Semua Bab For Rent: Groom For The Billionaire : Bab 101 - Bab 110

Zain POVNanginginig ang mga kamao ko, hindi dahil sa takot, pero sa tindi ng galit na bumalot sa buong sistema ko matapos kong marinig ang nais niyang mangyari.“Why don’t you do a live show for me?” bulong ni Axton habang may mapanuksong ngiti ito sa labi niya. “Right here. Right now. Without your clothes. Iyan ang parusa mo sa ginawa mo,”dagdag pa niya.Tangina. Nagpanting ang tenga ko. Pakiramdam ko, biglang nagdilim ang paligid. Walang ibang tunog akong naririnig kundi ang sarili kong paghinga, mabigat, mabilis at puno ng poot. Ang gusto niyang mangyari ay isa nang kabaliwan. Hindi ko gagawin iyon, gago na lang ako kapag ginawa ko iyon sa kaniya. Kaya naman nag-apoy ang ulo ko dahil sa gusto niyang ipagawa sa akin.At doon na bumigay ang pasensya ko. Isang malakas na sapak ang binigay ko sa mukha niya.Hindi pa ako nakuntento, sinundan ko pa ng maraming-marami dahil sa galit na nararamdaman ko. Isa, dalawa at ilang pang suntok. Halos, sunod-sunod.Naramdaman ko na lang ang pagbit

Tahlia POVPagkalabas ng post ko sa social media, agad na dumagsa ang mga reactions at comments ng mga kakilala ko sa buhay. May mga bumati, may nagulat at may ilang nagtanong kung kailan ang kasal. Tiningnan ko ang singsing na nasa daliri ko at napangiti. Hindi ko inakalang darating ang araw na may magbibigay sa akin ng ganitong klase ng singsing. At first kong magkaroon ng singsing na mura pero love na love ko. Well, hindi man mahal ang presyo nito pero galing naman ito sa taong dumating sa buhay ko na hindi ko inaasahang seseryosohin ko.Matapos ang ilang minuto ng pagbabasa ko ng comments, tinabi ko na ang cellphone ko at naghanda nang umalis. Kailangan ko nang sunduin si Zain sa bahay nila sa Garay Street dahil nami-miss ko na ang bundol kong groom.Umaga palang ay katawagan ko na siya. Sinabi ko sa kaniya na susunduin ko siya at gusto ko ring gumala after nun. Sinabi pa niya na doon na ako mag-lunch kaya excited na rin ako. Ewan ko, nung magkaaminan kami ni Zain, parang nawala a

Tahlia POVNagising ako nang hindi pa tumutunog ang alarm clock ko. Maaga pa at madilim pa rin sa labas. Ngunit may kung anong saya sa puso ko ngayong umaga. Napalingon ako sa tabi ko at nakita ko si Zain na mahimbing pang natutulog. Nakangiti akong bumangon, hinawi ang kumot at marahang hinaplos ang buhok niya.Hindi ako makapaniwala na sa isang iglap ay ganito na kami, nauwi na talaga sa seryosohan. At ngayon, nandito ako sa bahay nila, sa kuwarto ni Zain habang magkatabing natutulog.Pagdilat niya ay bigla itong ngumiti. “Good morning,” mahina niyang sabi habang paos pa ang boses.“Good morning, sleepyhead,’ sagot ko sabay dampi ng halik sa noo niya.Mabilis kaming bumangon at nag-ayos para sa jogging namin ngayong madaling-araw. Simple lang ang suot ko, leggings at oversized hoodie, habang si Zain naman ay naka-jogging pants at fitted shirt.Habang nag-aayos siya ng sintas ng sapatos niya, hindi ko maiwasang mapansin kung gaano siya ka-guwapo sa simpleng ayos lang. Parang anak may

Zain POVNgayon na ang unang araw ko bilang operations manager sa mall ni Tahlia. First time kong magkakaroon ng ganitong trabaho kaya parang kabado na masaya na hindi ko ma-gets. Pero masaya ako kasi nandito naman palagi si Tahlia kapag nagwo-work ako. Ang maganda lang dito ay sabay kaming papasok palagi.Pagpasok ko sa building, ramdam ko agad ang lamig ng aircon na bumalot sa katawan ko. Isang malalim na hinga ang pinakawalan ko bago ako tuluyang naglakad patungo sa opisina ko sa second floor. Hindi pa man ako nakakarating, sinalubong na ako ng ilan sa mga empleyado.Nauna akong pumunta rito, si Tahlia ay may kinausap pang staff niya sa isang shop dito na may problema sa sales.“Good morning, Sir Zain!” bati ng isang security guard.“Good morning din,” sagot ko kasabay ng bahagyang pagtango.Pagdating ko sa opisina ko, bumungad sa akin ang isang maaliwalas at malinis na room. Malapad ang mesa at mayroong floor-to-ceiling windows na nagpapakita ng view ng buong mall. Hindi ito isang

Zain POVPagdating ko sa Garay Street namin, madilim na ang paligid at tanging mga ilaw mula sa ilang poste ang nagbibigay ng liwanag sa buong paligid. Wala na ang apoy, mabuti naman, pero ang latak ng sunog ay nagkalat pa rin sa paligid. Grabe, ang itim na ng lahat, halos abo, natupok na kahoy at amoy ng nasunog na materyales ang sumalubong sa akin.Sa kabila ng lahat, mas hinanap ng mata ko si Calia.Nakita ko siya sa gilid, kasama ang mama ko, si Boyong at ang mama niya. Mukha silang pagod at tulala, lalo na si Calia na parang wala sa sarili habang yakap ng mahigpit ng mama niya.Paglapit ko, parang biglang nabuhayan si Calia. Tumakbo siya papunta sa akin at agad akong niyakap nang mahigpit na halos hindi na ako makahinga sa higpit ng yakap niya. Ramdam ko ang panginginig ng katawan niya, pati ang mainit na luhang tumatagos sa suot kong shirt.Grabe, kawawa naman si Calia. Ayokong nakikitang ganito siya kalungkot at katakot. Natatakot siya kasi wala na silang matutuluyan, walang-wa