Semua Bab คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Bab 281 - Bab 290

หลังเลิกงาน ตอนที่หรงฉือกับอวี้มั่วซวินมาถึงวิลล่าของหนานจื้อจือ หนานจื้อจือก็กำลังขมวดคิ้วคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่พอเห็นพวกเขา เขาก็วางสาย นั่งลงแล้วพูดว่า “หลังจากดูเนื้อหาวิจัยของเธอในครั้งนี้แล้ว มีหลายคนที่อยากรู้จักเธอ ไว้โอกาสหน้าค่อยพาไปแนะนำให้รู้จักกัน”หรงฉือพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ค่ะ”งานวิจัยของเธอในครั้งนี้ได้รับการอนุมัติให้เป็นโครงการวิจัยระดับชาติ ต่อมา หนานจื้อจือก็คุยกับเธอเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องที่เกี่ยวข้อง หลังจากนั้น หรงฉือกับอวี้มั่วซวินยังขอคำชี้แนะจากหนานจื้อจืออีกสองสามคำถาม จนกระทั่งดึกดื่น พวกเขาจึงจะกลับไปเช้าในวันรุ่งขึ้น กลับมาถึงบริษัท หรงฉือกำลังดูเรซูเม่ที่ฝ่ายเอชอาร์ของบริษัทคัดกรองไว้ แล้วส่งมาให้ฝ่ายเทคนิคหลังจากที่เธอดูมาสักพัก จู่ ๆ ก็ชะงักไปอวี้มั่วซวินก็อยู่ข้าง ๆ เห็นสีหน้าเธอดูผิดปกติ จึงถามขึ้น “เป็นอะไรหรือเปล่า?” “เรซูเม่ของหลินอู๋”อวี้มั่วซวินเลิกคิ้วแล้วยิ้ม “เธอยังจะส่งเรซูเม่เข้ามาอีกเหรอ? พากเพียรเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย”หรงฉือไม่พูดอะไร ก็ปัดเรซูเม่ของหลินอู๋ทิ้งไปเลยทันทีวันนี้ตอนบ่ายอวี้มั่วซวินต้องออกไปทำงา

เหรินจี่เฟิงเล่าเรื่องในวันนี้ให้จี้ชิงเยว่ฟังเล็กน้อยจี้ชิงเยว่ตอบกลับว่า “พ่อกับปู่ฉันมีความประทับใจต่อหรงฉือกับคุณยายเธอมาก อาจจะเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ได้มั้ง”เหรินจี่เฟิงรู้สึกว่าจี้หวนอิงค่อนข้างจะสนใจหรงฉือเป็นพิเศษต่อให้จี้หวนอิงมีความประทับใจต่อหรงฉือมากแค่ไหน แต่ถ้าเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว มันจะดูไม่สมเหตุสมผลไปหน่อยหรือเปล่า?แต่จี้ชิวเยว่พูดแบบนี้แล้ว เหรินจี่เฟิงก็ไม่ได้ซักไซ้ให้ลึกไปกว่านี้อีกพยากรณ์อากาศบอกว่าวันนี้ตอนบ่ายจะมีฝนตก แม้กระทั่งอาจจะเกิดหิมะตกก็เป็นได้ยังกินข้าวไม่ทันเสร็จ หรงฉือก็พบว่า ด้านนอกมีฝนตกลงมาเสียแล้วหลังอาหาร จี้หวนอิงและบรรดาผู้นำทางการเมืองได้พูดคุยเชิงลึกกับหรงฉือและตัวแทนบริษัทคนอื่น ๆ เกี่ยวกับสถานการณ์การผลิตและการดำเนินงานของแต่ละบริษัทในปีที่แล้ว รวมทั้งแผนพัฒนาในปีนี้ด้วยหลังจากจี้หวนอิงและบรรดาผู้นำทางการเมืองกล่าวขอบคุณแต่ละบริษัทอีกครั้ง สำหรับความร่วมมือที่มีต่อการพัฒนาเศรษฐกิจเมืองตูเฉิง การเสวนาระหว่างภาครัฐและภาคเอกชนในครั้งนี้ก็ได้สิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการหลังการประชุมเสร็จสิ้น เฟิงถิงเซิน หรงฉือและคนอื่น ๆ จับมือกับจี

พอได้ยินความเคลื่อนไหว เฟิงถิงเซินก็หันหน้ากลับมาหรงฉือลงจากรถ หลังปิดประตูก็เดินไปเงียบ ๆ แล้วหยิบร่มจากมือเขากลับคืนเฟิงถิงเซินก้มลงมองเท้าของเธอพร้อมกับถามว่า “เท้าไม่เป็นอะไรแล้วเหรอ?”เจ็บนิดหน่อย แต่ยังสามารถเดินได้แต่ทว่า หรงฉือไม่ได้พูดอะไรออกไปเธอขี้เกียจจะต้องคิดว่าทำไมวันนี้เขาถึงเป็นฝ่ายเข้ามาพยุงและอุ้มเธอเธอจึงตอบกลับอย่างเรียบเฉยว่า “เรื่องหย่าคุณจัดการเสร็จแล้วค่อยติดต่อมาหาฉัน”ความนัยคือ หากไม่ใช่เรื่องหย่า พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องติดต่อกันอีกพูดจบ เธอก็ถือร่มไว้ ก่อนจะเดินผ่านเขาแล้วจากไปเฟิงถิงเซินมองแผ่นของเธอ แต่กลับไม่ได้ห้ามอะไร ปล่อยให้เธอจากไปแบบนั้นรถของพวกเขาจอดอยู่ไม่ไกลกันมากนักพอเห็นเธอขึ้นรถอย่างปลอดภัย เฟิงถิงเซินก็หมุนตัวขี้นรถไปหลังจากนั้นไม่นาน รถของเขาก็ขับออกจากลานจอดรถหลังเฟิงถิงเซินจากไป รถของเหรินจี่เฟิงก็รีบขับตามไปเช่นกันระหว่างการเสวนา การประชุมและการรับประทานอาหารในวันนี้ ล้วนมีผู้สื่อข่าวอยู่ในสถานที่หรงฉือไปโรงพยาบาล ตอนกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาสองทุ่มกว่าแล้ว จากนั้นเพิ่งกินข้าวได้ไม่นาน ข่าวเกี่ยวกับการเสวนาก็เริ่มออ

ระหว่างทางไปซวิ่นตู้ คุณย่าเฟิงก็โทรศัพท์มาหาหรงฉือหรงฉือกดรับ “คุณย่า”“อืม” คุณย่าเฟิงรอยยิ้มเปี่ยมด้วยความเมตตา “หลายวันก่อนได้ยินซินซินบอกว่าตอนนี้เธองานยุ่งมาก บางครั้งถึงกับต้องอดนอนทั้งคืน สองสามวันนี้มีคนเอายาบำรุงมาให้ย่า ย่าเลยให้คนส่งไปให้เธอบางส่วนด้วย อย่าลืมให้คนตุ๋นกินด้วยนะ”หรงฉือรู้ แม้ว่าเธอจะปฏิเสธทางอ้อม คุณย่าเฟิงก็คงจะไม่ฟัง เธอจึงทำได้แค่พูดว่า “หนูจะทำ ขอบคุณค่ะคุณย่า”คุณย่าเฟิงยิ้มเล็กน้อย ดูเหมือนจะนึกอะไรออก จึงพูดขึ้นว่า “จริงสิ ช่วงก่อนหน้านี้ย่าได้คุยกับถิงเซิน เขารับปากว่าจะอยู่ร่วมกับเธอให้ดี ไม่ว่าจะอย่างไร พวกเธอก็เป็นพ่อแม่ของซินซิน ถ้าความสัมพันธ์ตึงเครียดเกินไป มันจะไม่ดีต่อการเติบโตและสุขภาพกายใจของซินซิน”ดังนั้น เพราะเหตุนี้ เฟิงถิงเซินถึงเอาใจใส่เธออย่างผิดวิสัยในการเสวนาวันนั้นหรงฉือกล่าวเสียงเรียบ “ค่ะ หนูเข้าใจแล้ว”หรงฉือกับคุณย่าเฟิงพูดคุยกันไปอีกสักพักหนึ่ง ก่อนจะวางสายไปเมื่อมาถึงซวิ่นตู้ กลับไม่เห็นหลินอู๋ประธานเฉวียนเห็นเธอ ก็ยิ้มแล้วพูดว่า “วันนี้วันวาเลนไทน์ คุณหรงได้รับดอกไม้บ้างหรือยังครับ?”หรงฉือยังไม่ได้พูดอะไร พน

แต่ทว่า พอเห็นอวี้มั่วซวินกับหนานจื้อจือก็อยู่ที่นี่ด้วย การได้เจอหรงฉือในสถานการณ์แบบนี้ ก็ดูจะไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไร เหรินอี้อันก็คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญเจอลูกชายของตัวเองอยู่ที่นี่เช่นกันเขาเอ่ยว่า “มางานสังสรรค์เหรอ?”เหรินจี่เฟิง “ครับ”ฉีเกิงยิ้มพร้อมกับพูดว่า “อี้อัน นี่ลูกชายคุณเหรอ?”เหรินอี้อันยิ้มพร้อมกับตอบว่า “ใช่”“ดูเป็นคนมีความสามารถ ไม่เลวเลย”ฉีเกิง หรงหงและเหรินจี่เฟิง พวกเขาย่อมรู้ดีว่าตัวเองเป็นใครเขาก็รู้ด้วยว่าพ่อตัวเองสนิทกับพวกเขาอยู่พอสมควรแต่ฉีเกิง หรงหงและหนานจื้อจือเป็นประเภทเดียวกัน ปกติมักจะยุ่งมาก ถึงแม้พวกเขากับพ่อเขาจะสนิทกัน แต่เขาก็ไม่เคยเจอหน้าพวกเขาแบบตรง ๆ มาก่อนเลยเห็นฉีเกิงเป็นฝ่ายทักทายเขาก่อน เหรินอี้อันก็จับมือกับฉีเกิงอย่างสุภาพ จากนั้นพูดขึ้นว่า “คุณชมเกินไปแล้ว”พูดจบ เขาก็เห็นหลินอู๋กับหลินลี่ไห่ลงมาจากรถเขาตกตะลึงเล็กน้อยตอนที่หลินลี่ไห่กับหลินอู๋ลงจากรถแล้ว เหรินจี่เฟิง หนานจื้อจือ ยังมีหรงหงและคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงเช่นกันหนานจื้อจือ หรงหงและคนอื่น ๆ ปกติการจะเห็นหน้าใครสักคนยังยากเลยวันนี้คิดไม่ถึงว่าจะมารวม