ไม่กี่วันต่อมา หรงฉือก็เจียดเวลามาอีก เพื่อเข้าร่วมงานแลกเปลี่ยนสองสามครั้งเธอก็บังเอิญพบกับหลินอู๋สองครั้งเช่นกันแต่สองครั้งนี้เฟิงถิงเซินล้วนไม่ได้มากับอีกฝ่ายด้วยเดินมีนาคมฝนเริ่มตกหนักขึ้นหรงฉือเข้าร่วมกิจกรรมแลกเปลี่ยนเสร็จ ด้านนอกฝนก็ตกแล้วเธอเอาร่มมา แต่วางไว้บนรถไม่ได้หยิบลงมาเธอเดินไปทางประตูใหญ่ คิดว่าอีกเดี๋ยวรอฝนซาลงหน่อยค่อยออกไปเธอยังเดินไปไม่ถึงประตู ก็เห็นหลินอู๋อยู่ก่อนแล้วหลินอู๋กำลังพูดกับใครบางคน เมื่อเห็นเธอรอยยิ้มก็จางลงตอนนี้เอง ร่างของเฟิงถิงเซินที่ถือร่มอยู่ก็เข้าสู่สายตาของหรงฉือเขาน่าจะตั้งใจมารับหลินอู๋เป็นพิเศษเขาถอดเสื้อนอกออก วางบนไหล่ของหลินอู๋คนรอบข้างที่รอฝนหยุดเห็นเข้า ก็พากันเผยแววตาอิจฉา ทั้งยังมีคนอุทานออกมาว่า ‘ว้าว’ ด้วยตอนนี้ เฟิงถิงเซินจึงเพิ่งเห็นเธอและชะงักไปหรงฉือไม่แสดงสีหน้าใดเฟิงถิงเซินเก็บสายตากลับไป กางร่มขึ้นอีกครั้ง และจากไปพร้อมหลินอู๋วันนี้ลมแรงเล็กน้อย เขาเอาเสื้อนอกให้หลินอู๋ แม้ละอองฝนจะลอยเข้าไปในร่ม ก็ถูกกันไว้ด้วยเสื้อนอกของเขา หลินอู๋ก็จะไม่เปียกฝนเฟิงถิงเซินทำขนาดนี้ ก็พูดได้ว่าเอาใจใส่มาก
Baca selengkapnya
Masuk
