Lahat ng Kabanata ng My Husband (อุ๊ปส์) เจ้าบ่าวของฉันเป็นประธานบริษัท: Kabanata 31 - Kabanata 40

เอมี่ดูจะยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างภูมิใจผลงานที่ไม่ได้ออกแบบหรือวางแผนอะไรเลย ทำให้ฉันได้แต่ก้มหน้าด้วยความรู้สึกเสียใจที่สำคัญไม่อยากมองแววตาเอมี่ที่กำลังยิ้มเยาะแล้วมองมาให้ฉัน“แต่...” คุณเจนนี่ทิ้งจังหวะช่วงหนึ่งทำให้ทุกคนหยุดเงียบแล้วตั้งใจฟังเธอ“เจนนี่จำได้ว่างานนี้เจนนี่บรีฟงานกับคุณใบเฟิร์นตั้งแต่แรกว่าอยากได้แบบนี้” คุณเจนนี่ปรายตามองไปที่เอมี่แต่สีหน้าไม่มีรอยยิ้มเลยแม้แต่น้อย เป็นการใช้สายตาที่มองไปอย่างนิ่ง ๆ เหมือนนางพญา“แต่อยู่ ๆ วันที่เจนนี่ไลน์หาคุณใบเฟิร์นแล้วคุณใบเฟิร์นไม่ได้ไปแต่กลายเป็นคุณเอมี่มาแทน ความจริงวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ เพราะเจนนี่ถามคุณใบเฟิร์นแล้วคุณใบเฟิร์นไม่ได้คุยไลน์กับเจนนี่ในวันนั้น หมายความว่ามีการกลั่นแกล้งให้เจนนี่เข้าใจคุณใบเฟิร์นผิดหรือเปล่าคะ”คราวนี้เรียกเสียงฮือฮาจากคนในบริษัทที่อยู่รอบล้อม และฉันคิดไม่ถึงว่าคุณเจนนี่จะตั้งใจเปิดฉากทำลายเอมี่ต่อหน้าทุกคนแบบนี้“ไม่นะคะวันนั้นเอมี่บังเอิญไปที่ร้านนั้นจริงๆ”“บังเอิญถึงขนาดเตรียมงานไปพรีเซนต์แทนด้วยเหรอคะ เตรียมตัวมาดีจัง” คุณเจนนี่เอ่ยด้วยสีหน้านิ่ง ๆ ก่อนหันไปหาคุณสุวัฒน์“เจนนี่อย

ใบหน้าของผมมีรอยยิ้มออกมาไม่รู้ตัว ที่รู้ว่าคนของผมเลือกใช้การจัดออแกไนซ์จากบริษัทของใบเฟิร์น ผมเลยปิดการประชุมดื้อ ๆแน่นอนว่าการเลือกงานครั้งนี้ไม่ใช่เพราะการใช้เส้นสายใด ๆ ของผมทั้งสิ้นนอกเหนือจากที่ผมมอบอำนาจให้ทุกฝ่ายไปจัดการ แล้วนำมาเสนอให้ผมพิจารณาอนุมัติอีกทีว่าผ่านหรือไม่ แต่ส่วนใหญ่แล้ว ผมก็ค่อนข้างเชื่อมือในความสามารถของลูกน้องผมทุกคน เว้นก็แต่หากขัดใจมาก ๆ ผมก็ไม่ได้อนุมัติไปหมดเสียทีเดียว ซึ่งแน่นอนว่าทุกคนรู้นิสัยผมดีว่าต่อให้ผมจะดูไม่เรื่องมากก็จริง แต่ทุกอย่างต้องผ่านการคัดสรรมาอย่างดีก่อนจะมาพรีเซ้นต์งานให้ถึงมือประธานบริษัทอย่างผมและหลังจากจากที่ไม่คิดจะวุ่นวายเรื่องงานของเธอ พอรู้ว่าเป็นบริษัทเดอะวันออแกไนซ์ ผมก็อดไม่ได้ที่จะต่อสายหาสุวัฒน์ลูกน้องเก่าของพ่อผมที่ตอนนี้สามารถตั้งตัวได้ด้วยเงินทุนบริษัทของพ่อผมจนสามารถเปิดบริษัทออแกไนซ์ได้เป็นของตัวเองเพื่อขอให้ส่งตัวใบเฟิร์นมาดูงานบริษัทของผมอย่างน้อย...เธอจะได้อยู่ในสายตาของผมบ้างเวลาทำงานก็เท่านั้น ...ครืดดดดเสียงโทรศัพท์ของเจนนี่โทรมาทำให้ผมหลุดจากภวังค์ที่กำลังคิดถึงใบเฟิร์นอยู่“ว่าไงคะ ภีมม์ทำอะไรอยู่”“ผม

คำพูดที่เหมือนละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะออกมาจากผู้จัดการฝ่ายตลาดของบริษัททีเค จะว่าไปฉันก็สังเกตเห็นสายตาของเขาที่มองฉันตลอดเวลาตอนที่พรีเซ้นท์งานแล้ว เล่นแทบไม่มองหน้าจอหรือเอกสารในมือเลยด้วยซ้ำฮึ่ม... นี่ถ้าไม่ติดว่าเขาเป็นลูกค้าฉันแล้วละก็นะ!“เราสองคนเป็นเพื่อนร่วมงานทำงานอยู่ทีมเดียวกันค่ะ”ฉันทำได้คือตอบไปตามตรงก่อนจะฉีกยิ้มหวานไปให้ตามมารยาท“อ่อ ค่อยยังชั่วผมก็นึกว่านอกจากเพื่อนร่วมงานกัน คุณสองคนยังเป็นแฟนกันเสียอีก ถ้าอย่างนั้นผม...”“ครับ ผมจีบเธออยู่ครับ และกำลังดูใจกันอยู่ด้วย” ลีโอพูดออกมาหน้าตาเฉยแถมยังยกมือของเขาขึ้นมาโอบบ่าของฉันเอาไว้อีก“ลีโอ!” ฉันตกใจกับคำพูดของลีโอจนต้องเงยหน้ามองเขาเป็นรอบสอง“เราสองคนขอตัวกลับก่อนนะครับ ไปกันเถอะใบเฟิร์น” ว่าแล้วลีโอก็เดินโอบบ่าฉันออกไปทั้งที่ฉันยังงง ๆสีหน้าที่เขาพูดกับคุณพินิจดูจริงจังจนฉันตกใจ หรือว่าความจริงแล้วเขาแค่ตั้งใจจะช่วยกันจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดกันแน่นะภายในรถ หลังจากที่เราขึ้นมากันแล้ว ฉันอดไม่ได้ที่จะถามลีโอด้วยความไม่สบายใจ ส่วนหนึ่งคือไม่อยากให้เขาคิดอะไรกับคนที่มีสามีแล้วอย่างฉัน“ที่นา

ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร แต่ฉันกลับแอ่นอกขึ้นมารับการเล้าโล้มจากพี่ภีมม์ มันทั้งรู้สึกต่อต้านและก็ต้องการในเวลาเดียวกัน หัวสมองถูกทำให้ว่างเปล่าไปเรื่อย ๆ ในขณะที่พี่ภีมม์เลื่อนใบหน้าของเขามาพรมจูบตามหน้าท้องที่แบนราบของฉัน ก่อนจะค่อย ๆ ลากลิ้นร้อนต่ำลงมา ฉันรู้สึกเหมือนหน้าท้องหดเกร็งจนปั่นปวน ความรู้สึกแปลกประหลาดที่พี่ภีมม์กำลังจะทำทำให้ลำคอของฉันแห้งผาก หัวใจของฉันเต้นแรงขึ้นเหมือนพี่ภีมม์กำลังทำให้ฉันจำนนต่อความรู้สึกของร่างกาย“พี่ภีมม์ อย่า...อา....” ร่างกายของฉันบิดเร้าเมื่อถูกปลุกปั่นอารมณ์จนสติแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เรียวนิ้วของพี่ภีมม์เกี่ยวตะวัดเขาชั้นในสีขาวตัวน้อยของฉันหลุดออกไปจากปลายขา“เราเป็นของพี่ได้คนเดียว” เขาพูดเหมือนกับเป็นการตอกย้ำให้ฉันระลึกอยู่เสมอ ทั้งที่ความจริงเขาควรจะบอกตัวเองด้วยเหมือนกันขาของฉันถูกทำให้แยกออก ทั้ง ๆ ที่ฉันพยายามบิดมันเข้าหากัน กลับยิ่งกลายเป็นว่าพี่ภีมม์ใช้สองแขนของเขากดมันลงไปให้อ้าออก พร้อม ๆ กับริมฝีปากร้อนของเขาที่ตวัดเรียวลิ้นลงมา“พะ...พี่ภีมม์....”เสียงครางกระเส่าที่น่าอายของฉันหลุดรอดออกมาจากลำคอ แม้จะพยายามดิ้นรนหนีจาก

"เธอนี่มันจริงๆ เลย แล้วทำไมไม่บอกก่อนจะได้แวะซื้อเข้ามาให้เลย" พี่ภีมม์บ่นแต่ก็ทำท่าเหมือนจะออกไปซื้อยามาให้เธอ"ก็ตอนนั้นเจนนี่ปวดท้องมากนี่นา คิดอะไรไม่ออกเลยโทรหาภึมม์นี่ไง""เฮ้อ เธอนี่มันทำให้เป็นห่วงได้ตลอดสินะ งั้นใบเฟิร์นอยู่เป็นเพื่อนเจนนี่ก่อนนะเดี๋ยวพี่ออกไปซื้อยาให้เจนนี่แป๊บหนึ่ง""แต่ร้านขายยาไม่ปิดหมดแล้วเหรอคะ" ฉันรีบท้วง เพราะพี่ภีมม์พูดออกมาอย่างงั้นราวกับจะทิ้งฉันไว้กับคุณเจนนี่"ภีมม์เค้าเคยซื้อให้ฉันประจำหน่ะ" คุณเจนนี่รีบบอก ก่อนพี่ภีมม์จะหันมายิ้มให้ฉันส่วนฉันก็ยืนสมองอื้ออึงอยู่ประหนึ่งมายืนอยู่ท่ามกลางความสัมพันธ์เฟรนโซน มีฉันกำลังรับบทตัวประกอบแล้วหนึ่งใช้...แล้วพี่ภีมม์ก็เดินออกไปแล้วทิ้งฉันอยู่สองต่อสองกับคุณเจนนึ่จริงๆ"ภีมม์นี่ดีกับฉันเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ " คุณเจนนึ่พูดให้ฉันในตอนที่พี่ภีมม์ออกไปแล้ว"พี่ภีมม์บอกว่าเพราะคุณเจนนี่เป็นเพื่อนสนิทไงคะ""เขาบอกเธอยังงั้นเหรอ เฮ้อ...นี่เธอคงยังไม่รู้สินะ เพราะภีมม์คงไม่ได้เล่าให้ฟัง"ฉันละเบื่อท่าทางและรอยยิ้มที่ชอบเหมือนเย้ยหยันของคุณเจนนี่มากที่สุด"เรื่องอดีตไม่ค่อยอยากฟังหรอกค่ะ เพราะฉันกับพี่ภีมม์ชอบคุ