บททั้งหมดของ Hood X Mania จีบเเบบผู้ชายฮาร์ดคอ: บทที่ 61 - บทที่ 70

ผ่านมาอาทิตย์นึงได้มั้งที่ผมคบกับนิ้งเอาจริงๆ มันก็แทบไม่ต่างจากตอนที่จีบนักหรอก ผมก็ยังทำตัวกับเธอเหมือนปกติ เธออาจจะขี้อ้อนขึ้นหรือไรก็ช่าง แต่ผมก็ไม่แคร์หรอกเพราะไม่ว่ายังไงนิ้งก็ยังน่ารักเหมือนเดิมวันนี้ผมก็ไปรับไปส่งเธอเหมือนทุกวัน แต่เห็นนิ้งบอกว่าต้องเลยไปหอเพื่อนเธอที่ชื่อพลอยอะไรนั่นก่อนเพราะต้องทำโครงงานต่อ ผมก็เลยโทรนัดไอ้เอกมาอีกทีผมจะตามไปคุมไง ก็วันนี้ผมหยุดงานแถมยังไม่มีเรียน นานๆ ทีจะได้หยุดบ้างก็ตามมาเฝ้าแฟนทำโครงงานนี่แหละ ไม่มีที่ไปส่วนเรื่องไอ้เอก ผมเคลียร์กับมันเรื่องไอ้เด็กแว๊นพวกนั้นแล้ว มันบอกมันชินแล้วกับสันดานผม ยัดเงินพวกนั้นไปด้วยนิดหน่อยเพราะต้องอยู่ร่วมหมู่บ้านกับไอ้วินอีกเป็นสิบปีถ้าแม่งไม่คิดจะย้ายไปที่อื่นก่อน มันบอกว่าไอ้วินฝากมาบอกผมว่าเวลาจะชวนไปกินเลี้ยงที่ไหนมันจะไม่เอาผมไปบ้านมันอีกซึ่งผมก็พอเข้าใจ มันกลัวผมจะมีเรื่องกับไอ้พวกนั้นอีกรอบ ก็พวกห่านั่นมันพูดถึงนิ้งดีๆ ที่ไหน เห็นหน้าแล้วผมคงได้บวกกับมันอีกสักตั้งแน่นอนอย่าหาว่าผมหึงนิ้งจนหน้ามืดเหมือนคนบ้า ผมก็รักของผม ใครแม่งจะทน โดนคนอื่นมาพูดถึงแฟนเหี้ยๆ งั้นอ่ะ“ที่นี่แหละฉลาม” แต่แล้วความ

ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาเล่นสงครามประสาทอะไรกันอยู่ผ่านมาหลายนาทีแล้วที่ฉันนั่งอยู่ระหว่างตัวของฉลาม แต่ฉันกลับรู้สึกเหมือนคนข้างหลังกำลังโมโหใครอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะหลังจากที่ชินพูดประโยคนั้นที่ว่าเขามาช่วยงานเป็นเพื่อนฉันกับพลอย ฉลามก็นิ่งไปเลย แต่ฉันกลับรู้สึกว่าในใจเขากำลังเดือดจัดอยู่ยังไงก็ไม่รู้“เฮ้ยน้อง ปากดีนะเนี่ย” เพื่อนของฉลามดุเองก็ดูหงุดหงิด เขาวางโน้ตบุ๊คทันทีแล้วทำท่าจะเดินดุ่มเข้าไปหาชิน แต่ก็โดนผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างหลังฉันคว้าแขนไว้ แต่ฉันเห็นเส้นเลือดขึ้นที่หลังมือของฉลามดุชัดเจนเหมือนเขากำลังโกรธ“ไม่ต้อง” เขาพูดชิดข้างหูฉันจนต้องสะดุ้งเฮือกเพราะเสียงของฉลามนิ่งมาก ก่อนที่เขาจะเอนหลังพิงกับพนักพิงด้านหลังทั้งๆ ที่ยังรั้งเอวของฉันไว้ไม่ยอมปล่อย “แฟนกูอยู่ กูไม่อยากมีเรื่อง”ฉันเริ่มหน้าซีดเพราะน้ำเสียงเขาดูจะไม่เป็นอย่างนั้นเลย พลอยเองที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็หน้าเสียไปเหมือนกัน จนเพื่อนของฉลามดุยอมนั่งลงอย่างว่าง่าย“ความจริงผมช่วยได้ไงพี่ คือผมไม่ได้พูดไรผิดปะ ก็เพื่อนกัน”“แน่ใจว่ามึงคิดกับแฟนกูแค่เพื่อน?” ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อฉลามโพล่งถามขึ้นมาทันทีหลังจากที่ชินแย้งเขายืดยาว

แล้วไม่นานฉันก็ได้คำตอบ เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องฉันรีบเดินเป็นวิ่งไปเปิดประตูทันที แล้วก็ตกใจที่เห็นว่าเป็นฉลามจริงๆ ร่างสูงถือกล่องข้าวมาด้วยพร้อมกับถุงขนมเต็มไปหมด ฉันมองมันอย่างตกใจ ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าอิดโรย เหมือนเพิ่งเหนื่อยจากงานมาแล้วเขาก็ซื้อข้าวมาให้ฉันเนี่ยนะ แค่ฉันบอกว่ายังไม่ได้กินอะไรเลยแค่นี้เนี่ยนะ?“ฉลาม” ฉันเรียกเขาตอนที่ร่างสูงวางถุงกล่องข้าวบนเคาน์เตอร์ในห้องครัว เขาหันมามองแล้วเลิกคิ้วใส่ แล้วฉันก็เพิ่งเห็นว่าหน้าเขาดู... โทรมลงนิดหน่อย“หิวเหรอไง?” เขาถามเมื่อเห็นว่าฉันเงียบไป ก่อนที่จะคว้าจานมาทำท่าจะใส่ข้าวให้ ฉันที่กลั้นความรู้สึกผิดในใจไม่ไหวก็เลยกลั้นใจเดินเข้าไปกอดเขาจากทางด้านหลังฉลามดุชะงักไป แล้วฉันก็ซุกหน้าลงกับแผ่นหลังของเขา“... ฉลามเหนื่อยมั้ย?” ฉันถามขึ้นมา แล้วเขาก็ชะงักมือที่จะคว้ากล่องข้าวออกมาจากถุงพลาสติก “วันหลังอย่าทำแบบนี้นะ นิ้งโตแล้วล่ะ นิ้งหาอะไรกินเองได้อยู่แล้วอ่ะ”“...”“อย่าทำแบบนี้อีกนะ” ฉันขอร้องเขา “... นิ้งเป็นห่วง”“แค่นี้เอง คิดมาก” เขาพูดขึ้นมาสั้นๆ ตอนที่เอี้ยวตัวมาขยี้หัวฉันเบาๆ โดยไม่มองหน้า “หิ

[พาร์ท : ฉลามดุ]นิ้งเมาจนพูดอะไรไม่รู้เรื่องผมโมโหไอ้วินที่ไม่มองแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมัน ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ถึงได้กินค็อกเทล แต่คะนิ้งเอาแต่สะอื้นไม่หยุดตั้งแต่ที่ผมสละเสื้อมาเช็ดอ้วกที่เปื้อนพื้นให้เธอ ผมอยากเอาไปซัก แต่เพราะไม่มีเวลาคิดมากเลยตัดสินใจทิ้งลงถังขยะหลังร้านแล้วเดินเข้ามาจัดการกับเธอต่อคะนิ้งนอนซบแขนเจ๊เพทที่มีสีหน้าเป็นกังวลอยู่ ผมเลิกงานพอดีเพราะวันนี้มีเล่นแค่รอบเดียวก็เลยตัดสินใจช้อนตัวของเธอขึ้นอุ้มโดยไม่ใส่ใจว่าตัวผมไม่ได้ใส่เสื้ออยู่ ทันทีที่เห็นหน้าผมคนตัวเล็กก็โผเข้ากอดทันที“ฉะ... ฉลาม” เธอเรียกชื่อผมซ้ำๆ “... ฉลาม”“อ่า อยู่นี่”ผมครางรับ เดาว่าเธอคงละเมอเลยไม่ได้พูดอะไรมากกว่านั้น ผมบอกลาเจ๊เพทนิดหน่อยเพราะเธอจะอยู่เคลียร์ที่ก่อน ผมเลยกะว่าจะไปส่งนิ้งที่หอพักของเธอเลย ผมสนิทกับยามของที่นั่นตั้งแต่เกิดเรื่องไอ้โชแล้วไง เลยขึ้นลงห้องเธอสะดวกกว่าตอนแรกๆคะนิ้งร้องไห้ออกมาอีก เธอร้องไห้ตอนเมาด้วยเหรอวะ แต่ร้องหนักไป ผมไม่ชอบเวลาที่เธอร้องไห้เลย มันดูเหมือนจะขาดใจ“ฮึก...”“เลิกร้อง” ผมพูดสั้นๆ แล้วโน้มตัวลงไปจูบหน้าผากเธอหนักๆ ตอนที่เดินออกมาจนถึงลานจอดรถ หน้

เดาไม่ยากว่าทำไมมันถึงทำแบบนั้น เพราะเรื่องทำนองนี้เคยเกิดขึ้นกับผมมาแล้ว มันรู้ว่านิ้งเป็นแฟนผม มันกะจะทำร้ายทุกคนที่เข้ามายุ่งกับผมไงผมรู้ว่ามันยาก มันรักไอ้พลเหมือนน้องแท้ๆ ของมัน แต่อยู่ๆ ก็ต้องมาตายเพราะผม มันคงไม่อยากให้ผมมีความสุข พอทำอะไรผมไม่ได้เลยพาลไปลงที่คนใกล้ตัวผมแทนแต่ไม่คิดว่าจะทำเหี้ยได้ขนาดนี้ผมโมโหแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะต้องอยู่เฝ้าเธอ ผมเครียดจนฟุ้งซ่าน ผมไม่อยากเห็นเธอเจ็บแบบนี้ ตอนที่รู้ว่าเธอหัวแตกผมแทบควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ตอนมาถึงที่นี่ผมอาละวาดเหมือนคนบ้าแม่งเอ้ยคะนิ้งหลับอยู่สองวันเต็มเธอปลอดภัยดีหลังผ่าตัด มันทำให้ผมโล่งใจขึ้นมานิดหน่อยที่เธอไม่เป็นไรเฮียคะนองมาที่นี่ตั้งแต่วันแรกที่เธอผ่าตัดเสร็จ ความจริงเฮียก็พอรู้เรื่องไอ้พลอยู่แล้วแต่ไม่คิดไรมาก ผมไม่รู้ว่าทำได้ไง แต่วันนั้นครอบครัวของคะนิ้งมากันจนครบ เธอถูกย้ายไปนอนพักห้องเดี่ยวที่โรงพยาบาลของพ่อบุญธรรมของเธอแทนน้องชายเธอที่ชื่อคะนินอะไรนั่นเกือบจะต่อยหน้าผม แต่โดนห้ามไว้เพราะทุกคนรู้ว่าเธอไม่ได้เจ็บเพราะผมทำแต่ถ้ามันไม่เกิดเพราะผม เธอก็คงไม่มานอนอยู่แบบนี้เหมือนกันผมตามหาไอ้อักระอยู่ทั้งสองว