ไม่ว่าเจ้าจะมาจากไหนตำหนักหย่งฉือคือบ้านของเจ้าตลอดไป

เซียวอี้เซียนเดินจูงมือหยางเทียนหลงเข้าที่พัก นางให้เสี่ยวฮวาออกไปข้างนอกนางมีเรื่องอยากจะคุยกับเขา ก็ยางเทียนหลงเดินไปนั่งลงบนเตียงก่อนจะเอ่ยถาม

"เด็กดี เจ้าทำป้ายวิญญาณตนเองเพื่ออะไร เรื่องอดีตก็ช่างเถอะพี่ไม่เคยใส่ใจมันสักนิด เจ้าก็เลิกคิดเถอะ"

เซียวอี้เซียนนั่งลงที่เก้าอี้กลมตรงข้ามกับเขา นางมองหน้าบุรุษตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจเบาๆจากนั้นก็รวบรวมความกล้าเอ่ยออกมา

"พี่เทียนหลง หากท่านมิได้แต่งงานกับเซียวอี้เซียนจริงๆเล่าเพคะ"

"เซี่ยนเซี่ยน...วาจาเจ้าแปลกนัก อันใดคือไม่ได้แต่งงานกับเจ้าจริงๆกัน"

"พี่เทียนหลง หากหม่อมฉันมิใช่นาง มิใช่เซียวอี้เซียนแห่งสกุลเซียวยังจะทรงอยากใช้ชีวิตกับหม่อมฉันหรือไม่เพคะ"

หยางเทียนหลงลุกขึ้นก่อนจะเดินไปช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมาแล้วพามานั่งตักเขาบนเตียงก่อนจะเอ่ยถาม

"เหตุใดกล่าววาจาเช่นนั้น หรือว่าวันนี้ได้เจอใต้ซือคงลั่วแล้วทำให้เจ้าคิดมากกันเด็กดี"

"พี่เทียนหลง เซียวอี้เซียนนางจากไปแล้ว นางตายไปตั้งแต่วันที่ถูกหยามเกียรติในวันแต่งงานแล้วเพคะ ตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้าท่านคือเซียวอี้เซียนที่อาศัยร่างคนอื่นเท่านั้น"

หยางเทียนหลงมองหน้าคนบนตัก เ