Semua Bab ท่านอ๋องเย็นชากับพระชายาจำเป็น: Bab 41 - Bab 50

ท่านอ๋องค่อย ๆ ฝ่าวงล้อมเข้าไปหาอันเฟยที่ยังต่อสู้นำทัพหน้าที่เป็นกองทัพโล่ที่คอยดึงข้าศึกเข้าไปจัดการในค่ายกลกระดองเต่าที่นางกับชิงอันคิดขึ้นมา“ท่านแม่ทัพ!! นั่นท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”อันเฟยหันไปมองผู้ที่ควบอาชามายังด้านหน้า ในรัศมีสองจั้ง (1 จั้ง = 3.3 เมตร) นางหยุดใช้กำลังภายในเมื่อเขาควบม้าทะยานเข้ามาจนถึงตัวนาง“ท่านอ๋องระวัง!!”เขาไม่ทันได้ดูด้านหลัง อาชาศึกสีดำพร้อมกับหอกยาวที่พุ่งมาทางด้านหลัง อันเฟยใช้ปราณเพื่อดันหอกนั้นกลับไปคืนสู่เจ้าของซึ่งกระเด็นตกจากหลังม้าไปในทันทีท่านอ๋องถึงกับอ้าปากค้าง ไม่ต่างกับเหล่าทหารในสนามรบที่คาดไม่ถึงว่าพระชายาอ๋องผู้นี้จะมีวรยุทธ์เก่งกาจและรุนแรงถึงเพียงนี้“กล้าทำร้ายผู้ชายของข้าย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย ฟู่เฉินท่านหลีกไป!!”“อันเฟย!! อย่าวู่วามเหลือให้ข้าฆ่าพวกมันบ้าง!!”เขาหันม้ากลับไปช่วยนางที่พุ่งกายไปจัดการกองทัพที่เหลือขององค์รัชทายาท ไม่นานถังเย่จวินก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับดาบในมือ เขาปะทะกับท่านอ๋องที่ฆ่ารองแม่ทัพคนสุดท้ายในกองทัพเขาได้“พระชายา องค์ชายแย่แล้วเพคะจะส่งกองทัพที่เหลือไปช่วยหรือไม่เพคะ”“ช่วยให้โง่น่ะสิหากเขาตายในที่นี้ก็ไม่เกี่ย

“พี่ใหญ่….ไม่นะ….ท่าน…ท่านตื่นก่อนสิ พี่ใหญ่อย่านิ่งไปเช่นนี้ ไม่นะ!!”องค์รัชทายาทจับมือของเขาเอาไว้แน่นพร้อมกับรอยยิ้มสุดท้ายที่ส่งต่อมาให้เซียวฟู่เฉิน บัดนี้ภารกิจของเขาในนามองค์รัชทายาทแห่งฉินโจวจบสิ้นแล้วพร้อมกับชีวิตของเขาเดิมทีเขาไม่เคยคิดอยากแย่งชิง แต่เมื่อมีสตรีที่ชื่อ “หานจินซือ” เป็นตัวแปรและฮองเฮาเป็นคนสุมไฟเพื่อต้องการให้อำนาจของตนเองแข็งแกร่งขึ้น เขาจึงต้องเลือกทำเช่นนี้“อันเฟย เจ้าอย่าพึ่งเข้าไปเลย”“อันเฟย!! ท่านปลอดภัยดีหรือไม่”อันเฟยและคนอื่น ๆ หันไปมองตามเสียงที่เรียกนางเอาไว้ “ลี่ฟาง” บุตรีของแม่ทัพลี่หวงวิ่งเข้ามาเมื่อทุกอย่างสงบลงแล้ว อันเฟยเดินมาหานาง ลี่ฟางพยายามมองไปทั่วกายของอันเฟย นางจับมือจับแขนอย่างนึกเป็นห่วง“ท่าน…ไม่บาดเจ็บที่ใดใช่หรือไม่”“ลี่ฟาง ข้าไม่เป็นอะไรแล้วไม่ต้องห่วง เจ้าก็มาด้วยงั้นหรือ”“พอได้รับจดหมายจากท่านข้าก็รีบส่งให้ท่านพ่อทันทีและอีกวันถัดมาพี่เทียนอี้ก็มาถึงกองทัพของเราและยกทัพออกมาช่วยเจ้าทันที โชคดีที่มาทันนึกไม่ถึงว่าพระชายาจะนำกองทัพออกมาช่วยท่านอ๋องเอง”“เรื่องมันเร่งด่วนน่ะ ดีใจที่ได้พบเจ้าที่นี่นะเจ้าสบายดีใช่หรือไม่”“ข้า

“อาจารย์หญิงแน่เลยเพคะ”“ท่านรีบไปเชิญพวกนางเข้ามาเถอะ”“รับทราบพ่ะย่ะค่ะ”ไม่นานอาจารย์หญิง “เนี่ยหลิง” ก็เดินเข้ามาในกระโจมพร้อมกับสตรีอีกนางหนึ่งที่อันเฟยไม่ได้พบนานแล้ว“อาจารย์หญิง เป็นท่านจริง ๆ ด้วย ซูหลิง เจ้าก็มาด้วย”“เด็กดื้อคนนี้นี่ เจ้าสบายดีหรือไม่ ข้าได้ยินเรื่องที่เจ้ามาที่นี่แต่ไม่คิดว่าจะมาแบบนี้”“อาจารย์ไม่ต้องห่วงข้าสบายดีเจ้าค่ะ ท่านไปนั่งก่อนเถอะเจ้าค่ะ”“พระชายา….สนมลี่”ลี่ฟางเดินเข้ามาหาซูหลิงและกอดนางเอาไว้อย่างสนิทสนม นางไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนี้มาก่อนเมื่อตอนอยู่ที่จวนท่านอ๋องด้วยกัน เพราะต่างฝ่ายต่างมีความลับและทำงานให้คนของตัวเองอย่างลับ ๆ ซูหลิงถึงกลับแปลกใจเมื่อลี่ฟางเดินเข้ามากอดนางอย่างไม่ถือตัว“ท่าน…”“ข้าไม่ใช่สนมลี่แล้วนะซูหลิง ข้าเป็นเพียงบุตรท่านแม่ทัพเท่านั้น เจ้าเรียกข้าว่าลี่ฟางก็พอ”“เป็นไปได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้น”“เรื่องมันยาวน่ะ เรื่องของเราค่อยเอาไว้เล่าให้ฟังทีหลัง ข้าอยากจะคุยกับเจ้าหลังจากนี้หากเจ้าพอจะมีเวลา”“ย่อม…มีแน่ มีแน่ ๆ ดีใจเหลือเกินที่พบพวกท่านที่นี่”“ซูหลิงเจ้ามาที่นี่ด้วยเหตุอันใดงั้นหรือ”อันเฟยเมื่อเดินไปคารวะอาจารย์หญิงเ

“พระองค์ว่าอย่างไรนะเพคะ หอต้าหรงนั่น….มิใช่ของพี่ใหญ่คนเดียวแต่ยังเป็น..”“ใช่สิ มิเช่นนั้นพวกเขาจะรับงานจากข้ามากมายขนาดนั้นได้เช่นไรกัน และกฎที่ต้องทำงานแลกเงินนั่นก็เป็นข้าที่คิดขึ้นมาเพื่อจะได้รู้ว่าผู้ใดที่มาขอความช่วยเหลือ หากว่าเป็นยอดฝีมือเราก็จะคอยติดตามและพาพวกเขามาร่วมงาน หมิงอี้เองก็มาทำงานให้หอต้าหรงมาก่อน”“หมิงอี้งั้นหรือเพคะ มิน่าเล่าถึงได้เก่งกาจนัก”“ยังมีองครักษ์ลับอีกหลายคนที่ข้ากับคุณหลิงได้พบเจอระหว่างก่อตั้งหอต้าหรง ทั้งสามแคว้นใหญ่นี้มียอดฝีมือของหอต้าหรงที่วนเวียนอยู่โดยรอบน่าจะเกินสองร้อยคน”“ยอดไปเลย พวกพระองค์จัดการเรื่องนี้มานานแล้วสินะเพคะ พี่ใหญ่พึ่งจะยอมบอกหม่อมฉันเรื่องหอต้าหรงก็ตอนหม่อมฉันเรียนจบจากสำนักเทียนซูเองเพคะ”“ใช่ ข้ากับคุณหลิงคิดทำเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนที่ร่ำเรียนกับอาจารย์ฮั่วด้วยกัน พวกเราสร้างองค์กรลับนี้ขึ้นมาตั้งแต่ตอนนั้นที่เขามาเรียนที่ฉินโจว และหลังจากที่เขากลับไปก็เริ่มไปเปิดสาขาที่โน่นไม่นานก็ชวนข้าไปที่เป่ยหยาง เขาบอกว่าหากจะให้ดีมีตารอบด้านจะเป็นการดีที่สุด”อันเฟยหลับสนิทไปแล้วในอ้อมกอดของเขาโดยที่เขาไม่ทันได้รู้ตัว เมื่อหันลงไ

“นี่เป็นข้อมูลของเขา เจ้าเอาไปอ่านดูก่อนสิ”เซียวฟู่เฉินรับซองจดหมายนั้นออกมาพร้อมกับอ่าน เมื่อเขาอ่านเสร็จแล้วจึงยื่นกลับคืนไปให้คุณหลิง“ที่แท้เขาก็เคยพบกับนางตอนที่นางไปแคว้นเป่ยเมื่อหลายปีก่อนแต่อันเฟยกลับจำเขาไม่ได้เลย ทั้งคู่ไม่เคยพบกันอีกเลยหลังจากครั้งวัยเยาว์ เจ้าอ่านดูสิ”“ข้ารู้ว่าเขาเคยพบอันเฟยมาก่อนหน้านี้เพียงแต่น้องข้าไม่ค่อยจดจำผู้ใด นางมีสหายอยู่ทั่วทุกแคว้นเพราะชอบท่องเที่ยวนี่คือเหตุผลที่นางไม่ยอมลงมาจากเขาเทียนซู”“การที่เขาไม่ยอม นั่นแสดงว่าเขารู้ข้อมูลอันเฟยมาเป็นอย่างดี การเดินทางมาที่ฉินโจวในครั้งนี้คิดว่าไม่ได้มาดีแน่”“ไม่ต้องห่วง ข้าจะให้คนของหอต้าหรงจับตาดูเขาเอาไว้ รับรองว่าไม่พลาดสักฝีก้าวเมื่อเขาก้าวเท้าเข้ามายังฉินโจว”“ฝากเจ้าด้วยก็แล้วกัน หลายวันนี้ข้าอาจจะต้องวุ่นวายอยู่ในวังหลวงสักพัก”“ข้าเข้าใจดี มีหลายเรื่องที่ต้องจัดการ ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ข้าช่วยพวกเจ้าเต็มที่ แต่เรื่องของ “ซ่งจิ่นหยาง” อย่าพึ่งบอกอันเฟยก็แล้วกัน ข้ายังไม่อยากให้นางเป็นกังวล ดูนางกลัวว่าเจ้าจะ….”“หึ ทีแบบนี้ล่ะกลัวขึ้นมาเชียวนะ ทีก่อนหน้านั้นไม่บอกข้าสักคำ”“เจ้าโกรธนางงั้นหรื