Semua Bab EXCLUSIVE ESCORT OF A RUTHLESS TYCOON (SSPG): Bab 211 - Bab 220

'DI niya kayang itanggi pa ang mga nangyayari sa pagsasama nila ni Jai sa Mama niya. Mas maigi na alam nito para kahit paano'y mayroon siyang kakampi at mahihingahan ng sama ng loob. She's stuck because of Jai. Hindi niya alam kung paano siya makakalaya sa pagkakakulong dulot ng sobrang pagmamahal niya sa asawa. May bahagi sa kanya na gusto nang tumakas at iwan ito. Pero ayaw ng puso niya. Idinidikta nito na gusto pa rin niyang manatili hangga't kaya niya. "Basta kapag kailangan mo ako, andito lang ako. At kung mapagpasyahan mo na umalis, sasamahan kita. Kahit saan." "Salamat po, Ma." Inihilig ni Aster ang ulo sa dibdib ng ina. Napangiti siya na nagkaroon siya ng lakas at katatagan ng loob. Kasama niya ang Mama niya at alam niyang hindi siya iiwan nito. BIGLANG nakatanggap ng tawag si Jai mula sa Nanay niya. Umiiyak ang ina sa kabilang linya. Kaya nagmamadali siyang nagbihis. "Papunta na po ako, Nay," sabi ni Jai sa ina nasa tenga niya ang cellphone at panay pa rin ang iyak nito

Naglalakad si Aster sa garden, dahan-dahan ang mga hakbang habang ninanamnam ang katahimikan ng paligid. Ngunit naputol ang kanyang pag-iisa nang mapansin siya ni Tony. "Good morning, Aster..." mahinahong bati ng binata, may bahid ng pag-aalinlangan sa tinig. Napalingon si Aster, bahagyang nagtaka, pero agad ding ngumiti. "M-Magandang umaga rin sa'yo," tugon niya, may kapirasong hiya sa boses. "Mag-isa ka? Si Jai?" "Ah... hindi pa siya umuuwi," sagot ni Aster, halos pabulong. Umiiwas ang tingin, parang biglang may bumigat sa dibdib niya. Tahimik na tumango si Tony. "Nag-breakfast ka na ba?" tanong niya pagkatapos ng ilang segundong katahimikan. "Halika, sabayan mo ako." Bahagyang napaatras si Aster. Hindi agad nakasagot. Naalala niya ang eksenang ayaw na niyang balikan, ang tensyon sa restaurant, ang araw ng kasal nila ni Jai. Hindi niya alam kung makakaya pa ba niyang humarap nang normal sa binatang minsan na ring nagpaguluhan ng damdamin niya. Napansin iyon ni Tony. Kita sa m

KITA ang saya sa mukha ni Aser nang makauwi sila sa mansyon. Isang bagong-bagong kotse ang binili ni Jai para sa kanya. Kumakabog ang dibdib niya sa tuwa habang pinagmamasdan ang makintab na sasakyan na kulay itim na isang Lexus LM, isang mamahaling brand ng sasakyan. "Hmm… congrats, pamangkin, sa new car mo. Lexus LM, bongga ang presyo," sambit ni Carlita, kasabay ng pagtaas ng isang kilay. May halong pang-uuyam ang kanyang tono, na para bang may ibang kahulugang nakapaloob sa bawat salita. Napatingin si Wendy sa kanyang anak. Napabuntong-hininga siya, pinipigilan ang sarili na makapagsalita ng hindi maganda, lalo na’t nasa harapan sila ng buong pamilya. Ramdam niyang may bahid ng inggit o panunumbat ang sinabi ni Carlita, ngunit hindi ito ang tamang oras para patulan. "Masaya ako para sa'yo, Aser," nasambit niya habang iniharap ang anak sa kanya. Pinilit niyang ngumiti ng matamis, kahit may bahagyang bigat sa dibdib. Hinaplos niya ang pisngi ng anak, pinipilit intindihin ang mabi

LUMIPAS pa ang mga araw, at isang buwan na ang nakalilipas mula nang manirahan sina Aster at ang Mama niya sa mansyon. Maayos ang naging pamumuhay nila at unti-unti na ring naging malapit ang mag-ina sa pamilya Bautista. Natutong mag-drive si Aster, at naging madalas na rin ang mga lakad nila ng kanyang ina. Minsan ay sabay pa silang namimili ng bulaklak para sa Papa niya sa tuwing dinadalaw nila ang puntod nito. Hindi na rin gaanong napapansin ni Aster ang mga pag-alis ni Jai sa mansyon. Alam naman niyang sa ina nito siya laging nagpupunta. Wala na ring tensyon sa pagitan nila kapag nagkakasalubong sila sa hallway o sa hapag-kainan. Tahimik, pero hindi na kasing bigat ng dati. Sa halip na magpokus sa mga tanong na hindi rin niya alam ang sagot, mas pinili ni Aster na ituon ang pansin sa Mama niya. Mas naging bukas ang kanilang usapan, napag-uusapan na nila ang nakaraan, ang mga pangarap, at pati ang mga pagsisisi. Madalas silang magkuwentuhan sa gabi, habang sabay silang nag-aayo

NAPAPANGITI si Aster nang wala sa sarili habang pinagmamasdan si Jai, na sa ngayon ay muling pinipilit magkasiya sa maliit na sopa sa sulok ng kwarto. Halos hindi kasya ang katawan nito roon, at hindi na mabilang kung ilang beses na siyang nahuling halos mahulog habang natutulog. "Ano ba, halika na dito sa tabi ko," alok ni Aster sa mahinang tinig kay Jai, sabay tapik sa bakanteng espasyo sa kama. Umiling si Jai, bahagyang ngumiti. "Okay lang ako dito. Masikip ang kama, baka maipit si baby." Gustong matawa ni Aster. "Maliit pa ang tiyan ko, no. At hindi naman masasaktan si baby kung tabi tayo. Saka, hindi ka nga kumportable diyan," mariin niyang tugon. "Ako na nga 'yung naka-confine, pero ikaw ang mukhang mas stress." Ngumiti ulit si Jai, pero hindi pa rin gumalaw. Tumagilid lang ito at tiningnan siya. "Okay lang ako, Aster. Basta ikaw... ayos ka lang. Kayo ni baby." Natigilan si Aster. Hindi siya kaagad nakapagsalita. Ngayon lang ulit nagpakita ng ganitong klaseng concern si Ja