บททั้งหมดของ 3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย: บทที่ 211 - บทที่ 220

เพี๊ยะ!เสียงฝ่ามือฟาดลงบนสะโพกนุ่มกลมมนของเธอดังสะท้อนทั่วห้อง“อร๊าง~!!” หยวนหลงทำให้เธอสะดุ้งและเสียวสะท้าน ร่างกายร้อนวาบเหมือนไฟแล่น เธอจึงร้องลั่นออกมาอย่างช่วยไม่ได้วินาทีนั้นเอง หยวนยิงก็ไม่ปล่อยให้ช่องว่างผ่านพ้น ในขณะที่ถังหูลู่กำลังอ้าปากหวอ เขาก็สอดใสท่อนเนื้อเข้าไปในปากเธออีกครั้งราวกับรอจังหวะนี้อยู่แล้ว ลึกและหนักอีกหน จนเธอรู้สึกราวกับจะจมหายไปในนั้นทั้งตัว!“เราเลือกผู้หญิงไม่ผิดคนจริง ๆ ...”หยวนหลงพึมพำพลางเงยหน้าขึ้นสบตากับหยวนยิง ก่อนที่จะเอื้อมมือออกไปนำเหล้ามาดื่ม จากนั้นก็จับสะโพกเธอแน่นเพื่อกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วงต่อท่อนเนื้อทั้งสองพุ่งพรวดเข้าออกอย่างไร้ปรานีจากสองทิศทาง เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงหอบหนัก เสียงครวญครางผสมผสานกันและปลุกเร้าความต้องการของทุกคน โดยเฉพาะหญิงสาวที่โดนรุมล้อมอย่างเธอ...“ร้ายได้ใจเลยใช่ไหมล่ะ…”หยวนยิงเย้ยหยัน ขณะสะโพกแข็งแรงยังคงเคลื่อนไหวบดขยี้เข้าไปในคอหอยของหูลู่อย่างไม่มีหยุดไม่มีหย่อน ด้วยจังหวะที่เร่งเร้าขึ้นไปอีก หยวนหลงเองก็ทำอย่างนั้นไม่ต่างกัน กระทั่งทำให้ร่องรักของถังหูลู่เริ่มคุ้นชินและเปิดทางให้เขาสอดแทรกอย่างไหล

ในขณะเดียวกันนั้นเอง หยวนหลงเคลื่อนไหวเพียงชั่วพริบตา แต่กลับทำให้เธอสะดุ้งเฮือก!ร่างที่กำลังปลิวไหวไปกับกระแสเสน่หาเหมือนสายไหมในพายุ กลับถูกปล่อยให้ว่างเปล่าราวกับผืนฟ้าที่ขาดแสงดาว เขาถอนตัวออกกะทันหันราวกับจงใจตัดบท ทำให้ท่อนเนื้อทั้งท่อนขย้อนออกมาหมดในคราวเดียว ทิ้งให้ถังหูลู่ร่วงหล่นจากความสูงของแรงปรารถนาลงสู่ความเวิ้งว้างความรู้สึกโล่งโหว่งกะทันหันนั้นรุนแรงยิ่งกว่าการกระแทกใด ๆ —เหมือนร่างกายของเธอเคยเต็มไปด้วยเปลวไฟ แล้วจู่ ๆ ใครบางคนกลับฉุดเอาเชื้อเพลิงนั้นออกไป ทิ้งไว้แค่เพียงเถ้าถ่านอุ่นร้อนเธอทรุดฮวบลงไปกับเบาะ หน้าอกอวบอิ่มแนบสนิทกับโซฟาเปียกชื้นโดยไม่อาจต้านทาน แรงที่เคยมีกลับสลายหายไปดั่งละอองหมอก แข้งขาอ่อนยวบยาบราวกับถูกดูดพลังชีวิตไปในชั่ววินาทีนั้นริมฝีปากเผยอครางแผ่วอย่างไร้เสียง ก่อนที่เธอจะโถมตัวลงไปกอดขาแกร่งของหยวนยิงอย่างอัตโนมัติ เหมือนเด็กน้อยที่เผชิญความเปลี่ยวเหงาแล้วไขว่คว้าหาความอบอุ่นเพียงหนึ่งเดียวใบหน้าหวานแนบลงกับต้นขาเขา ริมฝีปากยังคงสั่นระริก ลมหายใจถี่กระชั้นราวกับวิ่งผ่านพายุร้อน ร่างบางกระตุกเป็นจังหวะ ๆ คล้ายกับยังเหลือเศษซากของความเสียว

เสียงหัวเราะสลับเสียงหอบหายใจดังเคล้าเคลีย กลายเป็นท่วงทำนองแห่งค่ำคืนที่ร้อนระอุ และเต็มไปด้วยการยั่วยวนอย่างแสนงดงาม ทั้งสามคนดื่ม ดม สัมผัสกันอย่างไม่มีเส้นแบ่งระหว่างมิตรภาพ รัก หรือราคะ ทุกสัมผัสเหมือนขีดเส้นใหม่ในโลกของพวกเขาเมา…ใช่ พวกเขาเมาแต่ไม่ใช่แค่เมาเพราะเหล้า—ต่างคนต่างเมารสสัมผัสของกันและกันอย่างสุดซึ้ง เมาความใกล้ชิดที่ไม่อาจหาได้จากใครอื่น เมาความรู้สึกที่ถูกเติมเต็มในห้วงแห่งความลับของค่ำคืนอันไม่มีใครรู้เห็น...บนเตียงนอนนุ่ม ร่างสูงของหยวนยิงทอดกายอย่างผ่อนคลาย ลมหายใจของเขาเนิบช้าราวกับรับรู้ว่ากำลังจะถูกปลุกให้ลุกโชนอีกครั้งโดยคนตรงหน้าถังหูลู่—หญิงสาวในแว่นตากลมและเหล็กกัดฟันสีเงิน ที่ตอนนี้ราวกับทิ้งความเขินอายทุกเศษเสี้ยวไว้เบื้องหลัง ค่อย ๆ โน้มตัวขึ้นไปคร่อมอยู่บนร่างของเขาในท่วงท่าที่ทั้งอ่อนหวานและเปี่ยมด้วยแรงปรารถนามือหนาของหยวนยิงไม่รอช้า ลากไล้จากหน้าท้องเนียน ลูบผ่านสะเอวคอดกิ่ว ไล้ขึ้นสู่สีข้างและแผ่นหลังของเธอ เสียงหัวใจเขาเต้นกระหน่ำแต่สีหน้ายังคงเยือกเย็นราวนักล่าที่กำลังรอให้เหยื่อลงมือก่อน“ม๊าเล่าให้พวกเฮียฟังแล้วเหรอคะ...เรื่องของหนูน่ะ...

ขณะเดียวกัน หยวนหลงที่อยู่เบื้องหลังยังคงเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง เขาขยับสะโพกอย่างพลิ้วไหวพร้อมทำให้ท่อนเนื้อของตัวเองเข้าสุดออกสุดในทุกครั้ง เกิดเป็นท่วงทำนองที่น่าใจหาย “แน่นฉิบหายเลย...” เขาครางต่ำ สัมผัสได้ถึงแรงตอบสนองจากเธอที่ทำให้เลือดในกายไหลพล่านใบหน้าของถังหูลู่เริ่มเปลี่ยนสี ขอบตาแดงซ่าน ริมฝีปากเผยออย่างไร้เรี่ยวแรง น้ำลายใสไหลยืดจากมุมปาก ขณะน้ำตาไหลรินอาบแก้มอีกครั้ง—ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดเพียงอย่างเดียว หากแต่เป็นเพราะความอิ่มเอมล้นท้นที่ไม่อาจเก็บกลั้นเหมือนหยดน้ำค้างที่ร่วงหล่นจากกลีบดอกไม้ในยามเช้า พ่ายแพ้ต่อแรงโน้มถ่วงของความเสียวซ่านและความสุขจนต้องปล่อยให้หล่นไหลโดยไม่อาจห้ามใจ“จูบคลายเครียดหน่อยไหม?” หยวนยิงเอ่ยเสียงนุ่มเจือแววหยอกล้อ ก่อนจะส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ถังหูลู่ หญิงสาวที่ในวินาทีนี้ดูอ่อนแรงแต่เต็มไปด้วยแรงอยากใคร่ในกามเธอพยักหน้าช้า ๆ ดวงตาฉ่ำเยิ้มอย่างต้องการ แล้วโน้มใบหน้าเล็กเข้าหาเขา ลิ้นนุ่มแลบออกมารับสัมผัสอย่างเร่าร้อนริมฝีปากทั้งคู่บดเบียดกันอย่างกระหาย จูบที่ไม่ได้มีเพียงความหวามไหว แต่ยังเต็มไปด้วยความหน่วงหนักของความเสียวซ่านซึ่งไหลเวี

ในห้องนอนของหยวนหลงเสียงลมหายใจของทั้งสามคนสอดประสานกันอย่างอ่อนระโหย เหงื่อยังไหลย้อยเกาะผิวกายราวกับหยดน้ำค้างที่หลงเหลือในยามรุ่งสาง—บ่งบอกถึงความร้อนแรงที่เพิ่งสงบลงราวพายุที่เพิ่งผ่านพ้นถังหูลู่นอนแนบอยู่บนผืนอกแกร่งของหยวนยิง ร่างกายอ่อนแรงดั่งดอกไม้ที่เพิ่งบานสะพรั่งแล้วถูกสายลมกระโชกแรงพัดซัดจนกลีบร่วงหล่น เธอหายใจถี่ สะโพกยังสั่นระริกจากแรงกระตุกครั้งสุดท้าย คล้ายกับร่างกายยังไม่ยอมรับว่าสงครามแห่งอารมณ์ได้ยุติลงแล้วเมื่อความสงบเริ่มกลับคืนมา ทั้งหยวนยิงและหยวนหลงจึงค่อย ๆ ถอนกายออกจากเธออย่างนุ่มนวล ค่อย ๆ แทนที่ด้วยความโล่งโหว่งท่อนเนื้อใหญ่ยาวราวแขนทั้งสองถูกขย้อนออกมาจากรูร่องของถังหูลู่ ขณะที่หยวนยิงและหยวนหลงช่วยกันพยุงอุ้มเธอขึ้นอย่างทะนุถนอมในที่สุด เมื่อขาดการถูกเติมเต็ม ทั้งร่องรักและรูก้นต่างก็เปิดเผยตัว แสดงให้เห็นถึงความกลวงโบ๋และบานเบอะอย่างน่าตกใจของพวกมันไม่นานนัก รูร่องดังกล่าวก็ค่อย ๆ ถ่ายเทของเหลวสีขาวขุ่นที่ไม่สามารถกักเก็บออกมาเป็นจำนวนมาก พวกมันหยาดเยิ้มอย่างหนืดเหนียวออกจากทั้งสองรูร่อง ก่อนที่จะจรดลงบนเตียงนอนผ้าปูที่นอนสีเทาเข้มตัดกับสีของของเห