All Chapters of USOK : Chapter 51 - Chapter 60

Alam ni Rafael ang tunay na background ni Andrea, sapagkat pinapa-imbestigahan niya ito noon. Alam niya ang tunay na pangalan nito at nalaman din niya'ng may mga magulang pa ito, pero hindi niya ito pinapahalagahan. Imbes na ibalik si Andrea sa kanyang pamilya ay hindi niya ginawa. At walang balak si Don Rafael na dalhin siya sa lugar na iyon. Imbes na pakawalan, ikinulong niya si Andrea na parang ibon, inangkin niya at inaalagaan. Mula noong itinigil ni Don Rafael ang pagsisiyasat sa family background ni Andrea ay akala niya ay matatahimik din ang lahat, ngunit walang usok ang nakikimkim. Lalabas at lalabas din ang katotohanan, na si Andrea mismo ang makakatuklas nito, kahit pa wala siya'ng salitang binabanggit kay Andrea, hanggang sa kasalukuyan. SAMANTALA; Ngayong nakawala si Andrea sa hawla na pagma-mayari ni Don Rafael. Si Jobert naman ang biglang sumulpot, parang buntot kung makasunod kay Andrea. Kung kaya, dalawang araw nang magkasama ang dalawa at nananatili sa maliit na

"Boogsh" Parang bombang sumabog ang malakas na paghampas ng pinto, na tumilapon sa dingding. Ang tunog ay nagpagulat nga mga taong nasa loob ng bawat kwarto. "Uuuhh!" "Itaas ang mga kamay!" sigaw ng isang leader na mga taohan ni Don Rafael. "Sino kayo? Anong kailangan ninyo sa amin?" nanlaki ang mga mata ng isang matandang lalaki na hubo't hubad pa, kasama ang kanyang babae sa kama. "Sino ang kasama ninyo dito? sagot!" "Wala ho! wala kami lang ang mag kasama dito simula kagabi, galing pa kami ng probinsiya. Ano ho ba nagawa namin bakit kayo nandito?" pag aalalang tanong ng matandang lalaki. Nagulat ito at nanginginig sa takot dahil naka-armado ang mga lalaki na biglang pumasok sa kinaroroonan nila. "Tingnan ninyo ang bawat sulok, baka nagtatago lamang siya!" sunod na utos ng leader nila. "Pasensya na.. may hinahanap lang sila.." isang babae na may kaedaran ang nagsalita ng mahinahon sa isang magka-pares na nasa kama. Ito ay ang tunay na may-ari nang nasabing hotel.

Iba ang maging takbo ng buhay ng isang tao kapag may nahahawakang pera. Kaya nitong anayin ang tiyan, sa dami na pweding kainin, at pweding gawin. Ngunit kapag nagulat ka sa biglang yaman na hindi mo naman pinagpaguran ay maaaring mawala ito ng parang bula, kapag di ka marunong dumiskarte sa buhay. Ngunit kapag dugo't pawis ang pinuhunan mo, masasabi mong masarap mahawakan ang perang pinaghirapan, kaya marami sa atin ang nagsusumikap. In reality, napabuntong hininga si Andrea, piniling huwag isipin ang tanong, at ibinaling ang tingin sa orasan. Mag aalas-kwatro pa lang ng umaga, naiinis siya sa biglang pagka-gising niya sa oras na ito. Pangatlong araw na, ngunit wala pa ring anino ni Jobert ang nagpapakita. Hanggang sa naaalala ni Andrea ang paguusap nila ni Alfred: "Ate.. kailan ba kita makakasama muli? namimiss ko na ang luto mong spicy na adobo, na may maraming patatas, at black beans." tanong ni Alfred.

"Matagal din tayong hindi nagkita Jobert. Ang akala ko ay hindi ka darating.." isang matangkad na babae ang nagsasalita. Binuhusan niya ng tubig ang isang flower vase na nilagyan niya kanina ng mga bagong pitas na mga rosas. Nasa isang private resort si Jobert ngayon, na kilala sa tinatawag na staycation area sa isang probinsiya. Malayo ito sa syudad ng Quezon City. Ang matangkad na babaeng nagsasalita, ay may magandang hubog ng katawan, maputi at makinis. Kung magbibitaw siya ng salita ay saka mo lang masasabi na isa siyang matalino, at mayamang babae. Katulad ni Jobert, ang kanyang pagkatao ay nagtatago din sa dilim, ngunit ang kaibahan lang ay hindi siya pumapatay ng tao, negosyo ang pinapatakbo niya at ito ay mga illegal na negosyo sa pilipinas, kasama na dito ang droga. "Ang totoo ay isa na akong kalaban sa mga mata ni Don Rafael. Hindi mo na ako pwedeng e-hire para sa kanya. Higit sa lahat, hindi na dapat mag cross ang landas naming dalawa. Yan ang dahilan, kung bakit nagpu

Biglang inilapit ni Miss Lee ang kanyang sarili para halikan si Jobert, ngunit pinigilan siya nito. Mabilis napahawak si Jobert sa kanyang braso, upang hindi siya tuluyang makalapit. "Oh come on, Jobert just give me a minute. Let's try this! Malay mo baka hanap hanapin ko na ang init mo." bulong ni Miss Lee. Hindi siya malandi, ngunit katulad ng karamihan, siya ay marupok para maghanap ng ibang mapaginitan na katawan. Pero dahil may kadiliman ang paligid, sa unang tingin ay walang makakakita sa kanilang dalawa. Ang mga kasambahay ay hindi pinapayagan pumasok sa main area sa ganitong oras ng gabi, sapagkat sila ay may sariling rest house sa likod ng bahay na ito. Kung kaya, panatag ang loob ni Miss Lee na walang makakakita sa kanilang kataksilan. "Ayokong magkasala.." sinabi ni Jobert kahit na sinimulang buksan ni Miss Lee ang mga botones ng kanyang polo shirt. Halatang ayaw magpapigil nito sa kanyang nais. "Hindi ka magkakasala kung makikinig ka sa akin.." sinabi ni Miss Lee na