All Chapters of The Zillionaire's Abandoned Wife: Chapter 461 - Chapter 466

Ang malambot na tela ng suot na robe ni Wendy ay dumampi sa kanyang balat, exactly the kind that should be hugging her skin. Isang maginhawang pakiramdam iyon matapos ang kaniyang intense morning gym session. Malinis, malamig, at amoy eucalyptus pa ang buong silid nang lumabas si Wendy mula sa shower. Nangingintab pa ang balat niya, pulang pula ang pisngi dahil sa init ng tubig na halos tatlumpung minuto niyang ginugol. Since sinabi na ni Michael na darating si Emily before or after lunch, nagkaroon pa siya ng oras para mag pamper sa sarili. Alas dose na ng tanghali ng mga oras na iyon, at alam niyang may sapat pa siyang oras bago dumating si Emily, ang kanyang pinsan, na inaasahan niyang darating. Hair serum, whitening lotion, bagong pabango,. So on, and so forth. Hindi na siya nag abalang mag lunch. Ang simpleng pagtingin niya lang sa quinoa at mga ulam kaninang umaga ay sapat na para magdulot sa kanya ng calories kahit hindi niya talaga iyon kinain. And she can’t take that becau

“Hindi naman pala kailangan, Nida, hindi ba?” ang boses ni Wendy ay malambot ngunit puno ng sarkasmo. “Kung ganoon, ang sunod na aasikasuhin mo ay ang pag eempake ng lahat ng gamit mo. And you can leave this property immediately.”Agad na nanigas ang mukha ni Nida, na para bang may sumabog na bomba ang tumama sa kanya.“M-Ma’am?”“You heard me,” malamig na sagot ni Wendy. “You’re fired,” ang kanyang ngiti ay sharp at walang awa.Sa narinig, nagimbal si Nida. Mabilis itong napaluhod, ang matinding takot ay mababanaag sa kanyang mukha, at ang luha ay muling umagos.“Madam! Ma’am Wendy, please! Hindi ko po sinasadya—Hindi ko po kayo kil—Hindi ko po—Hindi ko po akalaing narinig niyo—Ma’am please po! Kailangan ko po ang trabaho na ’to! Maawa na po kayo!” palahaw ni Nida nagmamakaawa, at ang kanyang boses ay naging garalgal. Hindi pa nakuntento sa paawa lamang, niyakap nito ang mga binti ni Wendy, ang pagmamakaawa ay uncontrolled. “Huwag niyo po akong tanggalin! Please! Wala po akong ibang

“Mukhang malungkot at excited ka nga, dear cousin. You are not this clingy before.” Tila pinapayagan niya lamang si Wendy na makaramdam ng relief sa loob ng ilang segundo bago ibalik ito sa reality. “Ang yakap mo ay masyadong touchy. Anong nangyayari sa iyo?”Ang mga mata ni Wendy ay nanatiling nakatitig sa pinsan, puno ng mga tanong na mabilis niyang sinubukang itago. Ang kanyang hininga ay putol, ang labi niya ay bahagyang nanginginig sa rush ng adrenaline. Ngunit mabilis siyang nagpakita ng kontrol sa mga emosyon. Sa halip na sumagot, isang mahina at tuyot na tawa ang kumawala sa kanyang bibig, a chuckle without humor, walang kaligayahan, isang sound lamang na ginagamit upang itago ang pagkalitoi kung bakit ba naiisip ng pinsan niya ito.“Hindi naman ako clingy, Emily,” sabi ni Wendy, sinubukang gawing casual ang boses. “I’m just glad you’re here. Ang bahay na ito ay masyadong malaki, at ang mga kasama ko, si Michael, ang mga katulong… oh never mind them. Kailangan ko ng panibago