Lahat ng Kabanata ng USOK : Kabanata 81 - Kabanata 88

Umalis ang dalawa sa motel na iyon na magkasama. Nagtravel sila hanggang makarating sa pinakadulo ng probinsya ng Quezon. "Sigurado ka bang walang makakakilala sa atin dito?" "Oo, sigurado ako. Maliit lang ang baryo na ito pero pagtyagaan na lang muna natin ito. Babalik ako sa syudad sa susunod na lingo" sinabi ni Jobert habang naglalakad at nagpalingon lingon sa paligid. "Huh? Bakit ka aalis?" Kunot-noong pagtatanong ni Andrea. Halata sa itsura niya na natatakot na naman ito, at nakaramdam ng pagkabalisa nang marinig ang sinabi na naiiwan siyang mag isa. "Kailangan kong alamin kung lumamig na ang ulo ni Don Rafael. Para hindi na siya magpapadala ng tao upang hanapin ka. Makitid ang utak ng matanda na iyon. Pero mas ok na tayo sa ganito at least kahit papaano ligtas ka" dagdag pa niya. Pansamantalang inuupahan ni Jobert ang isang bahay malapit sa pangpang. Kaharap nito ay ang napakalawak na dag

Mapusok o marupok? Sadya nga bang ganito ang isang tao kahit sa unang pagkikita ay maaring pwede na ang hindi pwede? Tutuka ka ba kung nasa harapan mo na ang pagkain mo?"Sige na nga.. kung ayaw mo Kuya..." sinabi ng dalaga ng mapansin niyang napapatahimik niya ang lalaking tinatawag niyang kuya. Ito ay matapos siyang halikan ng isang mainit na halik.Napalunok na lamang ng sariling laway si Jobert, namula nalang bigla ang kanyang pisnge ni ayaw na niya uli tingnan ang dalaga sa mukha. Pero ang nakapagtataka lang ay hindi binitawan ng dalaga ang kanyang pagkahawak sa kanyang braso. Ngayon ay pareho silang nakatingin sa malawak na karagatan, at ang nakikita nila ay mga ilaw na sing laki ng mga alitaptap na lumulutang isa ibabaw ng tubig. Ang mga ito ay pawang mga bangka ng mga mangingisda ng nasasakupan sa buong bayan ng Quezon."Kuya, gusto mo ba ng kape? halika sa kubo magpapakulo ako ng tubig.""Sige.." agad namang pumayag si Jobert

Krik… krriiinnnkkk…”Umikot ang doorknob na may tuyong kaluskos na tunog, at marahang bumukas ang pinto. Pumasok ang isang guhit ng ilaw mula sa labas, kasabay ng mahaba at nakakatakot na anino ng isang tao.Hindi ito tumawag at hindi ito nagpakilala. Para siyang akyat bahay.Pero mula sa tindig, sa lapad ng balikat, at sa kislap ng sinturon sa ilalim ng jacket nito, alam ni Andrea nalalaki ito. At higit sa lahat, hindi niya ito kilala.Gumapang si Andrea patungo sa ilalim ng mesa. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa kutsilyo, na halos maputol ang sirkulasyon sa daliri. Dala ng kaba at takot, magkadikit ang kanyang labi ngayon na tahimik na bumubulong ng isang dasal. "Please… please… please… Ilayo niyo po ako sa kapahamakan"Pumasok ang lalaki sa marahan na pagkilos. Kalkulado ang bawat hakbang, para bang kabisado nito kung aling bahagi ng sahig ang hindi mag-i

Napatulala na parang tinamaan ng kidlat si Rick matapos marinig ang pangalan na binanggit ni Andrea. Jobert Bagatsing. Isa sa mga pinagkakatiwalaang tao ni Don Rafael. Mapanganib. Mahirap hanapin loyal sa walang iba kundi sa sarili niya at sa pera na makukuha niya. Ang pangunahing trabaho nito ay ang pagtatago sa dilim kasama si kamatayan. Natatakot na bumulong si Rick, "Oh Shit.. Andrea... anong ginawa niya sa iyo...?" Biglang nanghina ang katawan ni Andrea. Hanggang sa lumihis ang kamay niya mula sa pagkakahawak ni Rick. “ANDREA!” Napasigaw si Rick, marahas siyang niyugyog. "Hindi...hindi, hindi, hindi! Damn it! Gumising ka!" Pero hindi gumagalaw si Andrea. Bahagyang tumaas ang kanyang dibdib. Ang kadiliman sa buong paligid ay tila bumabalot sa kanilang dalawa. Sa labas, umuungol ang hangin. Sa loob, napuno ng gulat na hininga ni