All Chapters of Our White Little Secrets: Chapter 1 - Chapter 10

Makalipas ang ilang buwan.Hindi pa rin mawaglit sa isipan ni Levim ang aksidenteng nangyari sa kanya. Sa linya ng kanyang trabaho at estado sa buhay, hindi malayong isipin na may koneksyon ito sa kanyang mga kaaway.Araw-araw, hindi maitatago sa bugnot niyang mukha ang pagkainip. Pilit siyang pinapaalalahanan ng doktor na manatili sa ospital hanggang sa tuluyan siyang gumaling. Hindi niya gustong magtagal pa rito, pero dahil na rin sa pakiusap ng kanyang ama, wala siyang magawa.Sa loob ng kanyang pribadong kwarto sa ospital, nakatayo siya malapit sa bintana, nakasuksok ang mga kamay sa bulsa ng puting pantalon habang nakatanaw sa labas. Blangko ang ekspresyon niya, tila malalim ang iniisip.Sa kama niya, nakakalat ang ilang dokumento at litrato—mga kuhang-liko ng mga hindi pamilyar na mukha. May ilan na malinaw, ngunit karamihan ay malabo, sapat lang para makilala ang mga nasa larawan.Naputol ang katahimikan nang bumukas ang pinto sa likuran niya. Hindi siya nag-abala pang lumingon

Sa labas ng ospital, nakaparada ang ilang police car, kasama ang iba pang sasakyan na sinakyan ni Mr. Francelia at ng kanyang mga tauhan. Ang mga taong naroon ay nagbubulungan, nagtataka kung ano ang kaguluhang nagaganap."May kriminal daw na nakapasok sa gusali," usap-usapan ng ilan. Ngunit walang may alam sa tunay na dahilan ng kaguluhan.Samantala, si Loid, na katatapos lang makipag-usap sa telepono, ay agad na nagmamadaling umakyat patungo sa itaas. Ngunit bago pa siya makalampas, hinarang siya ng isang pulis."Sir, utos po sa amin na huwag munang magpapasok ng sibilyan."Napabuga ng hangin si Loid at umatras. Sinubukan niyang pindutin ang elevator ngunit naalala niyang inaayos pa rin ito hanggang ngayon. Wala siyang nagawa kundi ilabas ang kanyang cellphone at subukang tawagan si Levim.Ngunit bago pa masagot ang tawag, natigilan siya nang makita niyang bumababa mula sa hagdanan ang isang grupo ng mga tao.Si Mr. Francelia. Kasama ang mga pulis at kanyang tauhan.Pasimpleng tumal

Sherry's Point Of ViewHindi ko alam kung hanggang kailan niya ako tititigan nang ganito. Iyong para bang handa niya akong kagatin o sunggaban anumang oras niya gustuhin.Samantalang ako naman ay halos maging kaisa na kami ng bagay na kinasasandalan ko. Mas lalo lang tuloy akong nahiya nang bumaba ang kanyang mga mata sa aking labi. Para bang may naglalaban sa utak niya sa klase ng kanyang titig. Hindi ko alam kung nagugustuhan ba niya ang nakikita niya o hindi. Wala kasi siyang ekspresyon sa mukha at hindi man lang nagsasalita.Muli akong napalunok. Umiwas ng tingin. "Pwede bang mag-banyo muna ako sandali?" Nagpapanggap akong girlfriend niya kaya hindi ko gugustuhing magtunog bastos dito. Lagot talaga ako kapag may nahalata siyang kahit kaunti sa ikinikilos ko.Nasulyapan ko siyang muli at dito'y nakita ko kung paano magtama ang paningin naming dalawa. Grabe, nakakapangilabot talaga ang ka-guwapuhan ng isang 'to. Hindi ko naman talaga puwedeng itanggi na nakabibighani talaga ang its

Sherry's Point Of View"Twin brother?"Masigla niya akong tinanguan. Nandito lang kami sa kitchen table nag-uusap and I must admit, napakasaya niyang ka-kuwentuhan. Para nga akong nagkaroon ng parallel timeline kung saan muli kong nakakausap ngayon si Loid sa ibang version niya.Speaking of parallel timeline. Ang dami ko ring nalaman tungkol kay Loid dahil dito kay Elliot. To put it generally, halos lahat na yata ng bagay, mapa-interes man 'yan, ugali, hilig, pananalita at iba pa, magkasalungat talaga sila.Naituro ko naman ang mansanas na kinakagatan niya. "So ibig sabihin din ba, hindi rin mahilig si Loid sa mansanas?""He hates them." May diin na sagot niya. As in mararamdaman mo talaga kung gaano iyon kinamumuhian ni Loid."So ano pala favorite niya?"Sinenyasan niya akong lumapit. Kaya't inusog ko rin ang upuan ko at siya naman 'yong naglapit ng bibig sa tainga ko. "He loves ice cream. As in favorite niya 'yon sa lahat ng favorite niya.""Really?""That's right!""Pero bakit kail

Third Person's POVKakasilang pa lamang ng araw nang magising na rin si Levim. Hindi niya naabutan sa kama ang dalaga kaya't taka niya itong hinanap sa paligid ngunit hindi niya ito mahagilap.Naalala niya kung paano sila nagtalo kagabi kaya't naisip nitong baka ay umalis na lang ito habang tulog pa siya. Parang sumikip naman ang kanyang dibdib sa naiisip. Bumangon at nagmamadaling bumaba sa kwarto. "Sherry?" Tinawag ng buo nitong boses ang pangalan ng dalaga ngunit walang sumagot.Hanggang sa makarating siya sa may kitchen at doon naman siya natigilan. Ang pag-aalala ng mukha ay napalitan ng pagkamangha at kaluwagan sa dibdib. Lihim na napangiti nang makita ang nakatalikod na si Sherry. Nakasuot ng apron at tila abala sa binabasang libro.Nagpasya si Levim na lapitan ito nang hindi gumagawa ng ingay. Bawat hakbang niya at tila kasiyahan sa kanyang puso. Naaamoy din niya ang niluluto nito sa isang kalan ngunit hindi roon ang buong atensyon ng lalaki, kundi sa nakakaakit na hubog ng ka