakayuko, para bang guilty. Ang hitsura niya—halos pareho lang kay Cheska kapag nagpapakaawa siya kina Daddy At Tita.Hindi na ako nagulat. Magkaugali talaga sila.‘Si Cheska ang mahilig sa roses, hindi ako.’‘Ha? Totoo?’ Mukhang na-shock pa siya.‘Grabe… biro ba ‘yan? Ni hindi mo alam kung anong bulaklak ang gusto niya? O baka naman lahat ng bigay mo, gusto rin niya? Kung ganun, bakit hindi siya na lang puntahan mo?’ Sabi ko na may halong pang-aasar.Doon na siya hindi nakapagtimpi. Bigla niya akong tinulak papasok ng kuwarto at malakas na sinarado ang pinto.Kaming dalawa lang, magkasama sa saradong kwarto. Medyo kinabahan din ako. Hindi mo kasi alam kung anong kalokohan ang pwedeng gawin ng taong nasisikipan na sa sitwasyon.‘Ano bang balak mo?’ tanong ko.‘Since hindi mo n

Hindi mo naman kailangang manghiram ng kung anu-ano. Ang simple lang—lumapit ka kung hindi sila busy, ilapag mo lang messenger mo sa mesa, tapos umalis ka na agad.“Okay, gets ko.”Umalis siya saglit, tapos pagbalik niya may iniwan na papel sa mesa… at may kasamang bote.“Please drink, sorry sa abala kanina.”Pagkasabi niya nun, mabilis na rin siyang umalis. Medyo nagmamadali pa ang lakad niya.Sinulyapan ko sandali ‘yung papel, ang pangit ng sulat. Napailing na lang ako at binalik agad ang focus ko sa laro.Tahimik na dumadaloy ang oras, parang buhangin lang na dumadaan sa pagitan ng mga daliri. Hindi ko namalayan na ‘yung maliwanag na langit sa labas, unti-unti nang nilalamon ng dapithapon.Natapos ko ‘yung intense na game at saka ako napabuntong-hininga. Ready na sana akong umalis nang biglang lumiwanag ang screen ng phone ko.Napatingin ako nang hindi sinasadya. May text.【Hotel, 1206】Hotel address. Pero ang sender—unknown number.Parang biglang may kumurot sa dibdib ko. Ang ikli

Noong naglabas ng apology statement ang media, natawa lang ako nang makita kong may kasunod na announcement mula mismo sa legal department ng Sanmiego Group. Ang tanong ko agad sa sarili ko: bakit kailangan pang makisali ng Sanmiego Group dito? …Si Benedict ba ang kumilos?Habang panay paliwanag at paghingi ng tawad sa telepono ’yung editor-in-chief, hindi ko na siya pinapansin. Hindi naman siya talaga ang target ko. Ang gusto kong singilin—si Tita. At to be honest, hindi na ako nagulat nang siya nga ang lumabas na may pakana.Pagkababa ko ng tawag, paikot-ikot ako sa kwarto, kinakagat pa ’yung kuko ko habang nag-iisip ng susunod na galaw. Hanggang sa napatingin ako sa phone ko, nakita ko ’yung number ni Sherwin. Huminga ako nang malalim bago ko siya tinawagan, at sa oras na sumagot siya, agad kong binitiwan ’yung boses na parang wasak na wasak:“Sherwin, nakita mo ba ’yung balita? Tumawag sa’kin ’yung editor-in-chief, si Tita raw ang nag-utos! Puntahan mo ’ko ngayon, kailangan nating

Parang malakas na kampana ang tunog, dumagundong sa tenga ng lahat. Napatingin agad si Daddy kina Tita at Cheska, matalim ang mga mata habang mariing sinabi,“Kayong dalawa, bumalik na lang sa kwarto n’yo. Huwag na kayong gumawa ng gulo, o baka hindi ko na kayo palampasin.”Kita ko kung paanong gusto pa sanang sumagot ni Tita, pero nang magtama ang mga mata nila ni Daddy—sobrang lamig, sobrang bigat ng titig—nanginig siya at kinagat na lang ang labi niya. Wala siyang nagawa kundi alalayan si Cheska na umiiyak pa rin, kahit halatang ayaw na ayaw niyang umalis.Sa totoo lang, natatawa na lang ako. Ano ba ‘yong parang pinag-iinitan pa nila? Kung tutuusin, hindi ba’t lagi lang namang “pataas-baba” ang diskarte ni Daddy? Lakas ng dating, pero sa dulo, parang hinahagod lang. Hindi ba sila satisfied doon?Huminga ako nang malalim para pakalmahin ang sarili ko. Pagkatapos, umusad ako paabante at iniangat ang USB sa harap ng lahat.“Dad, hindi puwedeng ganito lang ito matapos. Kailangan kong i