"Ikaw... ikaw 'yung nasa kotse kanina! Ah-" Napasigaw si Mary sa takot, hindi na niya magawang imulat ang kanyang mga mata para tumingin pababa.Nang sumilip siya ng kaunti, agad din niyang ipinikit muli ang mga mata at tanging ang kanyang bibig na lang ang gumagalaw, "Hindi ba sabi mo, hindi mo pinipilit ang ayaw kong mangyari? E, ano ito? Ikaw, Celestine, bata ka pa, paano ka naging... Aray ko!""Ay, Celestine! Mahina na ang puso ko, maawa ka sa akin, huwag mo akong tratuhin ng ganito! Please!" Dahan-dahan nang naging malambot si Mary noong mga oras na iyon, malinaw na humihingi ng tawad.Tahimik lang siyang pinanood ni Celestine. Sinusuri ang bawat kilos nito, parang nakikita niya ang sarili niyang paggising noon.Alam ba ni Mary kung ano ang pakiramdam na magising na nakatali, o nakabitin sa ere?Buhay na buhay siya, pero ang iba bang buhay ay hindi pwedeng mabuhay? Noong siya'y natakot, naisip ba niya kung gaano rin katakot si Celestine na baka mahulog din siya roon?Ni hindi na
Terakhir Diperbarui : 2025-06-26 Baca selengkapnya