All Chapters of The Zillionaire's Abandoned Wife: Chapter 451 - Chapter 460

Sa mahinang ilaw lamang ng kaniyang kusina na lumalagos mula sa overhead lamps, nakasandal sa malamig na tiles ng counter habang nasa harap niya ang bukas na stainless steel na double door fridge na tila ba may sariling presensya iyon at kaya siyang kausapin sa gitna ng maluwang at modernong unit na iyon. Matagal tagal na rin siyang nakatitig doon, para bang may sagot sa problema niya ang mga kahon ng juice, jar ng pickles, at nakahanay na tubig sa loob. Pero ang totoo, kaya siya napapahinto ay dahil iniisip niya pa rin ang usapan nila ni Monteverde kanina. Pakiramdam niya ay may mabigat na batong nakapatong sa dibdib niya habang hinihila ng mga alaala ang isip niya, pabalik sa ilang minuto lamang ang nakalipas. Hindi pa man niya nakikita sa mismong kaniyang harapan ang lalaki ay tila nakikita na niya ang malamig ngunit makulit na ngiti ng kaibigan kahit pa nga sa tawag lamang sila nag kausap ng lalaki. “Helios, buddy, I have big news. This is not something I can tell you over a c

My niece. Yanyan. It surely is his trigger because he is now on all ears and immediately invested in this session. This time, Helios is now more curious unlike earlier that he doesn’t give any fuck to his incoming visitor.May kakaibang bigat sa dibdib ng lalaki nang maalala niya kung bakit magkakaroon ng pagkakataong lumabas sa bibig ni Monteverde ang pamangkin niya. It’s about her roots again. Ngayon, hindi siya nagdalawang isip kumuha sa mga pinaka bago niyang koleksiyon, mahirap na dahil baka hindi pa magbago pa ang isip at hindi kumanta ng nalalaman niya si Monteverde. Tagumpay na nakuha ni Helios ang isang bote na tanging ilalabas lamang sana niya para sa mga pinaka importante at kritikal na pagkakataon, ang Macallan Double Cask na 180 years old na bilang collectible. Isang classic, smooth, at sweet na whisky na kilala sa lalim ng sherry notes nito, na may aftertaste ng dried fruit, ginger, at toffee. Hindi ito ang pinakamahal sa mga koleksyon ni Helios, ngunit ito ang tingi

"....Nabugbog ka ba?!”Gusto ni Helios na iikot ang kanyang mga mata, pero hindi niya ibibigay iyon. Mas may tsansa pang mangyari na ang katawan ni Monteverde ang iikot at ihahagis niya lampas sa glass railings ng verandang ito. Helios just stayed still, not talking at all. Still sporting the cold and detached facade as if someone is not making a mockery of what happened to his face. “Aren’t you even going to deny it?” sinusupil na naman ng labi ni Monteverde ang paghagalpak. “No wonder you are even chugging that expensive shit! Ang Macallan na ‘yan, when I practically begged you last year to drink that when we close a damn big deal,” dagdag ni Monteverde, tila nasaktan ang ego. “You told me that was reserved for family! Sino ang family na kasama mo ngayon, ha?”Lalong napipikon si Helios. Napakadaldal at usisero talaga ng lalaking kaniyang kaharap. Ang tanging paraan para manahimik ito ay bigyan at malaman na nito ang lahat ng sagot sa kaniyang mga tanong. ‘Di bale nang maunang ma

But despite all Wendy’s reasons to leave the encouraging side of Michael, she just dismissed all her thoughts and flashed a wide smile at him. A very deceiving one. Hindi niya nga lang alam kung napansin ba iyon ng lalaki. Who cares anyway?“I told you, I’m fine.” Ang plastik na ngiti ni Wendy ay unti unting lumawak. Iyong pang TV, iyong pang loko sa mga bobo. “Don’t worry too much. Hindi na ako bata, I can manage myself, Michael. You should eat too.” And just mind your own business! Gustong idagdag ni Wendy ang mga huling salita pero buti na lamang at napigilan niya ang kaniyang sarili. Pero hindi nagpatalo si Michael. Ang ngiti niya yata ay tila nagbigay dito ng hindi kanais nais na lakas ng loob kay Michael because he keep going! Hindi na gaya ng dati na iyong tipong itutungo na lamang ang tatango sa kaniya! Ngayon, parang mas nagkakaroon pa ng lakas ng loob dahil akala nito totoo ang ngiti niya.“No,” sagot ni Michael. Mas buo. Mas matigas. “Hindi ako magiging okay diyan.”Bahagy

Ang gusto ni Wendy ay si Sebastian Valderama.He is the man that lies inside her heart, her ambition, and the reason for her very experience. Si Michael ay pansamantala lang, isang stepping stone upang hindi mapunta sa kulungan.“Yeah…” bulong ng lalaki finally na nakapag pawala ng kaba kay Wendy, iyon nga lamang ay halos hindi na ito makatingin ng diretso sa kaniya. “I know. I just… worry.” Michael added. It’s too short of words knowing him, but that’s even enough for Wendy. Kaysa galit ‘di ba?“Don’t worry about me,” ani ni Wendy, at marahang tinapik ang pisngi ng lalaki. “I’m okay. Promise.”She paid for it with a smile. Soft, and sweet, pero sobrang peke.Kaya niya namang maging sweet na ganito, basta nasa mood siya. Kaya niya binababa ang boses, ginagawang musika ang bawat salita. Kaya niya hinahaplos ang braso ng lalaking kaharap.At dahil doon, kumain na silang dalawa nang mas maayos. Well, mas maayos na muli si Michael. Tumigil si Michael sa pagkomento tungkol sa pagkain niya.