Semua Bab ทวงรักร้ายนายวิศวะ(เลว) | เวหา x เชอรีน: Bab 101 - Bab 110

“เอางั้นก็ได้ เร็นจอดรถหน่อย กลับบ้านดีๆนะ” ไอรีนที่ได้ยินแบบนั้นก็จงใจบอกไปยังน้องชายตัวเองอีกครั้งเพื่อให้เขาได้ทำการหยุดรถแล้วจอดตรงนั้นโดยที่เมื่อรถได้จอดนิ่งแล้วออสตินก็เปิดประตูก้าวเดินลงจากลง เขาเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางจากท้ายรถแล้วสาวเท้าเดินเข้าไปในซอยเดียวกับที่วิเวียนได้เดินเข้าไป “หึ~ ธุระแถวนี้ แล้วยังเดินตามยัยนั่นเข้าไปในซอยแบบนั้น นึกว่าคนอื่นเขาไม่รู้เลยมั้ง ไอ้เวร!” เวหามองออสตินที่เดินเข้าไปในซอยก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ นี่มันจะรู้ตัวหรือยังว่าตัวมันเองนั้นดูเป็นห่วงเป็นใยในตัววิเวียนจนออกนอกหน้าเสียแล้วและที่มันเลือกที่จะลงตามเธอไปก็คงเป็นเพราะกลัวว่าวิเวียนนั้นจะลากกระเป๋าไม่ไหวนั่นแหละและตัวมันคงอยากที่จะคุยกับเธอให้มากขึ้นด้วย เพื่อชดใช้ไปกับบางสิ่งบางอย่างที่เคยทำไม่ดีกับเธอคงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของคนสองคนนั่นแหละเอาเป็นว่าหันมาสนใจเรื่องของเขากับเชอรีนจะดีกว่า เวหามองไปยังเจ้าของเรือนร่างสวยที่เอาแต่มองไปยังทางข้างหน้า มือแกร่งเคลื่อนเข้าไปโอบเอวบางของเธอเอาไว้ จึงทำให้เชอรีนหันมองจ้องตาถลึงดุ เธอพยายามแกะมือของเขาออกอย่างไม่อยากที่จะให้เพื่อนข้างหน้ารู

“จะไม่เลิกใช่มั้ย ได้ งั้นก็ลองดู” นี่เขาคิดที่จะทำอะไรกันแน่แล้วหน้าตาของเขาก็ดูน่ากลัวมากด้วย จะทำยังไงดีและในระหว่างที่เธอกำลังคิดและก็คิดอยู่นั้น “คืนนี้นอนด้วยกันที่นี่แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเวขับรถไปส่ง” “ไม่เอา! ทำไมฉันต้องนอนค้างที่นี่ด้วย แล้วยิ่งต้องค้างกับนาย ฉันไม่เอาหรอกนะ” เชอรีนส่ายหน้าพัลวันเรื่องอะไรที่เธอต้องนอนค้างที่นี่ด้วย “ก็ยังไม่ได้บอกให้ ‘เอา’ บอกแค่ว่าให้นอนหรือถ้าเชออยากเอา..เวก็พร้อมจัดให้เสมอนะ”เชอรีนกรอกตามองบนทำไมเขาถึงได้ชอบพูดจาสองแง่สองง่ามแบบนี้อยู่เรื่อยหรือว่านี่คือตัวตนที่แท้จริงของเขา “บ้า ฉันไม่มีชุดนักศึกษานอนที่นี่ไม่ได้” เธอยกเรื่องชุดนักศึกษาขึ้นมาอ้างจึงทำให้เขาที่เป็นหัวสมองดียิ้มกริ่มบอกคนตัวเล็กทันที “ลืมไปแล้วเหรอก็ชุดของวันนั้นไงที่ใส่ไปเรียนตอนเช้าก่อนที่จะไปบ้านไอ้มาร์ช” จริงด้วย เขานี่ยังคงความจำแม่นเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน “จริงด้วย” เธอยิ้มแห้งดันลืมไปเสียสนิทแต่ทว่ามันก็ยังไม่ได้ซักอยู่ดีและเธอก็จะไม่ยอมใส่ชุดซ้ำแบบที่ยังไม่ซักหรอกนะ“ยังไม่ได้ซัก ฉันไม่..”“ห้องเวมีครบ งั้นเวเอาเสื้อผ้าเชอไปซักเลยนะ เดี๋ยวซักให้หมดเลย” เวหาพ

อึก~เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป… “เว ฉันเป็นอะไรไม่รู้แต่ฉันรู้สึก...” เชอรีนที่ไม่กล้าพูดออกไปก็หยุดคำพูดไว้แต่เพียงเท่านั้น มือเล็กเคลื่อนไปลูบอกแกร่งนั้นอย่างไม่รู้ตัวและมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ใบหน้าของเธอนั้นอยู่ห่างจากหัวนมของเขาเพียงแค่คืบเดียวเท่านั้น “อยากอะไร เชอรีนอยากอะไร” เวหายิ้มรู้ได้เลยว่าเธอพูดถึงอะไร ลมหายใจร้อนของเธอพัดเป่าหน้าอกที่เย็นยะเยือกของเขา เขาส่งเสียงกระซิบเอ่ยถามทำเป็นไม่เข้าใจแต่แอ่นร่างกายเข้าหาโพรงปากนุ่มนั้นแล้ว“ถ้าฉันทำอะไรนาย นายจะว่าอะไรกันหรือเปล่า” เธอพูดเท่านั้นแล้วโน้มใบหน้าเลียไปยังหัวนมสีน้ำตาลอ่อนทันที ความนุ่มของหัวนมทำเอาเชอรีนระรัวปลายลิ้นอีกทั้งยังอ้าปากครอบกลืนหัวนมเข้าโพรงปาก มือที่ว่างโอบกอดดันแผ่นหลังของเขาให้เข้าประชิดใบหน้าเธอ“ซี้ด~เชอรีน ทำอะไร เชอเป็นอะไรไป ต้องการเหรอ..” ใบหน้าหล่อเงยหน้าขึ้นมองเพดานอกแกร่งแอ่นเข้าหาเธอมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม ซี้ด~ ทำไมลิ้นเธอถึงได้ทำให้เขาเสียวได้ถึงขนาดนี้ มือเล็กลูบคลำไปตามท่อนเนื้อที่ยังคงอยู่ภายใต้กางเกงขาสั้นตัวบาง“ช่วยหลับตาหน่อยได้มั้ย ไม่นานหรอก” เชอรีนผละออกจา

“นี่ขนาดยังนะเนี่ย แล้วถ้าคืนดีไม่จูบกันกลางมหาลัยเลยเหรอ..” คำพูดของไอรีนทำเชอรีนเม้มริมฝีปากใบหน้าสวยแดงระเรื่อจนปิดไม่อยู่ นี่เพื่อนของเธอจะแซวกันอีกนานมั้ย เชอรีนยกมือขึ้นมองดูนาฬิกาข้อมือก่อนจะพบว่าตอนนี้ใกล้เวลาเข้าเรียนในรายวิชาแรกแล้ว “ไปเรียนกันได้แล้วอย่ามัวแต่มารุมแซวกันแบบนี้” เธอเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับกางแขนพาเพื่อนทั้งสามเดินตรงไปยังตึกคณะ ห้างสรรพสินค้า16.30น.ทั้งสี่สาวเดินช้อปปิ้งกันจนทั่วทุกชั้นของห้างเป็นที่เรียบร้อย เชอรีนที่นึกขึ้นมาได้ว่าวันนี้ ‘พี่เก้า’ พี่ชายของเธอจะมาเลี้ยงข้าวก็รีบพูดบอกเพื่อนตาใสโดยที่ก็ไม่ลืมที่จะถามไปยังไอรีนด้วยเพราะครั้งหนึ่งเพื่อนเธอก็เคยแอบชอบพี่ชายของเธอ เธอก็เลยกลัวว่าพอได้กลับมาพบกันแบบนี้ไอรีนอาจจะเกร็งๆพี่ชายของเธอหรือเปล่า “เราลืมบอกพวกแกไปเลย ว่าวันนี้พี่เก้าเขาขอมาเลี้ยงข้าว แกโอเคหรือเปล่าไอรีน” “เฮ้ย! แล้วทำไมฉันต้องไม่โอเคด้วยล่ะ อย่าบอกนะว่าหมายถึงเรื่องนั้น ฉันลืมพี่เขาไปหมดแล้วแก!” ไอรีนอุทานดังลั่นทำหน้างงงวยแล้วก็มองไปยังใบหน้าเ

บนรถปึง!ทันทีที่เวหาปิดประตูรถในฝั่งของเขาเสร็จ ใบหน้าหล่อเหลือร้ายก็หันมองมาทางที่เชอรีนนั่งอยู่เสียงเข้มเอ่ยถามอย่างคนที่กำลังอยู่ในอารมณ์เคืองโกรธ สรุปแล้วคือเธอมีแฟนไปแล้วจริงๆสินะงั้นที่เขาคิดก็คงบ้าไปเองที่คิดว่าเธอเพียงแค่หลอกเขาว่ามีแฟน“สรุปมีแฟนแล้วจริงๆใช่มั้ย”“แฟน?” คิ้วสวยยกขึ้นอย่างงุนงง แฟนอะไรของเขา อ๋อ..หรือว่าเขายังคงเชื่ออยู่ว่าเธอมีแฟน งั้นตอนนี้เธอจะสารภาพไปเลยดีมั้ยว่าที่ผ่านมาเธอเพียงแค่โกหกเขาเท่านั้น ริมฝีปากสวยกำลังจะพูดบอกออกไปแต่ทว่ากลับไม่ทันผู้ชายข้างกายที่ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน“ยังไม่เลิกกับมันใช่มั้ย”“….” เชอรีนทำได้เพียงยกมือขึ้นเกาหัวแกรก เมื่อไหร่เขาจะหยุดพูดเสียทีแล้วแบบนี้พวกเราจะเข้าใจกันตอนไหน“ไปเลิกกับมันซะแล้วกลับมาคบกัน ไม่งั้นฉันจะบอกพ่อแม่เธอเรื่องคืนนั้นที่ฉันเอาเธอแล้ว" แล้วยังจะเอาเรื่องวันนั้นขึ้นมาพูดด้วยอีก อะไรๆก็จะบอกพ่อกับแม่ของเธออย่างเดียวเลยแต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอไม่ชอบก็คือการที่เขาพูดเสียงดังตะโกนใส่กันนี่แหละแล้วไหนจะขับรถเร็วนี่ก็อีกเขาไม่กลัวอันตราย