Chapter 249Kara POVHindi ko mapigilan ang pagbagsak ng mga luha ko habang pinagmamasdan ang bawat mukha sa harap ko. Isa-isa silang nagbigay ng ngiti, yakap, at mainit na pagtanggap hindi lang sa akin, kundi pati na rin sa aming munting anghel—ang triplets naming ipinaglaban ko ng buong lakas at buong puso.Sabay-sabay silang sumigaw, may halong kilig at saya:"Welcome home, Triplets!"Parang tumigil ang mundo ko sa sandaling 'yon. Wala akong ibang naramdaman kundi labis na pasasalamat. Para akong batang muling niyakap ng tahanan ko—mainit, totoo, buo.Nang makita ko sina Mama at Papa, hindi ko napigilang mapatakbo palapit. Niyakap nila ako nang mahigpit, at sa unang pagkakataon, pakiramdam ko ay buo muli ang pamilya ko."Ma, Pa... Andito din kayo!" bulong ko habang nanginginig ang tinig.Napatingin ako kina Keira at Lance, ang mga kapatid kong matagal ko na ring hindi nakakasama ng matagal."Keira, Lance! Hindi ko talaga ito inaasahan. Maraming salamat sa inyong lahat..."Lumingon
Huling Na-update : 2025-06-06 Magbasa pa