Lahat ng Kabanata ng Hood X Mania จีบเเบบผู้ชายฮาร์ดคอ: Kabanata 81 - Kabanata 90

ทันทีที่ฉลามดุพูดทิ้งท้ายไว้แบบนั้น เพื่อนๆ ของเขาโดยเฉพาะคนที่ชื่อเวก็หน้าเสียไปทันที“ไอ้เหี้ยเอ้ย”เขาด่าฉลามอย่างหยาบคายแล้วเดินฟึดฟัดออกไปกับคนอื่นๆ ทันทีเพราะไม่ว่ายังไงก็ไม่น่าจะคุยกันดีๆ ได้ ตอนแรกฉลามนั่งนิ่งเหมือนเขาจะใจเย็นลง แต่พอปล่อยมือออกจากไหล่ฉันได้ร่างสูงก็คว้าแจกันบนโต๊ะข้างๆ เตียงขึ้นมาจับๆ ไว้เหมือนจะเช็คดูว่ามันเหมาะมือดีมั้ย“เดี๋ยว” จู่ๆ เขาก็โพล่งขึ้นมา ในขณะที่กลุ่มนั้นชะงักแล้วหันกลับมามอง ร่างสูงถึงได้ทำในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดเพล้ง!!ร่างสูงขว้างแจกันเข้าไปในกลุ่มนั้นโดยไม่ปรึกษาใครจนกลุ่มของพวกเขารีบแตกฮือออกจากกันด้วยความตกใจทันที ฉันเบิกตากว้างพอๆ กับคนที่ชื่อจี้ที่ชะงักไป โชคดีที่ฉลามไม่ได้เจาะจงจะปาใส่ใครจริงๆ เขาแค่อยากทำให้คนที่ชื่อเวตกใจจนหน้าซีดเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็เท่านั้นเอง“มึงเป็นห่าไรวะ!!” ผู้ชายคนนั้นโวยวายออกมาตอนที่เดินหลบเศษแก้วบนพื้นเหมือนหัวเสีย“นี่แม่งยังน้อยไปด้วยซ้ำ” ฉลามดุมองเขาด้วยสายตาดุร้ายในแบบที่ฉันไม่เคยเห็น ในขณะที่จะคว้าไหล่ของฉันไว้แล้วบีบแน่นขึ้นอีก แต่ฉันกลับไม่รู้สึกเจ็บเพราะเขาผ่อนแรงลงมากกว่า “ถ้าแฟนกูไม่อยู่ที่นี่

“มะ... ไม่เอา ฉลาม เราไม่เป็นไรแล้ว”“เดินเซจนเราต้องอุ้มงี้เรียกไม่เป็นไรว่างั้น?” ผมเลิกคิ้วตอนที่อุ้มเธอเดินไปที่รถตัวเอง ตอนแรกเธอบอกว่าไม่ต้องไปแสตนด์คณะเธอก็ได้เพราะไม่มีใครแกล้ง แต่ใครจะเชื่อวะ? ให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างนิ้งยกคัทเอาท์นี่คงไม่แกล้งมากเลยมั้งไม่รู้ว่ะ แฟนผมเจ็บ ผมต้องหาตัวคนทำมันต้องรับผิดชอบ“ปะ... ปล่อยเราลงได้แล้ว” คะนิ้งดันผมออก แต่แรงเธอน้อยมากจนผมแทบไม่รู้สึก เอาจริงๆ เธอก็พูดงี้ตั้งแต่ผมอุ้มเธอลงบันไดตึกแล้วไง แต่ก็บอกแล้วว่าผมโอเค ตัวเธอไม่หนัก “ฉลาม”“ทีมันอุ้มไม่เห็นบ่น” ผมเลยสวนเรื่องอื่นใส่เธอบ้าง เออ ยังเคืองเรื่องนี้อยู่ “ไม่ต้องมีเราเป็นแฟนก็ได้มั้งถ้างั้น”“กะ... ก็เรากลัวฉลามเจ็บแขนอ่ะ” พอเห็นว่าผมเริ่มหงุดหงิดคะนิ้งก็พูดเสียงอ้อมแอ้ม ผมแม่งหลุดยิ้มออกมาเลย น่ารักว่ะ สงสัยต้องเจ็บบ่อยๆ เธอจะได้เป็นห่วงทุกวัน “เราเดินได้ ฉลามปล่อยเราเถอะ”“อย่าบ่นมาก” ผมพูดแล้วจูบหน้าผากเธอหนักๆ ไปด้วยตอนที่คะนิ้งเผลอ ร่างเล็กหน้าแดงขึ้นมาทันที แล้วกุมหน้าผากตัวเอง “บ่นอีกคราวนี้เราจะจูบเธอแทน”“ขะ... ขี้โกงอ่ะ” คะนิ้งทำหน้ามุ่ยใส่ผม แล้วผมก็แค่นหัวเราะตอนที่เดิน

[พาร์ท : ฉลามดุ]ให้พูดตรงๆ ปะผมไม่เคยซักชั้นในให้ใครมาก่อน แม้แต่แฟนเก่าก็ไม่เคย“มะ... ไม่เอาอ่ะ” คะนิ้งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมาทันทีตอนที่ผมถามแบบนั้น ก็คิดอยู่ว่าในนี้มันต้องมีพวกชั้นในกางเกงในไรงี้อยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าตอนยกออกมาจะเจอแม่งเด่นขึ้นมาในตะกร้าเลยไงนิ้งแม่งใส่ลูกไม้ด้วยว่ะ แล้วไม่ใช่เล็กๆ มันพอดีมือจนผมแบบ... นี่กูคิดเหี้ยอะไรอยู่แม่ง“เอางั้นเลย?” ผมถามหน้าตายขัดความคิดในหัว แต่พอเห็นเธอเขินก็เสือกเขินตามก็เลยจะรื้อชั้นในทั้งหมดออกให้ แต่ดูร่างเล็กเหมือนรู้ เธอร้องออกมาทันที ทำท่าจะลุกมาด้วยไง แต่ขาเธอเจ็บอยู่เลยลุกมาไม่ได้“ยะ... อย่ารื้อนะ!” เธอหน้าแดงไปหมดจนผมเองก็ทำตัวไม่ถูก “ไม่ต้องซักด้วย เราซักเอง ส้มก็อยู่ ถ้าเราซักไม่ไหวเดี๋ยวส้มกลับมาก็ซักให้เราเอง”รีบพูดเลยว่ะ สงสัยจะอาย“แค่ชั้นใน” ผมพูดสั้นๆ แต่เอาจริงๆ ก็เขินเหมือนกัน “เราซักให้ได้”“มะ... ไม่เอาอ่ะ ไม่เอา” คะนิ้งแทบจะปล่อยโฮใส่ผมอยู่แล้ว เธอเบ้หน้าแล้วมองผมด้วยสีหน้าที่หลากหลายฟิลมาก เหมือนจะอาย อยากร้องไห้ ขัดใจ อะไรทำนองนั้น “ไม่ต้องซักแล้ว”แล้วพอเห็นเธอทำท่าจะร้องไห้แบบนั้นผมก็... เออ ก็ได้วะ

ฉันคิดในใจพร้อมกับชะเง้อคอมองว่าฉลามดุไปรึยัง พอเห็นว่าเขาชาร์ตแบทโทรศัพท์แล้วก็คว้าผ้าเช็ดตัวจากด้านนอกอยู่ฉันก็เลยแทบจะคลานไปหยิบเสื้อที่หล่นลงบนพื้นมาแล้วมุดเข้าผ้าห่มพร้อมกับเสื้อตัวนั้นทันทีตอนที่เขาเดินเข้ามาฉลามดุมองท่าทางของฉันตอนที่พาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่ไหล่ พอฉันโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มเขาก็กระตุกยิ้มให้ แต่ฉันก็หลบตาเขาทันที“ทำเขิน” เขาแซวฉันด้วยอ่ะ พอฉันอ้าปากจะพูดบ้างเขาก็ลูบหน้าท้องตัวเอง พอมองตามลงไปฉันก็เห็นกล้ามหน้าท้องของเขาเต็มๆ เลย ฉันพูดไม่ออก หน้าร้อนเห่อขึ้นมาตอนที่เขาพูดประโยคต่อไป “มีแฟนล่ำขนาดนี้คงไม่เมินเราแล้วใช่ปะ”“...”“เอาตัวเข้าแลกเลยนะเนี่ย”ฮะ... ฮือ“ปะ... ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นเรา...” ฉันพูดไม่จบเพราะฉลามดุที่ได้ยินแบบนั้นเริ่มเดินเข้ามาใกล้ เขากระตุกยิ้มตอนที่ฉันหน้าร้อนจนชา ไม่ยอมใส่เสื้อหรืออะไรด้วย จนสุดท้ายฉันก็ต้องยอมแพ้แล้วเอาหน้ามุดลงกับผ้าห่มเหมือนเดิมทำไมเขาไม่ไปอาบน้ำซะทีเนี่ย ฉันไม่ชินเลย ฉันไม่กล้าสบตาเขาแล้วนะ“ทำไม จะทำไรเรา?” เขาถามตอนที่เหมือนจะทิ้งตัวลงที่ข้างเตียงเหมือนเดิม แต่ฉันก็ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นสบตาเขา จนร่างสูงต้องเนตัว

“มาเอาตอนบ่ายดิ เดี๋ยวทิ้งกุญแจไว้ให้” เขาพูดแล้วยกกุญแจที่ห้อยอยู่กับกางเกงยีนส์มาควงเล่น “ใช่ กูไม่อยู่ จะพาแฟนไปเที่ยว”ฉันหน้าร้อนเห่อขึ้นมาทันที พะ... พาแฟนไปเที่ยวเหรอ?“...”“ได้ เดี๋ยวกูแวะไปเอากุญแจที่ผับไอ้วิน วันนี้มีงาน”เขาพูดเสียงเรียบแล้วหยุดฟังปลายสายพูดสักพักหนึ่งโดยที่ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย ได้แต่คิดอยู่เล็กๆ ในใจว่าเขายังทำงานอยู่ที่นั่นอีกเหรอ ตอนเช้าก็ต้องไปเรียน ไปทำงานที่อู่ ตอนดึกก็ต้องไปทำงานที่นั่นอีก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังตามมาอยู่กับฉันได้ตลอดเลยทั้งๆ ที่ไม่น่ามีเวลามาหาได้เลยพอได้คิดแบบนี้ก็อดรู้สึกแย่ที่ไม่ค่อยสนใจเขาอย่างที่เขาพูดจริงๆ นั่นล่ะ ถึงฉลามจะน้อยใจฉันบ่อยๆ แต่สุดท้ายเขาก็กลับมาคืนดีกับฉันตลอด... ฉันเป็นแฟนที่ไม่ดีเลยฉันคิดอะไรอยู่คนเดียวนานจนฉลามดุวางสายแล้วหันมาเห็นฉันที่ยืนอยู่หน้าประตูพอดี เขาเลิกคิ้วแล้วเดินเข้ามาหาทันที ในขณะที่ฉันจะทำหน้าตื่นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวเพราะฉันอยู่ในตอนที่เพิ่งตื่น แถมยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลยด้วยพอมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขาก็กระตุกยิ้มให้ ในขณะที่ฉันทำได้แค่หลบตาหนีฮือ ไม่กล้าสบตาเขาเลยอ่ะ ตอนนี้สภาพฉันมันไม