บททั้งหมดของ ทวงรักร้ายนายวิศวะ(เลว) | เวหา x เชอรีน: บทที่ 111 - บทที่ 120

“นมเชอใหญ่มากเลย ต่อไปถ้ามีลูกต้องมีน้ำนมเยอะมากแน่ๆ” นี่เขาพูดไปถึงเรื่องของอนาคตแล้วเหรอ มันจะเร็วไปมั้ย เชอรีนจับมือเขาไว้แน่นพร้อมกับหันไปเผชิญหน้าเอ่ยถาม“พูดอะไรเนี่ย แล้วที่ให้มานี่คือต้องการที่จะทำเรื่องอย่างว่าใช่มั้ย” เธอเลือกที่จะถามไปตรงๆเพราะตั้งแต่ที่เดินเข้ามาเขาก็เอาแต่ทำรุ่มร่ามกับร่างกายเธอ“ก็ด้วยแต่ที่สำคัญอยากอยู่กับเชอรีนมากกว่า” เวหายิ้มอย่างยอมรับในเมื่ออยู่กันสองคนแบบนี้มีหรือที่เขาจะไม่คิดต้องการเธอ มือแกร่งเอื้อมไปทางด้านหลังของคนตัวเล็กมือสุดเชี่ยวชาญได้เริ่มทำการปลดตะขอเสื้อในจนมันหลุดออกจากกันเป็นที่เรียบร้อย“งั้นก็เอามือออกไป เอ๊ะปลดตะขอทำไม!!”เธอสะดุ้งโหยงหันหน้ามองค้อน เขานี่นะมือไวดีจริงๆ ใบหน้าสวยบึ้งตึง เวหามองใบหน้าสวยแล้วใช้จังหวะนี้อุ้มคนตัวเล็กขึ้นในท่าเจ้าสาวเดินไปนั่งยังโซฟาตัวยาว เขาให้เธอนั่งอยู่บนตักสายตาอ่อนโยนมองไปยังคนที่นั่งอยู่บนตักอย่างไม่วางตาทำไมเชอรีนของเขาถึงได้สวยไปทั้งตัวแบบนี้...“เดี๋ยวเชออึดอัดไง อยู่กันสองคนทำตัวสบายๆเสื้อในไม่ต้องใส่ก็ได้” เสียงแหบพร่าที่เขาพูดออกมาทำเอาเชอรีนข

“เดี๋ยวเช็ดให้ก่อน” มือหนาหยิบทิชชู่แล้วเช็ดทำความสะอาดไปยังร่องของแฟนสาวในทีแรกเธอมีท่าทีที่จะโวยวายแต่พอเจอสายตาดุดันของเขาเข้าก็ทำให้เธอไม่กล้าที่จะพูดหรือทำอะไรทั้งนั้นและเมื่อเสร็จเขาก็อุ้มคนตัวเล็กเข้าไปในห้องน้ำส่วนตัวเขาเองเลือกที่จะถอยออกมาก่อนเพราะกลัวว่าจะยับยั้งชั่งใจตัวเองเอาไว้ไม่อยู่แล้วก็เผลอเอาเธออีกรอบครืด~เสียงโทรศัพท์มือถือของเชอรีนดังขึ้น เขาจึงเดินไปดูก่อนจะพบว่าเป็นชะเอม น้องสาวคนเล็กของเชอรีนนั่นเอง ชายหนุ่มตัดสินใจรับสายแทนเชอรีนด้วยความที่กลัวว่าชะเอมอาจจะมีธุระสำคัญที่จะต้องพูดคุย(ฮัลโหลพี่เชอคิดถึงจังเลย เมื่อไหร่จะกลับบ้านสักทีเนี่ย แล้วอย่าลืมของฝากด้วยน้า) เสียงใสของเด็กสาวดังขึ้นเข้ามาในสาย เวหายิ้มอย่างเข้าใจเพราะน้องสาวเขาก็พูดไม่หยุดแบบนี้เหมือนกัน“หวัดดีชะเอม เรานี่พูดไม่หยุดเลยนะ”(นั่นใครคะแล้วพี่เชอรีนไปไหน) เสียงใสกลายเป็นเสียงตกใจในทันทีเมื่อรู้ว่าคนที่รับสายไม่ใช่พี่สาวของเธอ“เชอรีนอาบน้ำอยู่ เราจำเสียงพี่ไม่ได้เหรอ”(เป็นคนที่ชะเอมรู้จักเหรอคะ อืม ใครกัน ชะเอมจำไม่ได้ค่ะ ว่าแต่เป็นแฟนของพี่เชอเหรอคะ)“หึ พี่เวหาเองครับ พี่เป็นแฟนกับพี่ส

-1 อาทิตย์หลังจากงานรับปริญญาเสร็จสิ้น-เสียงมือถือปลุกเตือนดังขึ้นร่างบางหยัดกายลุกขึ้นนั่งปลุกแฟนหนุ่มที่ยังคงนอนหลับใหลอย่างไม่มีสติ มือเล็กยกขึ้นสะกิดไปยังแผ่นหลังของเขาอย่างเบามือ “ตื่นได้แล้วเว วันนี้พวกเรามีนัดไปเที่ยวกับที่บ้านนะ ลืมไปแล้วเหรอ ทำไมยังไม่ตื่นอีกเนี่ย” เธอสะลึมสะลือส่งเสียงโวกเวกโวยวายออกมาเมื่อพยายามปลุกเท่าไหร่เขาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาซะที สงสัยอาจเป็นเพราะเมื่อคืนเขาดื่มเหล้าเข้าไปด้วยแน่เลยจึงทำให้เรียกยากแบบนี้คือแบบนี้นะคะทุกคน เมื่อคืนพวกเราไปดื่มฉลองเรียนจบที่ผับของสายฟ้ากันมาค่ะ ไปกันครบทุกคนเลยนะทั้งกลุ่มของเชอรีนและกลุ่มของเวหาเขา... “เมื่อคืนก็ดื่มไปนิดเดียวเองนี่แล้วทำไมถึงได้นอนตื่นยากแบบนี้” เธอบ่นไปตามประสาก่อนที่จะหยัดกายลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะเข้าไปอาบน้ำแล้วค่อยกลับมาเรียกเขาอีกรอบ “เฮ้อ~ ช่างเหอะไปอาบน้ำดีกว่า อะ!” เชอรีนลุกขึ้นยืนซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกลับที่เวหาลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับดึงข้อมือของแฟนสาวให้ร่วงหล่นล้มไปทับร่างกายของเขาเข้าอย่างจังว๊าย!!เชอรีนร้องอุทานเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆร่างกายของเธอก็ถูกดึงล้มลงไปทับอยู่บนตัวของเขาแ

“รู้นะว่าคิดอะไรอยู่” คนที่โดนกระทำย่นคอหลบหนีสัมผัสที่กำลังได้รับอย่างเขินอายพร้อมทั้งกล่าวดักคอแฟนหนุ่มด้วยคำพูดที่รู้ทัน เวหาหัวเราะในลำคอกระซิบตอบกลับพร้อมพรมจูบไปตามลำคออย่างตั้งใจ“รู้ว่าอะไร รู้จริงหรือเปล่า” มือหนาเคลื่อนไปกอบกุมหน้าอกอวบอิ่มคัพดีตรงหน้า บีบขยำพร้อมกันสองข้างอย่างถ้วนทั่ว เชอรีนที่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางอยู่จึงดึงมือซุกซนของเขาให้ออกห่างจากหน้าอกของตัวเองแล้วหันหลังจ้องมองเขาด้วยสายตาอ้อนๆ“ไว้คืนนี้แล้วกัน ตอนนี้เราเหนื่อยอยากนอนพักมากเลย เวไม่เหนื่อยหรือไงขับรถมาตั้งนาน แล้วเรื่องแบบนั้นก็ต้องใช้แรงนะ” เธอพูดโน้มน้าวจิตใจแฟนหนุ่มจนเขาพยักหน้าคล้อยตามพร้อมกับสวนหัวเราะออกมาอย่างชอบใจที่แฟนสาวของเขาเป็นฝ่ายที่นัดเย็xในคืนนี้“หึ~ พูดแล้วนะ”เชอรีนจูงมือเวหาไปยังเตียงนอนที่มีขนาดใหญ่ คนทั้งคู่ขึ้นไปนั่งบนนั้นพร้อมกับค่อยๆล้มตัวลงนอน ผ้าห่มผืนใหญ่ถูกหยิบขึ้นมาใช้ปกคลุมร่างกาย อุณหภูมิของแอร์ในห้องกำลังพอดีไม่หนาวหรือไม่ร้อนจนเกินไปทั้งสองนอนกอดก่ายซึ่งกันและกันแล้วเพียงไม่นานพวกเขาก็หลับใหลไปในที่สุด...19.00น.ทันทีที่ตื่นขึ้นทั้งเวหาและเชอรีนต่างก็เปล

1 อาทิตย์ต่อมาณ งานแต่งงานของนายพชรดนัย & นางสาวชนัญชิดา“ยินดีกับพวกแกด้วยนะ นี่เวหาดูแลเพื่อนฉันให้ดีๆด้วย” เพียวเดินเข้าไปจับมือเล็กของเชอรีนที่กำลังยืนยิ้มอยู่ข้างกายเวหาโดยที่มาร์ชก็ยิ้มอย่างเห็นด้วย เขายินดีกับทั้งเวหาและเชอรีนเป็นอย่างมาก เชอรีนที่ได้ยินเพื่อนรักร่วมแสดงความยินดีก็รีบตอบกลับไปตามประสาเพื่อนสนิทที่ชอบหยอกเย้ากัน“แล้วเมื่อไหร่มาร์ชจะขอเพียวแต่งงานสักที เรารอไปงานอยู่นะ” เพียวทำเพียงแค่ยิ้มเจื่อนเพราะก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแฟนหนุ่มจะขอเธอแต่งงานเมื่อไหร่ มาร์ชมองไปยังแฟนสาวที่กำลังยิ้มแห้งมองดูก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคิดอะไรอยู่ ไม่รีรอให้เธอได้คิดอะไรไปเรื่อยมือหนารีบเอื้อมไปกอบกุมมือเล็กของเธอเอาไว้ทันที“เร็วๆนี้แหละ”“จริงเหรอ” เพียวเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อนั้นด้วยใจที่เต้นแรงพร้อมกับยิ้มกว้างขึ้นด้วยความดีใจ จากหัวใจที่ห่อเหี่ยวกลับมากระชุ่มกระชวยมีชีวิตชีวาอีกครั้ง พวกเขาสบสายตาส่งยิ้มให้แก่กันทำเอาวิเวียนที่ยืนอยู่กับออสตินเบ้หน้าด้วยความหมั่นไส้เบาๆแต่ก็แอบอมยิ้มอย่างมีความสุขที่เพื่อนทั้งสองรักกันอย่างหวานซึ้ง“ชิ สองคนนี้นี่ไปหวานกันไกลๆเลย วันนี้เชอรีนของพวกเ