CHAPTER 6

—MAGGIE ELIZABETH SMITH—

Three days from now ay uuwi na rin kami ni Liam sa bahay namin sa Manila. Everything has gone well between us during our stay here so far. Masaya naman ako dito habang magkasama kami ni Liam. Bigla ko kasing naramdaman ang presensya nya sa buhay ko bilang asawa.

Noong nasa bahay kasi kami ay bihira lang kami magkita kaya siguro hindi ko maramdamang may asawa ako. Naisip ko pa nga noon na baka sinasadya nyang magkulong sa kwarto nya para makaiwas sa akin because he don't like me. But now? I don't know.

Masyadong mabilis ang pangyayari kung bigla nya akong magugustuhan agad, diba? I love the idea but, I can't read his mind kaya hindi ko alam kung ano ang tumatakbo dito.

Siguro ay sasamantalahin ko nalang ang pagkakataong nandito pa kami sa mansyon para kilalanin namin ng husto ang isa't-isa. Tama, gano'n nalang.

"Malamig na dito sa labas, apo. Bakit hindi ka pa pumapasok sa loob?" Napatingin ako sa likuran ko nang marinig ko si Lolo Enrico. It's already mid-November and the wind has taken on a chilly bite. Actually, kanina pa nga ako giniginaw pero tinatamad naman akong umakyat sa kwarto para kumuha ng sweater.

Baka kasi pag akyat ko ay bigla namang dumating si Liam. Gusto ko kasi sana syang salubungin sa pagdating nya. That's why, naisip kong tumambay nalang muna dito sa maliit na gazebo sa garden na malapit rin lang sa gate.

"Hinihintay ko po kasi si Liam, lolo." Maikli kong sabi at ngumiti sa kanya. Lumuwas kasi saglit si Liam para asikasuhin ang kompanya. May ilang papers kasing kailangan ng pirma nya. Hindi kasi pumayag ang kliyente na hindi mase-settle 'yon agad ngayon.

"O sya sige. Heto ang balabal at ibalot mo sa katawan mo. Baka magkasakit ka. Iba ang klima dito kaysa sa klima sa Maynila." Sabi nya habang iniaabot sa akin ang makapal na telang hawak nya.

"Okay lang po ako, Lo. Mas kailangan nyo po 'yan. Thank you po."

"Naku, itong batang ito. H'wag mo akong alalahanin at sanay na ang katawan ko sa lamig dito. Sige na't tanggapin mo na ito." Bandang huli ay tinanggap ko na rin ang iniaabot nya. Agad akong nakaramdam ng gingawa nang maibalot ko ito sa katawan ko.

"Thank you po, Lolo."

"Walang anuman, apo. Sya nga pala, hindi ko pa kayo nabibisita sa bahay nyo sa Maynila. Kumusta kayo doon?" Binigyan ko sya ng isang tipid na ngiti dahil hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. Nalilito ako kung sasabihin ko ba ang totoong status namin doon or hindi.

"We're good, Lolo. Kung ano po ang nakikita nyo sa amin ngayon ay ganoon din po kami sa bahay." Pagsisinungaling ko. Bigla ko kasing naalala ang agreement namin ni Liam at mahigpit nyang ipinagbilin na hindi dapat pwedeng malaman ni Lolo Enrico ang tungkol doon.

"Mabuti naman kung ganoon. Pero nagtataka ako kung bakit hindi parin kayo nagkaka anak. Three years na kayong kasal at dapat ay may three years old na rin akong apo ngayon." Gusto ko sanang sabihin na wala namang honeymoon na naganap between us after the weeding, pero mas lalo lang syang magtataka. "I might sound pushy, hija, but please don't feel pressured, okay apo?"

"I understand po, Lo." Sabi ko nalang.

Nagpaalam na rin naman sya na mauuna na syang pumasok. Somehow, ay bigla akong nakaramdam ng awa para kay Lolo. Matanda na sya at siguro ay nasasabik na rin sa maliit na apo. Though apo rin naman nya si Liam, pero iba parin kapag may yumayakap sayong maliliit na kamay.

Anyways, I don't know much about their family. In fact, si Lolo Enrico lang ang kilala kong pamilya ni Liam. I haven't even met his parents or siblings. Sounds weird, right? Well, it is! Wala naman kasing naikikwento sa akin si Lolo about sa family ni Liam. Ni hindi ko nga alam kung ilan ang mga kapatid nya o kung may kapatid ba sya. I have no idea about their family tree at all!

After a couple of minutes, ay narinig ko na rin ang tunog ng sasakyan ni Liam na papasok na ng malawak na gate. Lumabas ako ng gazebo at lumapit sa direksyon nya. Sinalubong ko sya ng matamis na ngiti nang makalabas sya sa kotse. Akala ko pa nga ay hindi nya ako papansinin pero ginantihan din nya ako ng isang ngiti. Natunaw nanaman tuloy ang puso ko!

"Come here." Sinenyasan pa nya ako na lumapit sa kanya na ikinapagtaka ko naman.

"Wh—" Itatanong ko sana kung bakit pero hindi na ko nakapagsalita nang bigla nya akong yakapin. Nagulat man sa ginawa nya ay nagawa ko paring yakapin din sya pabalik.

"I've missed you..." Sabi nya na mas lalong nagpalakas sa tibok ng puso ko. I wonder kung nararamdaman ba ito ni Liam dahil sa higpit ng pagkakayakap nya sa akin.

Is this even real? Baka naman nananaginip lang ako? Dahil kung panaginip lang 'to, please h'wag nyo na akong gisingin!

°°°F.G°°°