“โอเค ไว้เจอกันวันพรุ่งนี้” เพียวตะโกนกลับเสียงใสจากนั้นรถของมาร์ชก็ขับเคลื่อนออกไปด้วยความรวดเร็ว ทั้งหมดเดินตรงมุ่งหน้าไปยังรถของไอรีนที่จอดอยู่ไม่ไกลจากรถของมาร์ชสักเท่าไหร่โดยที่เมื่อถึงแล้วไอรีนก็เอ่ยเสียงนิ่งบอกผู้เป็นน้องชายของตัวเอง“นายไปขับรถนะ ฉันเมื่อยๆยังไงไม่รู้” เธอรู้สึกเมื่อยอย่างไม่รู้สาเหตุ ใจเธอนั้นคิดว่าอาจเป็นเพราะว่าเมาแล้วเผลอไปหกล้มหรืออะไรหรือเปล่าจึงทำให้ปวดเมื่อยไปทั่วทั้งตัวแบบนี้ เธอยื่นกุญแจรถส่งมอบให้เร็นโดยที่เขาก็รับพร้อมกับมองหน้าเธอนิ่งไอรีนหันมองไปยังเพื่อนทั้งสี่คนที่ยืนเรียงรายกันอยู่ นั่งข้างหลังด้วยกันสี่คนจะนั่งด้วยกันได้หมดหรือเปล่า เวหากับออสตินก็ตัวใหญ่และหนามากเสียด้วย เธอเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจว่าจะนั่งกันได้หมดจริงๆน่ะเหรอ“ว่าแต่นั่งกันได้มั้ยเนี่ย 4 คนข้างหลังแบบนี้หรือว่าเชอรีนจะไปนั่งข้างหน้าด้วยกัน” ไอรีนชวนให้เชอรีนไปนั่งเบียดด้วยกันข้างหน้าซึ่งเชอรีนที่อยากไปนั่งข้างหน้าก็พยักหน้านิ่งแต่แล้วมือหนาของเวหาก็จับเข้าที่ข้อแขนเรียวเล็กของตัวเธอเธอมองมือของเขาที่ริอ่านมาจั
Terakhir Diperbarui : 2025-05-25 Baca selengkapnya