All Chapters of Our White Little Secrets: Chapter 11 - Chapter 19

Third Person's POV Mabilis na nag-init ang katawan nilang dalawa dahil sa halik na 'yon. Levim couldn't stop himself and even reached for her hips. Nagulat si Sherry do'n and she even wanted to resists. "Baby." He whispered. Asking not for permission but actually pleading for it. Nagmumukha na siyang mahina sa harap ng babaeng 'to pero wala na siyang pakialam. "Levim." She whispered back. While the kiss was getting more soft and gentle. Walang kahit anong senyales ng pagmamadali roon. He wanted to savor the food longer as he could. Habang pilit naman itong nilalabanan ni Sherry na huwag magpadala sa init na nararamdaman ng katawan niya. "Levim, please." Pag-uulit niya. "Why won't you do it with me?" The kiss stopped. Yakap-yakap nito ang dalaga sa baywang. Their bodies already pressed to each other na parang ayaw na niya itong pakawalan sa posisyong 'yon. Natuyo ang lalamunan ni Sherry nang siya'y mapabuntong-hininga. Bite her lower lip and looked up at his soft eyes, plea

Third Person's POVHabang nakahiga sa kama. Hindi maiwasan ni Sherry na ibalik sa isipan ang nangyari kanina. Simply thinking about it could make her scream in embarassment.Hindi niya rin kasi aakalaing sisilip din pala ang lalaking 'to sa kanya nang sandaling 'yon. Kaya't para hindi maging awkward, wala siyang choice kundi ang ayain itong matulog katabi sila. Tutal, kwarto naman talaga ng lalaki ang tinutulugan niya.She wants him to decline that offer. Pero kabigla-biglang hindi naman tumanggi si Levim at ngayo'y nandito nga silang dalawa: magkatabi sa iisang kama. Habang pinapadaan ang lamig ng umaga.Pero hindi talaga makatulog si Sherry. Nakatitig lang siya sa kisame. Ang kadilimang nakikita niya sa itaas ay mas lalong nagpalinaw sa isip niyang makita ang mga bagay sa nakaraan.Gusto niyang sumigaw o lumundag sa hiya. Pero sa kasamaang-palad hindi niya magawa dahil baka magising ang katabi niya. She looked at his sleeping face. Mapayapa ang mukha nito. Naiinggit tuloy siya kung

Sherry's POV Hindi gano'n ka-haba ang naging biyahe namin mula no'n. Pero hindi ko talaga ma-gets kung bakit inaantok ako. Malamig din ang aircon ng kotse kaya hindi naman ako maka-idlip nang tama. Huminga ako nang malalim at hinayaang makapasok ang mas maraming hangin mula sa labas."Nasaan na ba tayo?""Nandito na tayo."Saktong napansin ko rin na dahan-dahang tumigil ang kotse. Tinanggal ko ang seatbelt ko at itinulak ang handle ng pinto. Pero ang weird dahil ayaw matinag. Saka ko lang nalaman na naka-lock pala ito. At sinimangutan ko agad si Elliot na nagbukas ng pintong 'yon mula sa labas.Pero ang loko, parang nanalo sa lotto kung makangiti sa 'kin. "Please, for formality lang naman 'to.""Duda ako sa formality na 'yan.""Hindi ka talaga sanay na may nag-aalaga sa 'yo, ano."Well. Ever since I was little all I heard from my uncle was to live by his terms, and die along with it. Gusto talaga niyang gamitin ang buong buhay ko para lang sa mga pansariling kagustuhan niya.I winced

Sherry's POV"Aray!""Masakit?"Napangiwi akong tumango sa kanya."Ow!""Huwag kang malikot. Hinihilot na nga eh, sige ka, baka mamaga 'to kapag hindi agad naagapan."Marunong ba talaga 'to? Parang pinapalala niya pa yata eh. "Sigurado ka ba talagang kaya mo?"Ngumiti lang siya na inangat ang tingin sa 'kin. "Ano ka ba, wala sa itsura ko pero marunong akong magpagaling ng ganito 'no. Magtiwala ka lang sa 'kin."Hindi ko naman siya mapipigilan sa ginagawa niya kaya tumahimik na lang din ako. Habang pilit inaalis ang atensyon sa sakit, naisip kong ilibot ang mata sa kwarto kung nasaan kami ngayon. Hindi ito malayo sa iniwan naming event kanina. Napakalambot ng kama kung saan ako ngayon nakaupo. Parang ang sarap tumira rito. Ang ganda ng theme ng buong kwarto, parang nasa loob ka lang ng sarili mong bahay. "May sariling kitchen kaya ang kwartong 'to?" Hindi ko na napigilan na mabanggit 'yon."Kwarto 'to ni Boss. At oo. May sariling kitchen nga rito."Naibalik ko sa nakaluhod na si Ellio