Semua Bab พันธะร้ายหมอ(เลว)ที่รัก: Bab 31 - Bab 40

“คุณย่าไปรับมาครับ”เด็กวัยสี่ขวบตอบเขาเท่าที่จะตอบได้ ต้นไผ่เดินไปหาคุณย่าที่ยืนยิ้มอยู่ หมอมาร์คหันไปทักทายและพูดคุยกับเมตตาอยู่พักหนึ่ง “คุณน้าบอกว่าอยากมาเยี่ยมคุณชมจันทร์เหรอครับ”“ที่จริงน้าก็รู้ว่าอาจจะไม่เหมาะในตอนนี้ แค่อยากจะหาทางช่วยมาร์คน่ะ เพราะได้ยินเรื่องจากต้นน้ำแล้ว น้าเองก็รู้สึกผิดก็เลยคิดว่าควรจะทำอะไรบ้าง”“ผมพอจะมีหนทางอยู่ครับแต่อาจจะไม่ใช่วันนี้ คุณน้ารอสักหน่อย แต่ว่าวันนี้ผมขอยืมตัวต้นไผ่สักครู่ได้ไหมครับ”“พี่มาร์คจะพาตาไผ่ไปไหนเหรอคะ น้ำรับปากพี่แก้วตาเอาไว้ว่าจะพาแกกลับบ้านก่อนห้าโมงเย็น”“ใช้เวลาไม่นานหรอก ต้นไผ่ครับ ไปเยี่ยมคนไข้กับลุงมาร์คไหมครับ”“มีของเล่นไหมครับ”“ดูสิเด็กคนนี้”ทุกคนหันมายิ้มให้กับหลานชายตัวเล็กที่หันมาถามหมอมาร์ค เขารู้ทันทีว่าจะต้องทำอะไรบ้างจึงได้ตอบต้นไผ่ไป“เอาแบบนี้นะครับ วันนี้หลังจากที่ไปเยี่ยมคนไข้กับลุงมาร์คแล้วจะพาไปซื้อของเล่นตามที่สัญญากันเอาไว้ ดีไหมครับ”“เย้ ลุงมาร์คใจดีที่สุดเลย”“ต้องแบบนี้สิ ต้นน้ำกับคุณน้ากลับก่อนได้เลยนะครับ เดี๋ยวผมพาต้นไผ่กลับเอง”“แต่น้ำว่า…”“พี่รับรองว่าจะส่งตาไผ่กลับบ้านอย่างปลอดภัย ไม่ต้

“อ้อผมคงเหนื่อยเกินไปจริง ๆ ขอโทษทีนะ”เขากดรีโมทรถทันทีเมื่อเธอหันมามองเขาด้วยท่าทีสงสัย เธอระแวงและพยายามชวนเขาคุยตลอดเส้นทาง ต้นไผ่กำลังสนใจของเล่นชิ้นใหม่อยู่ข้างหลังและไม่ได้สนใจทั้งสองคน“คุณหมอดูจะเหนื่อยนะคะช่วงนี้ ไม่ค่อยได้พักผ่อนเหรอคะ”“มีผ่าตัดติดต่อกันหลายวัน แต่ละเคสค่อนข้างหนักน่ะ อีกอย่างการผ่าตัดสมองไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มันต้องรอบคอบทุกวินาที ผมไม่อยากทำพลาดให้ส่วนของตัวเอง ดังนั้นก็เลยพยายามทำให้เต็มที่ที่สุดน่ะ”“งานของคุณหมอดูจะกดดันมากเลยนะคะ แล้วนี่ยังต้องมาเลี้ยงต้นไผ่อีก แล้วแม่ของเขาจะกลับเมื่อไหร่คะ”“เห็นว่าอีกสามวัน พรุ่งนี้วันศุกร์แล้ว ไปโรงเรียนอีกวันเดียวก็หยุด โชคดีหน่อย”“แต่วันหยุดของคุณหมอนี่สิคะ”“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็มีคุณคอยช่วยอยู่แล้วนี่ จริงไหม”“แต่คุณแม่…”“คุณไม่ไว้ใจผมเหรอ ก่อนหน้านั้นผมก็หาพยาบาลมาช่วยดูแลคุณชมจันทร์เป็นอย่างดี ตอนนี้อาการดีกว่าตอนนั้นเยอะเลยนะ อีกอย่างช่วงนี้ก็ใกล้จะได้ทำกายภาพบำบัดแล้ว ผมแนะนำว่าอย่าเคลื่อนย้ายผู้ป่วยโดยไม่จำเป็นจะดีกว่า เชื่อผมเถอะ”“ก็ได้ค่ะ ฉันจะยอมเชื่อคุณหมออีกสักครั้ง”“ผมเชื่อใจได้จริง ๆ นะ”เฟรย์

มาร์คนิ่งไปเพราะไม่คิดว่าเฟรย์จะเดาไม่ออกจริง ๆ ว่าต้นไผ่คือลูกของต้นกล้า แต่เขาลืมนึกไปว่าเฟรย์ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ต้นกล้านอนด้วยในตอนนั้นท้อง เธอจึงไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรที่มากกว่านี้“ผมคิดว่าคุณน่าจะเดาออก จากชื่อของต้นไผ่เสียอีก”“ฉันคิดว่าฉันเดาออกจากหน้าตาของเขา แค่ไม่แน่ใจว่ามันจะใช่หรือเปล่าเท่านั้นเองค่ะ”“กลับบ้านกันเถอะ แล้วผมจะเล่าทุกอย่างให้คุณฟัง”“มีเรื่องอะไรที่ฉันยังไม่เคยรู้อีกเหรอคะ”“ผมว่าคุณน่าจะไม่รู้อะไรเลยตั้งแต่แรก และคงยังเก็บความรู้สึกผิดกับต้นกล้าเอาไว้จนถึงตอนนี้ รวมถึงเรื่องที่ผมทำเลวกับคุณด้วย ทั้ง ๆ ที่ทุกอย่างมันไม่ควรเกิดขึ้น วันนี้ผมจึงตัดสินใจจะคุยเรื่องนี้กับคุณ”“กลับกันเถอะค่ะ”เขาจับมือเธอเดินไปที่รถ โดยไม่ต้องพูดอะไรกันอีก เธอรู้ว่าหลังจากนี้เรื่องที่เขาจะเล่าให้เธอฟังคงเป็นเรื่องที่ไม่เคยรู้ และแน่นอนว่าสี่ปีมานี้เธอเองก็ยังรู้สึกผิดกับต้นกล้ามาโดยตลอด เพราะคิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาฆ่าตัวตายบ้านของหมอมาร์ค“ไปคุยในห้องเถอะ”“ทำไมไม่คุยที่นี่ละคะ”“ไม่สะดวกหรอกผมกลัวคุณหนี จะได้จับคุณแก้ผ้าเอาไว้ก่อนที่คิดจะหนี”“หมอคะ!”“ผมแค่ล้อเล่นเท

“ไม่ได้นะคะแล้วต้นไผ่ละคะ”“ไม่มีปัญหา ก็แค่โทรบอกให้ต้นน้ำกับคุณน้าไปรับกลับบ้านก็พอแล้ว”“หมายความว่ายังไงคะ นี่อย่าบอกนะคะว่าคุณเอาหลานมาอ้าง”เขารีบกอดเธอเอาไว้แน่นทันที พร้อมกับสีหน้าออดอ้อนให้เธอยอมยกโทษให้“ขอโทษแต่ทำเพราะหมดหนทางแล้วจริง ๆ ผมก็ไม่ได้อยากเอาเจ้าตัวแสบนั่นมาอ้างหรอก แต่ว่ายังไงก็เริ่มเล่าเรื่องนี้กับคุณไม่ได้ เมื่อวานพอน้าเมตตาบอกว่าอยากมาเยี่ยมคุณชมจันทร์”“อะไรนะคะ คุณบอกว่า…”“เราไปอาบน้ำล้างตัวกันก่อนดีไหมแล้วค่อยคุยกัน ทิ้งไว้นานแบบนี้ก็คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมเป็นห่วงคุณนะ”“ก็ได้ค่ะ แต่อุ้มเฟรย์ไปนะคะ”“คำสั่งเมียใครจะกล้าขัดล่ะ ด้วยความยินดีเลยครับผม”เธอหันไปหอมแก้มเขาครั้งหนึ่งเพื่อเป็นรางวัล เขาหันมายิ้มให้และอุ้มตัวเธอเดินออกไปทั้ง ๆ ที่เปลือยด้วยกันทั้งคู่ กลับไปที่ห้องของเขาเพื่อไปแช่อ่างจากุชชี่ในห้องนอนใหญ่“ท่านอยากไปเยี่ยมคุณแม่เหรอคะ”“ใช่ แต่ผมก็บอกแล้วว่าตอนนี้อาจจะยังไม่เหมาะ อีกอย่างคุณชมจันทร์ก็พึ่งจะฟื้นตัวจากการผ่าตัด ผมไม่อยากให้มีเรื่องกระทบจิตใจเธอก่อนการทำกายภาพบำบัดน่ะ”“ขอบคุณนะคะที่คิดถึงสุขภาพคุณแม่”“ยังไงก็เป็นคนไข้ของผม ไม่ใช่ส

ทั้งหมอมาร์คและชมจันทร์ต่างตกใจและนิ่งไปทันที เมื่อได้ยินเฟรย์ปฏิเสธ หมอมาร์คไม่เข้าใจเลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่“เฟรย์ ทำไมพูดแบบนั้นละลูก”“ฉันไม่แต่งงานกับคุณ ตราบใดที่ยังไม่มีแหวนหมั้นมาสวมนิ้วให้ฉัน”ชมจันทร์ถึงกับถอนหายใจ คิดว่าวันนี้จะได้เห็นน้ำตาของหมอมาร์คเสียแล้ว เฟรย์หันมายิ้มด้วยความสะใจที่อย่างน้อยสักครั้งหนึ่ง เธอก็ได้แกล้งเขาคืน หมอมาร์คถึงกับน้ำตาซึมขึ้นมาทันที“ใครบอกว่าผมไม่มีแหวน!”เฟรย์กลายเป็นฝ่ายตกใจ เมื่อมาร์คล้วงเข้าไปในเสื้อกาวน์ของเขา เธอไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะพกแหวนมาด้วยจริง ๆ กล่องเครื่องประดับเล็ก ๆ สีงาช้างถูกดึงออกมา เขาคุกเข่าลงกับพื้นจนชมจันทร์ยิ้มออกมาจนแก้มปริ “ให้ตายเถอะเคยเห็นแต่ในละคร แม่เจ้าโว้ยวันนี้ได้เห็นของจริง”ชมจันทร์รีบคว้ามือถือมาถ่ายฉากสำคัญนี้เอาไว้ทันที หมอมาร์คเปิดกล่องออกมา แหวนเพชรเม็ดโตอยู่ข้างในนั้น “แหวนนี้คุณแม่ของผมส่งมาให้ตั้งแต่ผมบอกว่าจะแต่งงาน แม่กับพ่อของผมดีใจมาก และรีบโทรสั่งให้ร้านเครื่องเพชรของเพื่อนท่านทำมาให้ผม ของพึ่งมาส่งเมื่อวานนี้ ผมเก็บติดตัวมาตลอดคิดว่าจะมีโอกาสได้ให้คุณ ตอนนี้มีแหวนแล้ว มีคำมั่นสัญญาแล้ว จะยิน