All Chapters of คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Chapter 31 - Chapter 40

อวี้มั่วซวินเอ่ยว่า “ดังนั้น?”“คนแบบนี้ โดยปกติแล้วแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะปรากฏตัวอยู่ในแวดวงของพวกเรา ส่วนตระกูลเฟิงและตระกูลใหญ่ๆ ยิ่งไม่ต้องคิดเพ้อฝัน แต่คุณหลินคนนั้นกลับแทรกซึมเข้าไปในวงในได้อย่างง่ายดาย แถมยังสนิทสนมกับพวกเขาขนาดนี้... ไม่ธรรมดาจริง ๆ”“ทีแรกผมก็สงสัยอยู่ว่าทำไมจู่ๆ เฟิงถิงเซินถึงมาร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำของผม ต่อมาผมถึงพบว่าเขามาเพื่อแนะนำเส้นสายให้คุณหลินรู้จัก”“เฟิงถิงเซินถึงขั้นลงมือปูทางสร้างคอนเนคชั่นให้เธอด้วยตัวเอง แถมยังพาพวกเฮ่อฉางปั่วมาด้วย นั่นก็แสดงว่าเขาจริงจังกับคุณหลินคนนี้ ไม่เช่นนั้น ถ้าเป็นแค่ของเล่นที่เขาเลี้ยงไว้ข้างกาย เฟิงถิงเซินคงไม่ทำถึงขนาดนี้”“มีเฟิงถิงเซินปูทางให้ ต่อไปตระกูลหลินคงจะก้าวกระโดดอย่างรวดเร็วแน่ๆ”อวี้มั่วซวินและหรงฉือเพียงฟังอยู่เฉยๆ ไม่ได้ต่อความสุดท้าย อีกฝ่ายเอ่ยอย่างทอดถอนใจว่า “มีลูกสาวแบบนี้ ตระกูลหลินช่างโชคดีมาก น่าอิจฉาจริง ๆ”หลังจากที่เจ้าภาพงานเลี้ยงพูดเรื่องเหล่านี้จบ เมื่อหรงฉือเงยหน้าขึ้นก็พบว่าพวกเฟิงถิงเซินไม่อยู่ในห้องจัดเลี้ยงแล้ว ดูเหมือนพวกเขาจะกลับก่อนเวลาแต่ถึงแม้ว่าเฟิงถิงเซินจะสังเกตเห็

ตอนหรงฉือเดินออกมาจากห้องครัวก็เห็นเฟิงถิงเซินกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟาในห้องรับแขกพอเห็นเธอ เฟิงถิงเซินเพียงเหลือบมองแวบหนึ่ง แล้วก็กลับไปสนใจหนังสือพิมพ์ต่อหรงฉือหยุดชะงักในทันทีถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอต้องเดินไปนั่งข้าง ๆ เขาแน่นอน เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ชิดกับเขามากขึ้น โดยไม่รบกวนเขาทว่าตอนนี้...พวกเขาไม่มีอะไรจะพูดคุยกันอีกแล้วเมื่อนึกถึงตรงนี้ เธอจึงหันหลังแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน และเฟิงถิงเซินก็ไม่ได้เรียกเธอไว้หรงฉือกลับรู้สึกค่อนข้างประหลาดใจเดิมทีเธอคิดว่าเขาจะต้องต่อว่าเธอเรื่องที่เธอและอวี้มั่วซวิน “กลั่นแกล้ง” หลินอู๋แน่ๆแต่เขากลับไม่พูดอะไรเลย...เมื่อหรงฉือมาถึงชั้นบนเฟิงจิ่งซินก็ตื่นพอดี และเดินออกจากห้องมาหาเธอด้วยสีหน้าซีดเซียว “คุณแม่คะ หนูหิวแล้ว โจ๊กเสร็จหรือยังคะ?”“ใกล้จะเสร็จแล้วจ้ะ” หรงฉือถามป้าหลิวว่า “ยังมีไข้อยู่ไหม?”ป้าหลิวตอบด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่มีแล้วค่ะ”หรงฉือถึงวางใจ จากนั้นหันหลังเดินเข้าห้องครัว ผ่านไปห้าหกนาทีถึงชะโงกหน้าออกมาพูดกับเฟิงจิ่งซินว่า “ซินซิน โจ๊กเสร็จแล้วจ้ะ”หรงฉือตักโจ๊กใส่ถ้วยเสร็จ แล้วมองไปนอกประตูก็พบว่าเฟิง

หรงฉือไม่ได้ตอบ แต่ลูบศีรษะเถียนเถียนเบาๆ พลางพูดว่า “เถียนเถียนห้ามบอกเรื่องที่น้ามาส่งหนูกับซินซินนะ โอเคไหม?”เถียนเถียนพยักหน้า “เถียนเถียนรู้แล้วค่ะ”คราวที่แล้วซินซินโกรธมากที่เธอไปกอดพี่หรง จริงๆ แล้วเธอรู้สึกกลัวซินซินนิดหน่อย และปกติก็ไม่กล้าพูดคุยกับซินซินและซินซินก็อาจจะยังโกรธอยู่ เพราะซินซินจะจ้องมองเธอตาเขม็งทุกครั้งที่เห็นเธอ...เฟิงถิงเซิน หลินอู๋ และยังมีเฟิงจิ่งซินที่อยู่ข้างหน้า ทั้งสามคนดูเหมือนครอบครัวสุขสันต์อย่างมากหรงฉือเห็นแล้วก็รู้สึกว่ามันดีมากจริง ๆเธอเบือนสายตาหนีผ่านไปสักพัก เธอถึงพาเถียนเถียนลงจากรถหลังจากที่เฟิงถิงเซินและหลินอู๋กลับไปแล้วคุณครูของเฟิงจิ่งซินรู้ว่าหรงฉือเป็นแม่ของเฟิงจิ่งซินเมื่อครู่ตอนเห็นคุณพ่อของเฟิงจิ่งซินมาส่งเฟิงจิ่งซินที่โรงเรียนกับผู้หญิงอีกคน เธอยังคิดว่าหรงฉือไม่ว่างแต่ตอนนี้...เมื่อเห็นหรงฉือจูบมือเถียนเถียน เธอก็รู้สึกมึนงงทันที “คุณหรง คุณกับเถียนเถียน...”“คุณนายฟางมีธุระ ก็เลยขอให้ฉันช่วยมาส่งเถียนเถียนค่ะ”“โอ้ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง” คุณครูถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นพูดอ้อมค้อมว่า “เพียงแต่... เมื

“ไม่ต้องหรอก นับแต่นี้ต่อไปผมจะไม่มีวันเข้ามาเหยียบในฉางโม่อีกแม้แต่ก้าวเดียว!”เย่ชิวอวี่จากไปโดยไม่แม้แต่หันกลับมามองหรงฉือก็ให้ความสำคัญกับอัจฉริยะเช่นกันเธอมองอวี้มั่วซวิน อวี้มั่วซวินส่ายหน้า และบอกเธอไม่ต้องกังวลเย่ชิวอวี่เป็นคนมีความสามารถ เขาเองก็ไม่อยากเสียอัจฉริยะคนหนึ่งไปอย่างนี้เพียงแต่ เขาสังเกตเห็นแล้วว่าเย่ชิวอวี่มีท่าทีพิเศษต่อหลินอู๋ตั้งแต่ตอนที่เจอหลินอู๋ครั้งแรก แต่นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของเย่ชิวอวี่ และเขาก็ไม่สนใจมันเลยด้วยซ้ำตอนนี้เย่ชิวอวี่มีอารมณ์เปลี่ยนแปลงจนไม่รู้จักแยกแยะผิดถูก และตัดสินการมาของหรงฉือในแง่ลบทันทีเพราะหลินอู๋ซึ่งมันเกินไปจริงๆและเนื่องด้วยเทคนิคหลักของ CUAP มีความร่วมมือกับรัฐบาล และได้ลงนามในข้อตกลงการเก็บรักษาความลับจึงไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของหรงฉือได้เย่ชิวอวี่หุนหันพลันแล่นถึงขนาดนี้ได้ก็เพราะหลินอู๋ อีกทั้งเขายังให้ความสำคัญกับหลินอู๋มากเกินไป ถึงแม้ว่าในวันหน้าหรงฉือจะแสดงศักยภาพของเธอออกมา เย่ชิวอวี่ก็อาจจะไม่เชื่อและยอมรับจากใจจริง ในทางกลับกัน เขาอาจจะคิดว่าถ้าหลินอู๋มา หลินอู๋คงทำได้ดีกว่านี้ต่อไปในอนาคต เย่ชิวอวี

เฉิงหยวนพูดว่า “งั้นกาแฟ...”“เอาออกไป แล้วเอาน้ำอุ่นมาแทน”“ครับ”...........ตอนเที่ยง อวี้มั่วซวินออกไปกินเลี้ยงหรงฉือจึงทานข้าวที่โรงอาหารของบริษัทคนเดียวเมื่อเพื่อนร่วมงานในแผนกเดียวกันเห็นเธอ ถึงแม้พวกเขาจะแสดงท่าทีสุภาพกับเธอ แต่กลับไม่ใกล้ชิดกับเธอหรงฉือก็ไม่ได้สนใจหลังทานอาหารเที่ยงเสร็จ เธอก็กลับไปทำงานที่ค้างอยู่ต่อเมื่อตอนบ่ายห้าโมงเย็นกว่า ๆ เธอไปหาซูอวี่เฉวียนแล้วพูดว่า “ฉันทำใกล้จะเสร็จแล้ว คุณจะดูไหม?”“อะไรนะ?”ซูอวี่เฉวียนยังไม่ทันตั้งตัว พอดูเนื้อหาที่หรงฉือส่งมา ตอนแรกเขายังงงๆ อยู่ แต่พอดูไปเรื่อยๆ เขาก็เบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง“เธอ... เธอทำเสร็จหมดแล้วเหรอ?”นี่มันงานที่เย่ชิวอวี่ต้องใช้เวลาทำตั้งสิบกว่าวันเลยนะ!เธอ... เธอใช้เวลาไม่ถึงวันก็เข้าใจทั้งหมดด้วยตัวเอง แถมยังทำเสร็จหมดแล้วด้วย?หรงฉือตอบ “อืม”ซูอวี่เฉวียนถึงกับตะลึงงัน จู่ ๆ ก็พูดอะไรไม่ออกเลยยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เพียงแต่พบว่าหรงฉือทำออกมาได้ดีมากเท่านั้น แต่เนื้อหาที่เธอเขียนยังให้แนวคิดใหม่ๆ ที่เขาไม่เคยคิดถึงมาก่อนมากมายสำหรับการทำงานต่อไปของเขาด้วย!เมื่อคนอื่น ๆ